Σιδέρης Τάκης – Takis Sideris [1929]

Ο Τάκης Σιδέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929 από γονείς Μικρασιάτες. Οργάνωσε 44 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και εξέδωσε 10 βιβλία λογοτεχνίας. Το 1962 πήρε το Β’ βραβείο ζωγραφικής στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων του Ιταλικού ινστιτούτου. Έργα του, βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Βορρέ και σε πολλές άλλες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εικονογράφησε βιβλία μεταξύ των οποίων: Τα Ρεμπετικά τραγούδια του Ηλία Πετρόπουλου και το Αναγνωστικό «Η γλώσα μου» της Δ’ Δημοτικού.

Βουκυκλάκη Ανθούλα – Anthoula Voukiklaki [1919-2010]

ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ

Η Ανθούλα Βουκυκλάκη γεννήθηκε το 1919 στη Νεάπολη Λασηθίου Κρήτης. Ήταν κόρη του Ιωάννη Βουκυκλάκη (1882-1938) και της Ελένης Χατζημελέτη (κόρης του Σταμάτη Σαχτούρη).
Ο πατέρας της υπήρξε ο νεώτερος των Κρητών βουλευτών με το κόμμα των φιλελευθέρων στην Κρητική βουλή, δικηγόρος, λαογράφος, ποιήτης και σύμβουλος του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ο προπαππούς της Σταμάτης Σαχτούρης ήταν αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού και γιός του αντιναυάρχου και αγωνιστή της επανάστασης του 1821 Γεωργίου Σαχτούρη (1783-1841).
Η Βουκυκλάκη αποφοίτησε από το Ράλλειο λύκειο θυλέων Πειραιώς το 1937. Έζησε στην Κρήτη, Εύβοια, Κόρινθο και Αργολίδα.
Φανατική λάτρης του ορθοδόξου ιμπρεσιονισμού επέδειξε εξαιρετικό ταλέντο στην ζωγραφική, παρότι αυτοδίδακτη ζωγράφος απέκτησε φήμη στους εικαστικούς κύκλους της εποχής της.
Η θεματολογία των έργων της είναι η φύση, προσωπογραφίες, η ορθοδοξία και άλλα.
Έλαβε μέρος σε εκθέσεις τα έτη 1961,1962, 1963 και 1965.

Δεβάρης Στυλιανός (Δεκάρης) – Stylianos Devaris (Decaris) [1745-1813]

(Λευκάδα 1745 – 1813). Αγιογράφος. Ως ζωγράφος ακολούθησε άλλοτε την ιταλική και άλλοτε τη βυζαντινή τεχνοτροπία. Έργα του βρίσκονται στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας και σε ναούς της Λευκάδας. Αναφέρεται και ως Δεκάρης.

Ιγγλέση Μαρία – Maria Igglesi [1882-1942]

H Μαρία Ιγγλέση (1882-1942) ήταν μία από τις πρωτοπόρες ζωγράφους των αρχών του εικοστού αιώνα που γεννήθηκε στη Μύκονο. Χάρη στην εύπορη και καλλιεργημένη οικογένειά της, απέκτησε ιδιαίτερη μόρφωση για την εποχή της μαζί με την αδελφή της Ειρήνη, την μετέπειτα σύζυγο του ποιητή Ιωάννη Γρυπάρη.
Φοίτησε αρχικά στην Τήνο στην γαλλική σχολή της Ιεράς Μονής των Ουρσουλινών και στη συνέχεια παρακολούθησε στην Αθήνα ιδιαίτερα μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Καθηγήτη του Σχολείου των Τεχνών Βικέντιο Μποκατσιάμπη. Το 1907 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου παρέμεινε μέχρι το 1914 και παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής σε Ακαδημία Καλών Τεχνών, μέσα σε μια έντονα ακόμη ανδροκρατούμενη καλλιτεχνική κοινωνία. Παρέμεινε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Ιταλία, ταξίδευε και ζούσε μια ζωή πέρα από τα στερεότυπα που επέβαλλε η εποχή της και οι περιορισμοί του φύλου της. Υπήρξε συχνή ανταποκρίτρια του περιοδικού «Πινακοθήκη» και εκπροσώπησε τη χώρα μας, μαζί με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες στην πρώτη Διεθνή Έκθεση της Ρώμης το 1911.
Είχε έντονη εικαστική παρουσία, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Αθήνα με συνεχείς εκθέσεις στις αίθουσες του φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Στη ζωγραφική της υιοθέτησε το κίνημα του ιμπρεσιονισμού, πολύ γρήγορα όμως η πινελιά της απέκτησε μια πιο έντονα εξπρεσιονιστική γραφή.
Το έργο της Μαρίας Ιγγλέση θα πρέπει να αποτιμηθεί όχι μόνον όσον αφορά την καλλιτεχνική του αξία, αλλά και ως το αποτέλεσμα μιας προσωπικότητας η οποία, απέκτησε επαγγελματική σχέση με τη ζωγραφική, και ζούσε μια ζωή, θέλοντας να ενταχθεί σε ένα διεθνές κοσμοπολίτικο περιβάλλον.

culturenow.gr

Σκιαδαρέση Ζωή – Zoi Skiadaresi [1931-2014]

Φοίτησε με υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1952-1959) με δασκάλους τους Γιάννη Μόραλη, Σπύρο Παπαλουκά και Γιώργο Βακαλό. Ασχολήθηκε με εικονογραφήσεις βιβλίων και πραγματοποίησε σειρά ατομικών εκθέσεων, ενώ πολλαπλές είναι οι συμμετοχές της σε ομαδικές της εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Δεν έπαψε να ζωγραφίζει με πάθος ως το τέλος της ζωής της το 2014. Έργα της υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη Καλαμάτας, στη συλλογή της Εθνικής Τράπεζας, στο Μουσείο Βορρέ και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Παρασκευαϊδης Μίλτης – Miltis Paraskeuaidis [1911-1999]

Ο Μίλτης Παρασκευαΐδης ήταν ένας κατ’ εξοχήν πνευματικός άνθρωπος, ακούραστος και με ουσιαστικό ενδιαφέρον για όλα τα ζητήματα. Είχε γεννηθεί στη Σμύρνη το 1911 από Μυτιληναίους γονείς και στην Αθήνα σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή. Εξορίστηκε γιατί εξέδιδε το αντιστασιακό περιοδικό «Λεσβιακά Γράμματα», αλλά μετά την επιστροφή του στη διέπρεψε ως δημοσιογράφος και καταπιάστηκε με μεγάλη επιτυχία με τη σκιτσογραφία, τη ζωγραφική, την έρευνα και την αρχαιολογία.

Λαμπάκης Εμμανουήλ – Emmanouil Lampakis [1859-1909]

Ο Εμμανουήλ Λαμπάκης (1856 ή 1859-1909) ήταν σημαντικός Έλληνας ζωγράφος και αγιογράφος του 19ου αιώνα που συγκαταλέγεται στην Σχολή του Μονάχου.

Μικρότερος αδελφός του Γεωργίου Λαμπάκη, θεμελιωτή στη νεότερη Ελλάδα της χριστιανικής αρχαιολογίας, γεννήθηκε στο Μουντάδο της Τήνου το 1856 ή 1859 και πέθανε φρενοβλαβής στο Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο της Αθήνας το 1909. Σπούδασε ζωγραφική καταρχάς στη Σχολή των Καλών Τεχνών στην Αθήνα και κατόπιν επί πέντε χρόνια στην Ακαδημία των Ωραίων Τεχνών του Μονάχου, όπου είχε διδάσκαλο τον Νικόλαο Γύζη (1842-1901). Στη συνέχεια σπούδασε και στην Ιταλία κι ύστερα επέστρεψε στο Μόναχο, όπου άνοιξε δικό του μικρό εργαστήριο, το οποίο μετέφερε αργότερα στην Αθήνα. Υπήρξε εκπρόσωπος της ζωγραφικής Σχολής του Μονάχου και ένας από τους ιδρυτές της «Εταιρείας των Φιλοτέχνων» το 1898. ΄Ελαβε μέρος στην Παγόσμια ΄Εκθεση των Παρισίων το 1889 και βραβεύτηκε μαζί με άλλους τρεις καλλιτέχνες συμπατριώτες του, τον Νικόλαο Γύζη, τον Νικηφόρο Λύτρα (1832-1904) και τον Λάζαρο Σώχο (1862-1911). Εξάλλου συμμετείχε δυναμικά και σε διάφορα άλλα καλλιτεχνικά σωματεία, όπως στην «Καλλιτεχνική ΄Ενωση (1895), την «΄Ενωση Καλλιτεχνών (1900) και την “Ελληνική Καλλιτεχνική Εταιρεία” (1905). Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1890 συμμετείχε στις επιτροπές που θεσπίστηκαν για να μελετήσουν το ζήτημα δημιουργίας δημόσιας πινακοθήκης και οδήγησαν εν τέλει στην ίδρυση το 1900 της Εθνικής Πινακοθήκης. Τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του διορίστηκε καθηγητής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεών του αναφέρεται σε προσωπογραφίες, ηθογραφικές σκηνές και θρησκευτικά θέματα.

 

Emmanouil Lampakis was born in Athens in 1859. He studied at the Athens School of Fine Arts. In 1881 he went to Munich under a scholarship and studied at the Munich Academy under Nikolaos Gyzis. He returned from Munich in 1885, and in July 1886 exhibited two genre works at the Mela Hotel in Kifissia. In 1889 he assisted in restoration of mosaics at the Daphni Monastery, and exhibited a genre painting and a portrait of his mother at the Exposition Universelle in Paris. He received a first prize for the portrait. In 1893 he was elected president of the Christian Archaeological Society. He continued to exhibit in group and solo exhibitions, and earned a growing reputation. He taught at the Athens School of Fine Arts from 1903 to 1907. He died in Athens in 1909

Παραπομπές

O ζωγράφος Εμμανουήλ Λαμπάκης, (1859-1909)

Εμμανουήλ Λαμπάκης (1859-1909)- Ζωγράφος

Πινακοθήκη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών-Society for Macedonian studies

Cousinery Esprit Marie (1747-1833), 1831

Gerlach Emile (1875-1952), 1917

Απότσος Γιώργος-Νεκρή φύση, 1984

Βασιλειάδης Παύλος-Κουτί μνήμης, 1998

Βιτσώρης Δημήτρης (Μίμης), 1982

Κακουλίδου Έφη-Κλαδιά και φυλλώματα, 1984

Ιωαννίδης Ευάγγελος-Ο ναύαρχος Βότσης, 1913

Ιωαννίδης Γιώργος, 2007

Ζογλοπίτης Φώνης-Παλιό σπίτι στη Θεαγένους Χαρίση. 1985

Ζερβόπουλος Σωτήρης-χωρίς τίτλο, 1989

Ζαφειριάδης Μπάμπης-Παλιά Θεσσαλονίκη, μπαλκόνι, οδός Αντιγονιδών, 1988

Ζαμπέτογλου Ανδρέας-Ασκηση γιόγκα, 1987

Γούναρης Κώστας-Το Μοναστήρι του Βαρλαάμ στα Μετέωρα, 2000

Γκατ-Βούλγαρη Ελένη, 1949

Γκαρούδης Μιχάλης-Σύνθεση, 1980

Γεωργιάδης Όμηρος-Σύνθεση 69-73, 1969

Γερμενής Βασίλειος-Νησιώτικο τοπίο

Καλαμαράς Λεωνίδας, 1973

Καρανός Κώστας, 1991

Κιλεσσόπουλος Απόστολος-Κηλίδες, 1986

Κιλεσσόπουλος Απόστολος-Τρεις όψεις του ενός, 1991

Κριεζής Ανδρέας, 1855

Κυριαζοπούλου Μαίρη-Χωρίς τίτλο, 2011

Κωστόπουλος Περικλής-Η φλεγόμενη νέμεση μπροστά στην κρίση, 2011

Λεφάκης Χρήστος, 1963

Λεφάκης Χρήστος-Στην παραλία, 1949

Μαβίδης Γιάννης-Τοπία, 1989

Μητράκας Γιάννης-Μακεδονομάχοι μέχρις εσχάτων, 1984

Μπαρκόφ Αλέξανδρος, 1931

Παυλίδης Χρήστος, 1942

Παραλής Γεώργιος-Εσωτερικό αρχοντικού Μπασάρα στην Καστοριά. 1950

Παραλής Γεώργιος-Αρχοντικό των Αδελφών Εμμανουήλ, Καστοριά. 1950

Παπανάκος Πάνος-Ψαροταβέρνα τα Χελιδόνια στο Καραμπουρνάκι, 1995

Παπανάκος Πάνος-Παρεκκλήσιον Οσίου Δαυίδ, 1991

Παπανάκος Πάνος-Αγ. Ανάργυροι Γαλατίστης

Παπανάκος Πάνος, 1953

Παπαδόπουλος Λεωνίδας-Μύκονος

Παλιάν Κωνσταντίνος, 2010

Ξανθούδης Δημήτριος-Τοπίο από την Κρανιά Γερβενών, 1992

Νάτση Κλειώ, 1967

Μπεκιάρη Κούλα-Το ποδήλατο

Παυλίδης Χρήστος-Αγ. Νικόλαος Ραγκαβά, Πλάκα, 1943

Παυλίδης Χρήστος-Ξάνθη, τούρκικα σπίτια, 1947

Πολίτης Γιώργος, 2007

Ρέγκος Πολύκλειτος, 1955

Σάλτας Κωνσταντίνος-Άγιον Όρος, Σιμωνόπετρα

Σαχίνης Νίκος, 1981

Σεμερτζίδης Βάλιας-Ίων Δραγούμης, 1937

Τζοβανάκης Ιωάννης-Η Εύα και το μήλο, 1994

Φλωρά-Καραβία Θάλεια

Φωτάκης Νίκος-Δρόμος στην Άνω Πόλη, 1932

Φωτάκης Νίκος-Σπίτι στην Άνω Πόλη. 1932

Φωτιάδου Σοφία-Ελίνα, 2005

Εθνικής Αμύνης 4 – 54621 Θεσσαλονίκη, Τηλ. Επικοινωνίας 2310 271195

Παπαδόπουλος Λεωνίδας – Leonidas Papadopoulos [1914-1988]

Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1932-1940) ζωγραφική και χαρακτική. Η ζωγραφική του είναι ακαδημαϊκού χαρακτήρα με εξπρεσιονιστικές τάσεις. Φιλοτέχνησε προσωπογραφίες, τοπία, νεκρές φύσεις και συνθέσεις. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές στην Αθήνα (Ζαχαρίου 1980) στη Θεσσαλονίκη και στη Πάτρα και πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Ήταν μέλος του ΣΕΚ, της ομάδος των 17 και του ΕΕΤΕ.

nikias.gr

Βούρος Αντώνιος – Antonios Vouros [19th Century]

Σπούδασε ζωγραφική στα εργαστήρια των G. Boulanger και J. Lefevre. Έργα του παρουσίασε στα Ολύμπια του 1888 και στην Exposition Internationale Παρίσι 1889, στην οποία τιμήθηκε με Χάλκινο Μετάλλιο.

nikias.gr

Παυλίδης Χρήστος – Christos Paulidis [1913-1998]

Ο Χρήστος Παυλίδης γεννήθηκε το 1913 στην Αττάλεια της Μ. Ασίας και το 1922, ακολουθώντας το δρόμο της προσφυγιάς, έρχεται στην Αθήνα. Το 1924 και σε ηλικία έντεκα ετών, με παρότρυνση του Γ. Ιακωβίδη, εγγράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών, από την οποία, μετά από τρία χρόνια, παίρνει το πτυχίο Ιχνογραφίας και Κοσμηματογραφίας, με δασκάλους τους Νικόλ. Λύτρα, Σπ. Βικάτο και Δ. Γερανιώτη. Ακολούθως εγγράφεται στο Τμήμα Γλυπτικής, με δάσκαλο τον Θ. Θωμόπουλο, από το οποίο αποφοιτά το 1932.

Παραμένει έως το 1946 στην Αθήνα, εργαζόμενος ως χαράκτης – χρωμολιθογράφος, ενώπαράλληλα συμμετέχει σε Πανελλήνιες και άλλες ομαδικές εκθέσεις. Το 1946 διορίζεται Καθηγητής στην Εκκλησιαστική Σχολή της Ξάνθης.

Υπήρξε μέλος του Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου, τιμήθηκε με διάφορα βραβεία σε διαγωνισμούς και φιλοτέχνησε ένα σημαντικό αριθμό ηρώων στη Β. Ελλάδα.

Το 1997 ο Δήμος της Ξάνθης, τιμής ένεκεν, δίδει το όνομά του στη νεοϊδρυθείσα Δημοτική Πινακοθήκη Ξάνθης.

Ζογλοπίτης Φώνης – Fonis Zoglopitis [1930-2015]

Ο Φώνης Ζογλοπίτης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου έζησε τα πρώτα παιδικά χρόνια. Μετακόμισε οικογενειακά στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, τόπο καταγωγής της μητέρας του. Από τον πατέρα του κατάγεται από το Ζογλόπι του νομού Καρδίτσας. Από το 1974 εργάζεται ως ζωγράφος στην Θεσσαλονίκη.

Πρωτοεμφανίζεται το 1974 με ατομική έκθεση στη «Μικρή Πινακοθήκη Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου, με την οποία συνεργάζεται μέχρι το κλείσιμό της. Έκτοτε εκθέτει το έργο του, κυρίως, στην Θεσσαλονίκη, αλλά και πανελλαδικά.

Παράλληλα, δραστηριοποιείται σε κοινωνικούς – πολιτιστικούς φορείς της πόλης. Ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης και του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδας. Μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Στο διάστημα 1990 – 1992 λειτούργησε στο ατελιέ του, Τσιμισκή 115, την γκαλερί  «Ωχρα», όπου διοργάνωνε μικρές εικαστικές εκθέσεις νέων, κυρίως, καλλιτεχνών.

Τα θέματα της ζωγραφικής του ήταν τοπία της φύσης, (Χαλκιδική – πέριξ Θεσσαλονίκης, Μάνη, νησιά), τοπία της πόλης (γωνιές, δρόμοι Πολυγύρου και Θεσσαλονίκης). Χώροι εργασίας – μεταλλεία.

Άνθρωποι – Γυμνά στη θάλασσα. Εσωτερικοί χώροι του ατελιέ – γυμνά – προσωπογραφίες. Άνθρωποι σε στάσεις-εσωτερικά αστικών λεωφορείων

voria.gr

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Γουλανδρή, Αθήνα – B&E Goulandris Foundation, Athens

Marc Chagall-Portrait of E.B.G, 1969

Χατζηκυριάκος-Γκίκας Νίκος-Μπαλκόνι με οριζόντιες κολόνες, 1954

Claude Monet-Rouen cathedral in the morning (pink dominant), 1894

Χατζηκυριάκος-Γκίκας Νίκος-Στέγες του Παρισιού, 1952

Βασιλείου Σπύρος-Μια γαλάζια μέρα

Τσαρούχης Γιάννης-Αποθήκες του παλαιού Τελωνείου στον Πειραιά, 1975

Τσόκλης Κώστας-Δένδρο, 1989

Pablo Picasso-The Painter and his Model, 21 May 1970

Max Ernst-While the earth sleeps, 1956

Georges Braque-Athena, 1932

Pablo Picasso-Bathers, 23 April 1921

Georges Braque-The Sign, 1954

Pablo Picasso-Young man with bouquet, 1905

Henri Matisse-The Cowboy, Jazz, 1947

Georges Braque-Thistle, Early 1920s

Paul Cezanne-The Church of Montigny-sur-Loing, 1898

Φασιανός Αλέκος-Μια θαυμάσια ημέρα, 1992

Wassily Kandinsky-Both stiped, 1932

Pierre Bonnard-Getting out of the bath, c.1926-30

Alberto Giacometti-Pοrtrait of Yanaihara, 1960

Pablo Picasso-Nude woman with raised arms, 1907

Pablo Picasso-Still Life with Spoon, 22 December 1952

Vincent Van Gogh-The Alyscamps, 1888

Balthus-View of Montecalvello, 1977-80

Roy Lichtenstein-Sunrise, 1965

Ρόρρης Γιώργος-Προσωπογραφία Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 2017-18

Μόραλης Γιάννης-Ερωτικό, 1977

Τσαρούχης Γιάννης-Ναύτης που κάθεται στο τραπεζάκι, φόντο ρόζ, 1980

Vincent Van Gogh-Olive picking, Η συγκομιδή της ελιάς, 1889

Roy Lichtenstein-Nude with white flower, 1994

Κουνέλλης Γιάννης-Untitled, Χωρίς τίτλο, 1983

Παρθένης Κωνσταντίνος-Αρμονία, 1930

Τέτσης Παναγιώτης-Δύση στην Ύδρα

Paul Cezanne-Countryside in Auvers-sur-Oise, 1881-82

Georges Braque-Patience, 1942

Joan Miro-The grasshoper, 1926

Μόραλης Γιάννης-Ερωτικό, 1994

El Greco-The veil of Saint Veronica, Early 1580s_

Μυταράς Δημήτρης-Ο καθρέφτης, 1990

Jackson Pollock-Number 13, 1950

Paul Gauguin-Still Life with Grapefruits, Νεκρή φύση, 1901-02

Vincent Van Gogh-Still life with coffee pot, Νεκρή Φύση, 1888

Paul Klee-Dynamics of a head, 1934

Paul Cezanne-Portrait of the artist looking over his shoulder, 1883-84

Γαϊτης Γιάννης-Αποκαθήλωση, 1984

Francis Bacon-Three studies of self-portrait, 1972

Pablo Picasso-Colombe Volant, 1961

Giorgio de Chirico-Πορτραίτο άνδρα, 1907

Amedeo Modigliani-Καρυάτιδα Caryatid, 1914

Fernand Leger-Elements Mecaniques, 1919

Henri de Toulouse-Lautrec-Woman in Monsieur Forest’s garden, 1891

Fernando Botero-Still Life with Green Curtain, 1982

Fernando Botero-Sunflowers, 1980

Georges Braque-Purple Head, 1958

Fernando Botero-Portrait of E.B.G., 1982

Georges Braque-Flight I, 1961

Pablo Picasso-Bust with Checked Bodice (Jacqueline with Hair Loose), 18 12 1957, 27 12 1958

Henri Matisse-The Nightmare of the White Elephant, Jazz, 1947

Δασκαλάκης Στέφανος-Κατά βάθος, είμαι ζήτημα φωτός…, 2015

Ηλιοπούλου Ειρήνη-Βροχερές μέρες, 2003

ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ

Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή
Ερατοσθένους 13
Παγκράτι, Αθήνα

Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη-Κυριακή 10.00-18.00
Παρασκευή 10.00-22.00
Δευτέρα κλειστά

B&E Goulandris Foundation, Athens

Μακρής Κωνσταντίνος – Konstantinos Makris [1917-1984]

Μαθήτευσε στο εργαστήριο του F.Leger. Επιδόθηκε στη μνημειακή διαπραγμάτευση της ανθρώπινης μορφής. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές (Gallery Ν. Υόρκη 1959) και πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις.

 

He became apprentice in the laboratory of F.Leger.He dealt with monumental negotiation of human form. He presented his work individually (Gallery N. York 1959) and took part in group exhibitions as well.

nikias.gr

Σιδέρης Αλέξανδρος – Alexandros Sideris [1898-1978]

Γεννήθηκε γύρω στο 1898 και απεβίωσε το Νοέμβριο του 1978 σε ηλικία 83 χρονών. Η αγάπη του που έτρεφε για το νησί του και ιδιαίτερα για το χωριό του την Γλώσσα ήταν παρομοιώδη & ατελείωτη… Ατελείωτος ο καημός του να την επισκέπτεται όσο συχνότερα μπορούσε ακόμη και να ταφεί στη Γλώσσα την πατρίδα του. Αυτή όμως την ποθητή επαφή, επικοινωνία του καλλιτέχνη με την Ελλάδα την επιτύχαινε ο Αλ. Σιδέρης με τα ίδια του τα έργα που ανέπνεαν Ελλάδα. Αρχαία Ελλάδα. Βυζαντινή Ελλάδα. Νησιώτικη Ελλάδα. Γιος του Ιερέως Δημήτριου Σιδέρη, ο όποιος εφημέρευσε στις αρχές του αιώνα στις πολιτείες των Η.Π.Α. : St.Louis Mo, Nashvielle Tenn, Los Angeles, Kansas City, Maso City Aiova και ο όποιος ήταν ένας από τους πρώτους μετανάστες της Αμερικής. Σε πολύ μικρή ηλικία 15 ετών ο πατέρας του, πηρέ τον Αλ. Σιδέρη στην Αμερική. Η βαθειά προσήλωση του, η πίστη, η θέληση, η εξυπνάδα & το θάρρος στάθηκαν οι καθοδηγητές και οι αχώριστοι εμπνευστές στη ζωή του. Σπούδασε στο Art Students League, στην Ακαδημία Julien Παρισίων. Υπήρξε αντιπρόεδρος των Αμερικανών καλλιτεχνών Professional Artist League Chapter New York City & μέλος του Board of Directors Knickerbocker Artists. Αφιέρωσε την ζωή του στην ζωγραφική & διακρίθηκε με τιμητικές διακρίσεις και βραβεύσεις για τα έργα του. Τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο των καλλιτεχνών Knickerbocker το 1953, το βραβείο Windstor A.A.P.L το 1953, τιμητική διάκριση καλλιτεχνών και πρώτο βραβείο Knickerbocker, με τιμητική διάκριση του Αμερικανικού Επαγγελματικού Επιμελητήριου και με το βραβείο Διάσωσης Παίδων. Εκθέσεις έργων του έχουν γίνει στην Νέα Υόρκη, στην Αθήνα, στο Παρίσι, Μόντε Κάρλο, Φραγκφούρτη & Μόναχο. Πίνακες του κοσμούν το μουσείο Αμαριλιο, το μουσείο Maco Καλιφόρνιας κτλ. Έχει επίσης αγιογραφήσει πολλούς ναούς της Ορθόδοξης Επισκοπής της Αμερικής. Αγιογράφησε εκκλησιές στην Πενσακόλα των Η.Π.Α. στο New Port, Salt Lake City, Utah, New York και Βοστόνη. Διατηρούσε επί πολλά χρόνια γκαλερί στη Νέα Υόρκη την οποία αργότερα μετέτρεψε σε στούντιο ζωγραφικής όπου παρέδιδε μαθήματα μέχρι τον θάνατο του. Παρόλο που είχε ζήσει τα περισσότερα του χρόνια στην Αμερική, χειριζόταν άριστα τον Ελληνικό λόγο & γραφή ενώ διατηρούσε ανέπαφο & αναλλοίωτο από το πέρασμα του χρόνου το γλωσσιώτικο ιδίωμα της ομιλίας του. Το 1975 δώρισε στη Γλώσσα Σκοπέλου το μικρό χωριουδάκι που του έδωσε το φως της ζωής του & συνέβαλε σ αυτό και η πρεσβυτέρα Ανδρομάχη Σιδέρη, το γένος Ρέκκα από την Σκόπελο, 42 από τους εκλεκτότερους ζωγραφικούς πίνακες & αρκετά από τα βιβλία του από την προσωπική του βιβλιοθήκη. Χάρισε έτσι ένα μεγάλο μέρος της ζωής του για να ζει με τους πινάκες του για πάντοτε μέσα στο Παρεκκλήσιο της Θεοτόκου στη Γλώσσα Σκοπέλου. Οι πίνακες αυτοί αποτελούν κόσμημα & πρόκληση ενδιαφέροντος για την προσέλκυση Ελλήνων και ξένων στη μικρό μας χωριουδάκι όπου βρίσκονται σε έκθεση μέσα στη αίθουσα Παρεκκλήσιο δίπλα στο Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου

πηγή