ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ
Η Σοφία Λασκαρίδου ήταν η πρώτη γυναίκα που έσπασε το άβατο της Σχολής καλών τεχνών, το 1903, χάρη στην προσωπική της δυναμική παρέμβαση προς τον τότε βασιλέα, Γεώργιο τον Α’, ο οποίος σύχναζε στο σπίτι των γονιών της… Ήταν η πρώτη φορά που επετράπη στην Ελλάδα η εισαγωγή γυναικών στην Σχολή Καλών Τεχνών.
Η Σοφία είχε μητέρα την Αικατερίνη Χρηστομάνου-της γνωστής οικογενείας των εκπαιδευτικών, και πατέρα τον Λάσκαρη Λασκαρίδη, λονδρέζο έμπορο εκ Τραπεζούντος, της οικογένειας των Λασκαριδαίων…
Η μάνα, η Αικατερίνη, ήταν κόρη του Μακεδόνα Κ. Χρηστομάνου. Μεγάλωσε και σπούδασε, γύρω στο 1860, στην Παιδαγωγική της Βιέννης. Στη συνέχεια, ήρθε στην Ελλάδα (όπου παντρεύτηκε τον Λ. Λασκαρίδη), ωθούμενη από την κλίση της προς την παιδαγωγική και με την επιθυμία να προσφέρει δημιουργικά και χρήσιμα για την πατρίδα της την πολυμάθειά της.
Η Αικατερίνη Λασκαρίδου έστρεψε την προσοχή της στις ελλείψεις της γυναικείας μόρφωσης. Έτσι το 1864 ιδρύει το ελληνικό παρθεναγωγείο, στο οποίο έλαβαν την πρώτη τους μόρφωση χιλιάδες Ελληνίδες. Η Αικατερίνη Λασκαρίδου επιθυμεί να εισαγάγει το Φροεβελιανό σύστημα στην Ελλάδα και πηγαίνει στη Δυτική Ευρώπη για σπουδές. Όταν επιστρέφει, διαθέτει όλη την περιουσία της, προκειμένου να διαδοθεί η Φροεβελιανή μέθοδος, ενώ οργανώνει για πρώτη φορά τη γυμναστική για γυναίκες, στην Ελλάδα, σύμφωνα με το σουηδικό σύστημα. Το 1897 ιδρύει νηπιαγωγείο, με πρότυπο παιδικό κήπο, απ’ όπου αποφοιτούν χιλιάδες γυναίκες νηπιαγωγοί και στη συνέχεια διδάσκουν στην ελεύθερη Ελλάδα και στον απανταχού ελληνισμό.
Η Αικατερίνη Λασκαρίδου -πέρα και από τις άλλες, γόνιμες για τη χώρα μας δραστηριότητές της- ασχολήθηκε και με τη συγγραφή βιβλίων, όπως: “Το βιβλίο των μικρών μας”, “Εικόνες του παιδικού βίου”, “Φ. Φροέμπελ” κ. ά.
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος στα “Απομνημονεύματά του” αναφέρει ότι η Σοφία Λασκαρίδου αποτέλεσε το πρότυπό του για την ηρωίδα του Στέλλα Βιολάντη.
Μετά την αποφοίτησή της από τη σχολή, η Σοφία πηγαίνει στο Μόναχο και παρουσιάζει έργα της σε εκθέσεις του Μονάχου και του Βερολίνου. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου εξέθετε έργα της στο “Σαλόνι”, και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας.
Δάσκαλοι και καθοδηγητές της οι Β.Constant και J.P Laurens της Academie Julian. Τρία χρόνια μετά, θα είναι η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που θα γίνει αποδεκτή για σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών, εξορκίζοντας την έως τότε ισχύουσα απαγορευτική, όσο και εξευτελιστική, μεταχείριση των γυναικών.
Η πόρτα της Σχολής, που για πολλά χρόνια ήταν ερμητικά κλειστή για τις γυναίκες, ξαφνικά άνοιξε διάπλατα, ανατρέποντας όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούνταν κοινώς αποδεκτά από μια ολόκληρη κοινωνία, που συστηματικά επέμενε να εθελοτυφλεί στα σημάδια πνοής των νέων δεδομένων.
Ευτύχησε να έχει δασκάλους τις μορφές όπως ο Νικηφόρος Λύτρας και ο Γ. Ιακωβίδης.
Η αγάπη της για την τέχνη την οδήγησε στο Μόναχο, για μια τριετή υποτροφία και αφού επέστρεψε για λίγο στην Ελλάδα, ξαναέφυγε για το Παρίσι για την Academie de la Grande Chaumiere.
Μετά το 1915, θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα.
Εκτός από γυναίκα και άνθρωπος, η Σοφία Λασκαρίδου διέφερε και ως καλλιτέχνης. Υπήρξε η ζωγράφος που κάθε άλλο παρά στα εικαστικά ρεύματα της εποχής της κινήθηκε, με ένα έργο αρκετά εκτεταμένο και θεματολογικά και ποσοτικά. Και παρόλο που γαλουχήθηκε σε δύσκολες από κάθε άποψη εποχές, παρέμεινε δυναμική, οραματίστρια και πρωτοπόρος.
Αφιερώθηκε στην τέχνη της για να δημιουργήσει έναν δικό της κόσμο μορφών, μια μη πραγματικότητα, εντονότερη από την αλήθεια. Εκεί μπορούσε, χωρίς περιορισμούς και αναστολές, να υλοποιήσει την πίστη της στα ιδεώδη του ωραίου.
Η Σοφία Λασκαρίδου είναι η πρώτη Ελληνίδα που φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, από το 1903 έως το 1907, προκαλώντας την αγανάκτηση των αρρένων συναδέλφων της, οι οποίοι διαμαρτύρονταν, γιατί υπεισερχόταν γυναίκα στο επάγγελμά τους.
She studied at the School of Fine Arts (1903-1907) under Konstantinos Volanakis, Georgios Roilos, Nikephoros Lytras and Georgios Jakovides and also took lessons from Spyridon Vikatos. During the decade of 1897-1907, while still a student, she took part in many important artistic exhibitions, at the Zappeion Hall, the Society of Art Devotees and the Parnassos Hall as well as the International Exhibition of Athens in 1903. In 1906 she presented a show of her works, along with Thaleia Flora, and in 1907 had a solo exhibition at Parnassos Hall. With a scholarship from the Bozeios Bequest she completed her studies in Munich where she took private lessons and enrolled in the School of Ladies of the Society of Women Artists. She later settled in Paris, studying at the Grande Chaumiere and Colarossi Academies and presenting works at official Salons and group exhibitions. After her return to Greece in 1916 she continued her artistic and exhibition activity with appearances in group exhibitions and the organization of solo shows (1917, 1919, 1924, 1927, 1952). She lived the last years of her life in seclusion. Her subject matter included genre scenes, portraits, still lifes and landscapes, which she rendered by exploiting the doctrines of impressionism.
nationalgallery.gr
paletaart - Χρώμα & Φώς 