Μαρκογιαννάκης Ευάγγελος – Evaggelos Markogiannakis [1874-1956]

Ο Ευάγγελος Μαρκογιαννάκης με καταγωγή από το Οροπέδιο Λασιθίου γεννήθηκε το 1874 στο Ηράκλειο Κρήτης. Αρχικά, είναι πιθανόν να μαθήτευσε κοντά στον ντόπιο αγιογράφο Ιωάννη Χατζή, όμως απέκτησε πτυχίο από την ΑΣΚΤ αργά στη ζωή του, καταθέτοντας φάκελο με έργα του (1936). Του ανατέθηκαν τα σημαντικότερα έργα της εποχής του, όπως το τέμπλο του ιερού ναού του Αγίου Μηνά, του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο κ.ά. Επίσης, φορητές εικόνες του απαντούν σε πλήθος ιερών ναών σ’ όλη την Κρήτη, ενώ παράλληλα το κοσμικό έργο του περιλαμβάνει πολλές προσωπογραφίες και με κυρίως ηθογραφικά θέματα, άλλωστε το ενδιαφέρον του για τη λαογραφία ήταν έντονο. Υπήρξε, ίσως, ο αντιπροσωπευτικότερος ζωγράφος και αγιογράφος της περιόδου. Ο Μαρκογιαννάκης απεβίωσε το 1956 στο Ηράκλειο.

heraklionartgallery.gr

Αλεξανδρίδης Ανδρόγειος – Androgios Alexandridis [1886-1968]

Ο Ανδρόγειος Αλεξανδρίδης, γιος του ζωγράφου Αντωνίου Αλεξανδρίδη και θείος του επίσης ζωγράφου Αλέκου Αλεξανδρίδη, γεννήθηκε το 1886 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ, απ’ όπου αποφοίτησε το 1911. Μετά την επιστροφή του, διορίστηκε ως καθηγητής τεχνικών σε σχολείο στα Χανιά (1917-1920) και κατόπιν δίδαξε στην Παιδαγωγική Ακαδημία στο Ηράκλειο και στο Γυμνάσιο Αρρένων της πόλης έως τον θάνατό του.
Το 1935 ίδρυσε Σχολή Οικοκυρικών με βοηθό τη σύζυγό του Κούλα Σταμαθιουδάκη.Επίσης, εξέδωσε βιβλία και φυλλάδια καλλιτεχνίας, τα οποία εντάχθηκαν στην εκπαίδευση και φιλοτέχνησε ανάγλυφους χάρτες της Κρήτης, της Ελλάδας και των 4 Ηπείρων, έργα για τα οποία έλαβε χρυσό βραβείο και τα οποία, μετά από έγκριση του Υπουργείου Παιδείας εντάχθηκαν στα σχολεία, σε δημόσια καταστήματα και σε τράπεζες. Πέθανε το 1968 στο Ηράκλειο, αφήνοντας πίσω του αρκετούς μαθητές.

Καπαϊτζή Έλλη – Elli Kapaitzi [1909-1980]

Η Έλλη Καπαϊτζή πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Κ. Ρωμανίδη. Συνέχισε τις σπουδές της στην ΑΣΚΤ (1927-1934), με δασκάλους τους Ε Θωμόπουλο και Κ. Παρθένη. Στο έργο της επιλέγει ως μορφοπλαστικό ιδίωμα τον ιμπρεσιονισμό, με λυρικές κλιμακώσεις της χρωματικής γκάμας, και αποδίδει πορτρέτα, νεκρές φύσεις και τοπία, από ελληνικά νησιά, φιλοτεχνημένα με την τεχνική της ελαιογραφίας, του παστέλ και της ακουαρέλας. Παρουσίασε το έργο της σε ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές.(πηγή: Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών, Εκδοτικός Οίκος «Μέλισσα»)

Ζωγράφος Γ. Παντελής – Pantelis G. Zografos [1878-1935]

Σπούδασε στο Σχολείο των Τεχνών και στα 1902 επισκέφθηκε το Άγιον όρος όπου μαθήτευσε στο Μοναστήρι των Ιωσσαφαίων. Πήγε στη Ρωσία όπου μελέτησε την σύγχρονη ρώσικη αγιογραφία. Δίδαξε σε γυμνάσια της Σπάρτης. Δίδαξε επίσης στην Αμερική βυζαντινολογία και ιστορία της τέχνης στο College of the City της Ν. Υόρκης. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές εκθέσεις και το 1938 διοργανώθηκε αναδρομική του έργου του στην αίθουσα Στρατηγοπούλου. Πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Δημοσίευσε μελέτες για μνημεία βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης.

nikias.gr

 

Pantelis G. Zografos was born in the port town of Kymi on the Island of Evvia, Greece in 1878. His father; George Zografos and his grandfather Pantoleon Zografos were both iconographers who sometimes followed work to different areas of Greece.
The young Pantelis grew up in the Plaka area of old Athens around several generations of iconographers. He often accompanied his father on trips to restore icons in the monasteries and churches of Greece. His experiences inspired a passion in him for Byzantine art and culture. He pursued his studies in this field and earned a diploma at the School of fine arts in Athens
In 1897 as a young man he returned to Evvia and took a job painting icons in a small church in the village of Oxylithos. As was the custom of the time he boarded with a host family and at lunch time one of the daughters of the family was sent to serve his lunch. The family no doubt saw him as a potential groom for their older daughter , but he has his eye on the younger Kaliopi and they were soon married.
During the next decade they had two daughters and three sons. Kaliopi stayed in Oxylithos, raising her five children amongst family while Pantelis continued to work and travel.
1902 finds him in Mount Athos; a Northern peninsula dedicated to monasteries and churches. After a short break with his family he travels to Russia where he studies with world famous teachers of byzantine art. After two years he returns to paint beautiful icons of Saint Barbara, Saint Athanasios and the Last Supper. Around 1912 he travels to Egypt where he has several exhibitions and gives lectures.
Between 1920 and 1925 he is appointed as art teacher at the high school of Sparta so that he can also work nearby at the historic ares of Mystras. then in 1926 he is given a possition at the kalambaka high school while he also works at monasteries the Meteora region.
In 1927 he takes an appointment at City College, New York City as professor of Byzantine art and culture and paints, writes freelance articles and exhibits his work.
He returns to Greece in 1933 where he paints for collectors as well as working to produce frescoes for churches.
In 1935 while working on a high scaffold in the church of St Marina in Theseon, Athens he had a stoke and hours later he died at the age of 57.

Σαρασίτης Δημήτρης – Dimitris Sarasitis [1963]

O Δημήτρης Σαρασίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963.
Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ., με καθηγητές τους Π. Τέτση, Π. Παπασπύρου και Δ. Μυταρά. Αποφοίτησε το 1996. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει σε ομαδικές .
Έργα του ανήκουν σε σημαντικές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

 

Dimitris Sarasitis was born at 1963 at Athens.
He studied painting at the Athens School of Fine Arts, having as professors P. Tetsis, R. Papaspyrou, D. Mytaras.
He graduated at 1996.
Some of his works belong to very important private and public collections.

Ζώρζης (Γεώργιος Τζώρτζης) – Zorzis (Georgios Tzortzis) [16ος αι.]

Ο Ζώρζης ή Τζώρτζης ήταν κρητικός αγιογράφος του 16ου αιώνα.
Ο κρητικός αγιογράφος ζωγράφος Ζώρζης (Τζώρτζης, Γεώργης) καταγόταν από εξελληνισμένη βενετική οικογένεια της Κρήτης. Δεν είναι γνωστές πολλές χρονολογίες και γεγονότα από τη ζωή του. Υπήρξε μαθητής του Θεοφάνη του Κρητός από τον οποίο επηρεάστηκε τεχνοτροπικά. Του αποδίδονται πολλά και σημαντικά έργα στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά η παρουσία του δεν μαρτυρείται σε κτητορικές επιγραφές μνημείων και είναι γνωστή μόνο από άλλες πηγές.
Το παλαιότερο έργο του φαίνεται ότι ήταν η αγιογράφηση της μονής Διονυσίου στο Άγιον Όρος. Σύμφωνα με το χειρόγραφο τυπικό της μονής Διονυσίου του Αγίου Όρους, που χρονολογείται στο 1634, σημειώνεται ότι «ο Ζώρζης ο Κρής» ήταν ο αγιογράφος της μονής, της οποίας το καθολικό και μέρος της τράπεζας, αγιογραφήθηκε το 1547, όπως μαθαίνουμε από τη σχετική κτητορική επιγραφή: «εζωγραφήθη δε παρά του θαυμαστού τεχνίτου εκείνου κυρ Ζώρζη του Κρητός».
Σε κώδικα της μονής του Αγίου Βησσαρίωνος (Δουσίκου) κοντά στα Τρίκαλα αναφέρεται πως ο αγιογράφος «Τζώρτζης εκ Κάστρου Κωνσταντινουπόλεως» διακόσμησε το 1557 το καθολικό της μονής. Έργο του θεωρείται και η αγιογράφηση της μονής Δοχειαρίου στο Άγιον Όρος, του σημερινού καθολικού του Μεγάλου Μετεώρου και του καθολικού της μονής Ρουσάνου στα Μετέωρα (1560).
Ο Ζώρζης θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της πρώιμης μεταβυζαντινής ζωγραφικής, εφάμιλλος σύμφωνα με ορισμένους με τον Θεοφάνη τον Κρητικό και τα έργα του ανήκουν τεχνοτροπικά στην ονομαζόμενη «Κρητική Σχολή» αγιογραφίας. Χαρακτηριστικό στοιχείο της τεχνικής του είναι η προτίμηση στα σκοτεινά χρώματα και η χρήση έντονων φωτοσκιάσεων στις μορφές των τοιχογραφιών, οι οποίες διακρίνονται για την αυστηρότητα και τη σχηματικότητά τους, έτσι ώστε αυτές να εμφανίζονται έντονες και ζωντανές.

el.wikipedia.org

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ
Ο Κρητικός ζωγράφος Ζώρζης (16ος αι.) – περι τεχνης ο λογος

Σιδέρης Τάκης – Takis Sideris [1929]

Ο Τάκης Σιδέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929 από γονείς Μικρασιάτες. Οργάνωσε 44 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και εξέδωσε 10 βιβλία λογοτεχνίας. Το 1962 πήρε το Β’ βραβείο ζωγραφικής στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων του Ιταλικού ινστιτούτου. Έργα του, βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Βορρέ και σε πολλές άλλες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εικονογράφησε βιβλία μεταξύ των οποίων: Τα Ρεμπετικά τραγούδια του Ηλία Πετρόπουλου και το Αναγνωστικό «Η γλώσα μου» της Δ’ Δημοτικού.

Βουκυκλάκη Ανθούλα – Anthoula Voukiklaki [1919-2010]

ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ

Η Ανθούλα Βουκυκλάκη γεννήθηκε το 1919 στη Νεάπολη Λασηθίου Κρήτης. Ήταν κόρη του Ιωάννη Βουκυκλάκη (1882-1938) και της Ελένης Χατζημελέτη (κόρης του Σταμάτη Σαχτούρη).
Ο πατέρας της υπήρξε ο νεώτερος των Κρητών βουλευτών με το κόμμα των φιλελευθέρων στην Κρητική βουλή, δικηγόρος, λαογράφος, ποιήτης και σύμβουλος του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ο προπαππούς της Σταμάτης Σαχτούρης ήταν αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού και γιός του αντιναυάρχου και αγωνιστή της επανάστασης του 1821 Γεωργίου Σαχτούρη (1783-1841).
Η Βουκυκλάκη αποφοίτησε από το Ράλλειο λύκειο θυλέων Πειραιώς το 1937. Έζησε στην Κρήτη, Εύβοια, Κόρινθο και Αργολίδα.
Φανατική λάτρης του ορθοδόξου ιμπρεσιονισμού επέδειξε εξαιρετικό ταλέντο στην ζωγραφική, παρότι αυτοδίδακτη ζωγράφος απέκτησε φήμη στους εικαστικούς κύκλους της εποχής της.
Η θεματολογία των έργων της είναι η φύση, προσωπογραφίες, η ορθοδοξία και άλλα.
Έλαβε μέρος σε εκθέσεις τα έτη 1961,1962, 1963 και 1965.

Δεβάρης Στυλιανός (Δεκάρης) – Stylianos Devaris (Decaris) [1745-1813]

(Λευκάδα 1745 – 1813). Αγιογράφος. Ως ζωγράφος ακολούθησε άλλοτε την ιταλική και άλλοτε τη βυζαντινή τεχνοτροπία. Έργα του βρίσκονται στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας και σε ναούς της Λευκάδας. Αναφέρεται και ως Δεκάρης.

Ιγγλέση Μαρία – Maria Igglesi [1882-1942]

H Μαρία Ιγγλέση (1882-1942) ήταν μία από τις πρωτοπόρες ζωγράφους των αρχών του εικοστού αιώνα που γεννήθηκε στη Μύκονο. Χάρη στην εύπορη και καλλιεργημένη οικογένειά της, απέκτησε ιδιαίτερη μόρφωση για την εποχή της μαζί με την αδελφή της Ειρήνη, την μετέπειτα σύζυγο του ποιητή Ιωάννη Γρυπάρη.
Φοίτησε αρχικά στην Τήνο στην γαλλική σχολή της Ιεράς Μονής των Ουρσουλινών και στη συνέχεια παρακολούθησε στην Αθήνα ιδιαίτερα μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Καθηγήτη του Σχολείου των Τεχνών Βικέντιο Μποκατσιάμπη. Το 1907 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου παρέμεινε μέχρι το 1914 και παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής σε Ακαδημία Καλών Τεχνών, μέσα σε μια έντονα ακόμη ανδροκρατούμενη καλλιτεχνική κοινωνία. Παρέμεινε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Ιταλία, ταξίδευε και ζούσε μια ζωή πέρα από τα στερεότυπα που επέβαλλε η εποχή της και οι περιορισμοί του φύλου της. Υπήρξε συχνή ανταποκρίτρια του περιοδικού «Πινακοθήκη» και εκπροσώπησε τη χώρα μας, μαζί με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες στην πρώτη Διεθνή Έκθεση της Ρώμης το 1911.
Είχε έντονη εικαστική παρουσία, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Αθήνα με συνεχείς εκθέσεις στις αίθουσες του φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Στη ζωγραφική της υιοθέτησε το κίνημα του ιμπρεσιονισμού, πολύ γρήγορα όμως η πινελιά της απέκτησε μια πιο έντονα εξπρεσιονιστική γραφή.
Το έργο της Μαρίας Ιγγλέση θα πρέπει να αποτιμηθεί όχι μόνον όσον αφορά την καλλιτεχνική του αξία, αλλά και ως το αποτέλεσμα μιας προσωπικότητας η οποία, απέκτησε επαγγελματική σχέση με τη ζωγραφική, και ζούσε μια ζωή, θέλοντας να ενταχθεί σε ένα διεθνές κοσμοπολίτικο περιβάλλον.

culturenow.gr

Σκιαδαρέση Ζωή – Zoi Skiadaresi [1931-2014]

Φοίτησε με υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1952-1959) με δασκάλους τους Γιάννη Μόραλη, Σπύρο Παπαλουκά και Γιώργο Βακαλό. Ασχολήθηκε με εικονογραφήσεις βιβλίων και πραγματοποίησε σειρά ατομικών εκθέσεων, ενώ πολλαπλές είναι οι συμμετοχές της σε ομαδικές της εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Δεν έπαψε να ζωγραφίζει με πάθος ως το τέλος της ζωής της το 2014. Έργα της υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη Καλαμάτας, στη συλλογή της Εθνικής Τράπεζας, στο Μουσείο Βορρέ και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Παρασκευαϊδης Μίλτης – Miltis Paraskeuaidis [1911-1999]

Ο Μίλτης Παρασκευαΐδης ήταν ένας κατ’ εξοχήν πνευματικός άνθρωπος, ακούραστος και με ουσιαστικό ενδιαφέρον για όλα τα ζητήματα. Είχε γεννηθεί στη Σμύρνη το 1911 από Μυτιληναίους γονείς και στην Αθήνα σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή. Εξορίστηκε γιατί εξέδιδε το αντιστασιακό περιοδικό «Λεσβιακά Γράμματα», αλλά μετά την επιστροφή του στη διέπρεψε ως δημοσιογράφος και καταπιάστηκε με μεγάλη επιτυχία με τη σκιτσογραφία, τη ζωγραφική, την έρευνα και την αρχαιολογία.

Λαμπάκης Εμμανουήλ – Emmanouil Lampakis [1859-1909]

Ο Εμμανουήλ Λαμπάκης (1856 ή 1859-1909) ήταν σημαντικός Έλληνας ζωγράφος και αγιογράφος του 19ου αιώνα που συγκαταλέγεται στην Σχολή του Μονάχου.

Μικρότερος αδελφός του Γεωργίου Λαμπάκη, θεμελιωτή στη νεότερη Ελλάδα της χριστιανικής αρχαιολογίας, γεννήθηκε στο Μουντάδο της Τήνου το 1856 ή 1859 και πέθανε φρενοβλαβής στο Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο της Αθήνας το 1909. Σπούδασε ζωγραφική καταρχάς στη Σχολή των Καλών Τεχνών στην Αθήνα και κατόπιν επί πέντε χρόνια στην Ακαδημία των Ωραίων Τεχνών του Μονάχου, όπου είχε διδάσκαλο τον Νικόλαο Γύζη (1842-1901). Στη συνέχεια σπούδασε και στην Ιταλία κι ύστερα επέστρεψε στο Μόναχο, όπου άνοιξε δικό του μικρό εργαστήριο, το οποίο μετέφερε αργότερα στην Αθήνα. Υπήρξε εκπρόσωπος της ζωγραφικής Σχολής του Μονάχου και ένας από τους ιδρυτές της «Εταιρείας των Φιλοτέχνων» το 1898. ΄Ελαβε μέρος στην Παγόσμια ΄Εκθεση των Παρισίων το 1889 και βραβεύτηκε μαζί με άλλους τρεις καλλιτέχνες συμπατριώτες του, τον Νικόλαο Γύζη, τον Νικηφόρο Λύτρα (1832-1904) και τον Λάζαρο Σώχο (1862-1911). Εξάλλου συμμετείχε δυναμικά και σε διάφορα άλλα καλλιτεχνικά σωματεία, όπως στην «Καλλιτεχνική ΄Ενωση (1895), την «΄Ενωση Καλλιτεχνών (1900) και την “Ελληνική Καλλιτεχνική Εταιρεία” (1905). Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1890 συμμετείχε στις επιτροπές που θεσπίστηκαν για να μελετήσουν το ζήτημα δημιουργίας δημόσιας πινακοθήκης και οδήγησαν εν τέλει στην ίδρυση το 1900 της Εθνικής Πινακοθήκης. Τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του διορίστηκε καθηγητής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεών του αναφέρεται σε προσωπογραφίες, ηθογραφικές σκηνές και θρησκευτικά θέματα.

 

Emmanouil Lampakis was born in Athens in 1859. He studied at the Athens School of Fine Arts. In 1881 he went to Munich under a scholarship and studied at the Munich Academy under Nikolaos Gyzis. He returned from Munich in 1885, and in July 1886 exhibited two genre works at the Mela Hotel in Kifissia. In 1889 he assisted in restoration of mosaics at the Daphni Monastery, and exhibited a genre painting and a portrait of his mother at the Exposition Universelle in Paris. He received a first prize for the portrait. In 1893 he was elected president of the Christian Archaeological Society. He continued to exhibit in group and solo exhibitions, and earned a growing reputation. He taught at the Athens School of Fine Arts from 1903 to 1907. He died in Athens in 1909

Παραπομπές

O ζωγράφος Εμμανουήλ Λαμπάκης, (1859-1909)

Εμμανουήλ Λαμπάκης (1859-1909)- Ζωγράφος

Πινακοθήκη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών-Society for Macedonian studies

Cousinery Esprit Marie (1747-1833), 1831

Gerlach Emile (1875-1952), 1917

Απότσος Γιώργος-Νεκρή φύση, 1984

Βασιλειάδης Παύλος-Κουτί μνήμης, 1998

Βιτσώρης Δημήτρης (Μίμης), 1982

Κακουλίδου Έφη-Κλαδιά και φυλλώματα, 1984

Ιωαννίδης Ευάγγελος-Ο ναύαρχος Βότσης, 1913

Ιωαννίδης Γιώργος, 2007

Ζογλοπίτης Φώνης-Παλιό σπίτι στη Θεαγένους Χαρίση. 1985

Ζερβόπουλος Σωτήρης-χωρίς τίτλο, 1989

Ζαφειριάδης Μπάμπης-Παλιά Θεσσαλονίκη, μπαλκόνι, οδός Αντιγονιδών, 1988

Ζαμπέτογλου Ανδρέας-Ασκηση γιόγκα, 1987

Γούναρης Κώστας-Το Μοναστήρι του Βαρλαάμ στα Μετέωρα, 2000

Γκατ-Βούλγαρη Ελένη, 1949

Γκαρούδης Μιχάλης-Σύνθεση, 1980

Γεωργιάδης Όμηρος-Σύνθεση 69-73, 1969

Γερμενής Βασίλειος-Νησιώτικο τοπίο

Καλαμαράς Λεωνίδας, 1973

Καρανός Κώστας, 1991

Κιλεσσόπουλος Απόστολος-Κηλίδες, 1986

Κιλεσσόπουλος Απόστολος-Τρεις όψεις του ενός, 1991

Κριεζής Ανδρέας, 1855

Κυριαζοπούλου Μαίρη-Χωρίς τίτλο, 2011

Κωστόπουλος Περικλής-Η φλεγόμενη νέμεση μπροστά στην κρίση, 2011

Λεφάκης Χρήστος, 1963

Λεφάκης Χρήστος-Στην παραλία, 1949

Μαβίδης Γιάννης-Τοπία, 1989

Μητράκας Γιάννης-Μακεδονομάχοι μέχρις εσχάτων, 1984

Μπαρκόφ Αλέξανδρος, 1931

Παυλίδης Χρήστος, 1942

Παραλής Γεώργιος-Εσωτερικό αρχοντικού Μπασάρα στην Καστοριά. 1950

Παραλής Γεώργιος-Αρχοντικό των Αδελφών Εμμανουήλ, Καστοριά. 1950

Παπανάκος Πάνος-Ψαροταβέρνα τα Χελιδόνια στο Καραμπουρνάκι, 1995

Παπανάκος Πάνος-Παρεκκλήσιον Οσίου Δαυίδ, 1991

Παπανάκος Πάνος-Αγ. Ανάργυροι Γαλατίστης

Παπανάκος Πάνος, 1953

Παπαδόπουλος Λεωνίδας-Μύκονος

Παλιάν Κωνσταντίνος, 2010

Ξανθούδης Δημήτριος-Τοπίο από την Κρανιά Γερβενών, 1992

Νάτση Κλειώ, 1967

Μπεκιάρη Κούλα-Το ποδήλατο

Παυλίδης Χρήστος-Αγ. Νικόλαος Ραγκαβά, Πλάκα, 1943

Παυλίδης Χρήστος-Ξάνθη, τούρκικα σπίτια, 1947

Πολίτης Γιώργος, 2007

Ρέγκος Πολύκλειτος, 1955

Σάλτας Κωνσταντίνος-Άγιον Όρος, Σιμωνόπετρα

Σαχίνης Νίκος, 1981

Σεμερτζίδης Βάλιας-Ίων Δραγούμης, 1937

Τζοβανάκης Ιωάννης-Η Εύα και το μήλο, 1994

Φλωρά-Καραβία Θάλεια

Φωτάκης Νίκος-Δρόμος στην Άνω Πόλη, 1932

Φωτάκης Νίκος-Σπίτι στην Άνω Πόλη. 1932

Φωτιάδου Σοφία-Ελίνα, 2005

Εθνικής Αμύνης 4 – 54621 Θεσσαλονίκη, Τηλ. Επικοινωνίας 2310 271195

Παπαδόπουλος Λεωνίδας – Leonidas Papadopoulos [1914-1988]

Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1932-1940) ζωγραφική και χαρακτική. Η ζωγραφική του είναι ακαδημαϊκού χαρακτήρα με εξπρεσιονιστικές τάσεις. Φιλοτέχνησε προσωπογραφίες, τοπία, νεκρές φύσεις και συνθέσεις. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές στην Αθήνα (Ζαχαρίου 1980) στη Θεσσαλονίκη και στη Πάτρα και πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Ήταν μέλος του ΣΕΚ, της ομάδος των 17 και του ΕΕΤΕ.

nikias.gr