Θεολόγου Παλαιολόγος – Paleologos Theologou [1930-2017]

Γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1930 στη Νέα Ιωνία Βόλου. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε ηλικία 12-13 χρόνων.
Στα 20 του ζούσε κάνοντας επιγραφές και διαφημιστικά πανό.
Το 1955 δίνει στη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη και είναι μέσα στους 20 επιλαχόντες.
Επιστρέφει στο Βόλο και συνεχίζει να ζωγραφίζει.
Το 1958 παντρεύεται την Τούλα Χασάπη και κάνουν έναν γιο τον Παναγιώτη. Τον ίδιο χρόνο εξορίζεται για 18 μήνες στον Άη Στράτη.
Επιστρέφοντας το 1960 παίρνει μέρος σε διαγωνισμό αφίσας και φτιάχνοντας το Τραινάκι του Πηλίου κερδίζει το βραβείο των 5.000 δραχμών.
Συνεχίζει να εκθέτει σε διάφορες αίθουσες μέχρι τον Απρίλη του 1967 οπότε συλλαμβάνεται μαζί με την γυναίκα του και εξορίζεται για 3 χρόνια στην Γυάρο και στη Λέρο.
Μετά την επιστροφή του μένει στην Αθήνα και εκθέτει στις «Νέες Μορφές». Το 1975 γίνετε ιδρυτικό μέλος του «Κέντρου Εικαστικών Τεχνών».
Το 1982 επιστέφει στο Βόλο όπου συνεχίζει να δημιουργεί κάνοντας εκθέσεις σε τοπικές γκαλερί αλλά και σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Το 1988 άρχισε να διδάσκει στα Ελεύθερα Εργαστήρια του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Δήμου Βόλου.
Παράλληλα γίνονται τιμητικές εκθέσεις στο Δήμο Βόλου, Δήμο Νέας Ιωνίας, Δήμο Αθηναίων και Δήμο Λάρισας.
Το 2013 κάνει δωρεά στο Δήμο Βόλου 50 έργα του που τοποθετούνται σε μόνιμη έκθεση στο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Ιωνίας όπου λειτουργεί και εργαστήρι ζωγραφικής και σχεδίου με το όνομα του.

almyrosinfo.gr

Θείρσιος Λουδοβίκος – Ludwig Thiersch [1825-1909]

Γερμανός ζωγράφος, κυρίως θεμάτων με μυθολογικό και αγιογραφικό ενδιαφέρον, με επιρροές από την Ελλάδα.
Γεννήθηκε στο Μόναχο της Βαυαρίας το 1825. Ήταν γιος του κλασικιστή και ελληνιστή φιλόλογου Ειρηναίου Θείρσου και αδελφός του χειρουργού Καρλ Τίερς και του θεολόγου Χάινριχ Βίλελμ Γιόζιας Τίερς. Εγγράφτηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου για να σπουδάσει γλυπτική, αλλά έπειτα από μερικά χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με την ζωγραφική, όπου είχε ως καθηγητές τους Χάινριχ Μαριά φον Ες (Heinrich Maria von Hess), Γιούλιους Σνορρ φον Κάρoλσφελντ (Julius Schnorr von Carolsfeld) και Καρλ Σορν (Karl Schorn). Μετά την αποφοίτησή του από την ακαδημία, ζωγράφισε πίνακες με θέμα τη Σακουντάλα, ηρωικό πρόσωπο ενός δράματος γραμμένο από τον Ινδό ποιητή Καλιντάσα, και μια σκηνή την εξέγερση των Καμισάρ. Έπειτα μετέβηκε στη Ρώμη, όπου φιλοτέχνησε σκηνές από την καθημερινή ζωή των Ιταλών. Ενδεικτικός πίνακας εκείνης της περιόδου, είναι ο πίνακας «Hiob unter seinen Freunden» (Ο Ιώβ μεταξύ των φίλων του)
Το 1852, συνόδεψε τον πατέρα του στην Αθήνα, όπου αντικατέστησε το ναπολιτάνο ζωγράφο Ραφαέλο Τσέκολι, καθηγητή του Σχολείου των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών).Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, τράβηξε το ενδιαφέρον του για τη βυζαντινή εικονογραφία. Αγιογράφησε αρκετές νωπογραφίες σε ελληνικές εκκλησίες και αποτέλεσε εισηγητής της εφαρμογής δυτικών τεχνοτροπιών, όπως η νατουραλιστική άποψη και την ανατομία των σώματος, ώστε να μοντερνοποιηθεί η βυζαντινή τέχνη. Στο πλαίσιο αυτό, του πιστώνεται ορισμένες φορές η αποκάλυψη της βυζαντινής τέχνης στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. Ωστόσο μια τέτοια μεταρρυθμιστική κίνηση, ήταν αμφιλεγόμενη στην Ελλάδα, αφού συναντούσε τη σθεναρή αντίσταση από όσους αντιτίθονταν σε αυτήν. Οι τελευταίοι υποστήριζαν ότι αποτελεί μια προσπάθεια να αντικαταστήσει τη μακρόχρονη ελληνική παράδοση με ξενόφερτες επιρροές. Αρκετές εφημερίδες της εποχής, αντιτάχθηκαν στον διορισμό του Λουδοβίκου Θείρσιου ως καθηγητή και συνέχιζαν να αντιτάσσονται στην παραλαβή των απαραίτητων προμηθειών ώστε να μπορέσει να αγιογραφήσει τις εκκλησίες που αναλάμβανε.
Επί βασιλείας του Όθωνα, τέτοιες δυτικές μεταρρυθμίσεις, ήταν θεμιτές από τον Βαυαρό μονάρχη, όπως επίσης και από τον πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και εξέχοντα αρχιτέκτονα Λύσανδρο Καυταντζόγλου, κάνοντας τις αντιδράσεις των συντηρητικών ανεπιτυχείς. Μαθητής του Θέρσιου ήταν ο ζωγράφος Νικόλαος Γύζης, ο οποίος μέσα από την τέχνη του, εμφάνιζε δυτικές επιδράσεις αρκετά ελληνοποιημένες, καταξιώνοντάς τον ως ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα. Οι πιο γνωστές νωπογραφίες του, βρίσκονται στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικοδήμου του Νυκτερινού μαθητή του Κυρίου, στη συνοικία της Ακρόπολης, δίπλα στην ρωσική εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

el.wikipedia

Σαριδάκης Δημήτρης – Dimitris Saridakis [1912-1977]

Γεννήθηκε το 1912 στην Κασταμονίτσα Ηρακλείου και φοίτησε στο Γυμνάσιο Καστελλίου. Το 1936 εισήχθη στο προκαταρτικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και κατόπιν στα εργαστήρια, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε δύο φάσεις, εξαιτίας του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Kατά την φοίτησή του στην σχολή, παρακολούθησε μαθήματα με καθηγητές τους Σπύρο Βικάτο, Παύλο Μαθιόπουλο, Επαμεινώνδα Θωμόπουλο,  Ζαχαρία Παπαντωνίου στο μάθημα της ιστορίας της τέχνης. Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε ως έμμισθος υπάλληλος στην Υγειονομική Υπηρεσία Στρατού. Λίγο μετά το 1950 εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο, όπου και άνοιξε εργαστήριο αγιογραφίας.

Κομιανού Άρια – Aria Komianou [1938-2015]

Η Άρια Κομιανού-Κατσιρέα (1938-2015) ανήκει στη γενιά, που η χαρακτική στην Ελλάδα ανοίγεται σε νέες κατευθύνσεις. Από το 1958 μέχρι το 1960 μαθήτεψε κοντά στον Π. Σαραφιανό, ενώ από το 1960-1964 σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. χαρακτική με τον Κ Γραμματόπουλο. Στα έργα της, η χαρακτική δεν είναι πλέον «φυλακισμένη» στις μικρές και μεσαίες διαστάσεις. Η προσωπογραφία του Ξενόπουλου έχει σαν αφετηρία της τη γνωστή ρεαλιστική απεικόνιση, δεν σταματά όμως σ’ αυτή.
Η χαράκτρια παίζοντας με το άσπρο – μαύρο, κάνει ένα σουρεαλιστικό παιχνίδι με το χρώμα και καταφέρνει να εμψυχώνει τα σχήματα, κάνοντας τα να ξεπηδούν δυνατά.

Μουσείο Μεταβυζαντινών Εικόνων Ιεράς Μονής Βύλιζας (Ματσούκι)

Βρίσκεται στο Ματσούκι Ιωαννίνων και στην αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου στεγάζεται το Θρησκευτικό – Ιστορικό – Πολιτιστικό Μουσείο της Ιεράς Μονής Βύλιζας περιέχοντας εικόνες που έχουν καθαρισθεί και συντηρηθεί. Το σύνολο των 58 μεταβυζαντινών εικόνων της μονής Βύλιζας καλύπτει χρονικά την περίοδο από τον 15ο έως και τις αρχές του 20ου αιώνα. Στη συλλογή ανήκουν έργα των μεγάλων κρητικών ζωγράφων ή των εργαστηρίων τους που δραστηριοποιούνται στα Επτάνησα και στην Ιταλία, όπως για παράδειγμα ο Δαμασκηνός ή ο Εμμανουήλ Τζάνες.

Πιέρρης Μάρκος – Markos Pierris [1865-1954]

Ο Μάρκος Πιερρής γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1865. Μαθήτευσε κοντά στον Χαράλαμπο Παχή και μετα σπούδασε στην Accademia di San Luca στη Ρώμη, όπου δούλεψε για αρκετά χρόνια. Αργότερα έκανε ελεύθερες σπούδες στη Βενετία. Ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπογραφία, την τοπιογραφία και την αγιογραφία. Δούλεψε την ελαιογραφία, την υδατογραφία και τα παστέλ χρώματα, ενώ έδωσε και πολλά σχέδια με σινική μελάνη.
Έμεινε προσκολλημένος στα Ιταλικά πρότυπα που γνώρισε στη διάρκεια των σπουδών του. Αυτό που χαρακτηρίζει το έργο του είναι η χρωματική ευγένεια και ο εκφραστικός πλούτος. Παρουσίασε το έργο του σε ομαδικές εκθέσεις (Ολύμπια 1888, Καλλιτεχνική έκθεσις Αθηνών, Ζάππειο, 1898 «Εταιρεία φιλότεχνων», 1900 εθνικό ίδρυμα Κέρκυρας, 1949). Το 1977 οργανώθηκε ανααδρομική έκθεση έργων του στην αναγνωστική εταιρεά Κέρκυρας.
Έργα του βρίσκονται στην Κερκυραϊκή πινακοθήκη, στην πινακοθήκη δήμου Κέρκυρας και στην αναγνωστική εταιρεία Κέρκυρας.
Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της καλλιτεχνικής σχολής Κέρκυρας, όπυ και δίδαξε (1925-1929, 1949-1951)

corfuartgallery.com

Σταυράκης Ιωάννης – Ioannis Stavrakis [1841-1909]

Ηράκλειο Κρήτης, 1841 – 1909 Αθήνα
Σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε στα Χανιά και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών ( 1870 – 1875) με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Το 1875 συμμετείχε στην έκθεση των Ολυμπίων. Μετά την ολοκλήρωση των Σπουδών του εργάστηκε στην Αθήνα., αλλά κυρίως στα Χανιά, όπου αναφέρεται ως ο σημαντικότερος ζωγράφος στα τέλη του 19 ου και στις αρχές του 20 ου αιώνα. Πολύ συχνά παρουσίασε έργα του σε διάφορους χώρους στη πόλη αυτή. Η ζωγραφική του, με θέματα κυρίως πορτρέτα και τοπία, κινείται σε ακαδημαϊκά πλαίσια.
Έργα του βρίσκονται στη Συλλ. Κουτλίδη, στο Δημαρχείο Χανίων, στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, Ηράκλειο κ.α. Το 1892 προσελήφθη από την Υψηλή Πύλη ως ιδιαίτερος ζωγράφος των ανακτόρων στην Κωνσταντινούπολη όπου εργάστηκε για 5 περίπου χρόνια. Ασχολήθηκε συστηματικά με τη διδασκαλία της ζωγραφικής. Κοντά του μαθήτευσαν πολλοί Κρητικοί ζωγράφοι. Δίδαξε επίσης στο Παρθεναγωγείο Χανίων.

psatharis-auctions.com.cy

Παραπομπές

Ι. ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ, ΖΩΓΡΑΦΟΣ – ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΜEΓΑΛΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ

Γεωργιλάς Μαρούλης (Μαρουλής) – Maroulis Georgilas

Κάτοικος Κάστρου Ρεθύμνου, στις 22 Δεκεμβρίου 1635 βρισκόταν στο Χάνδακα, όπου συμφώνησε να ζωγραφίσει μία εικόνα με την Κοίμηση και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και γύρω έξι αγίους, μέσα σε διάστημα επτά μηνών, με αμοιβή 250 λίτρες. Ο ζωγράφος ανέλαβε να βάλει τα χρώματα και το χρυσάφι και ορίσθηκε ποινική ρήτρα, εάν δεν ετοίμαζε εγκαίρως την εικόνα

View this document on Scribd

Σολιδάκης Βασίλης – Vassilis Solidakis [1948]

Γεννήθηκε στη Σιτία στην Κρήτη. Έκανε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική από το 1968 και τις συνέχισε το 1973 κοντά στο Δημήτρη Περδικίδη στη Μαδρίτη. Την πρώτη του ατομική έκθεση παρουσίασε το 1978 στην Αθήνα. Σειρά άλλων ατομικών και ομαδικών ακολούθησε στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το έργο του κινείται στο πλαίσιο ενός παραστατικού εξπρεσιονισμού. Είναι ένας καλλιτέχνης με ανεπτυγμένη ευαισθησία και φιλοσοφικές τάσεις, αντιμετωπίζει τη ζωγραφική όχι μόνο σαν πεδίο έρευνας, αλλά και σαν πεδίο καταγραφής και ανάπτυξης των θέσεων του. Το έργο του, μάς δείχνει την πορεία του καλλιτέχνη από την Ύλη στην Ιδέα, παρακινώντας μας σε άγνωστα ταξίδια στους αχανείς κόσμους της Ύπαρξης και παραδίδοντάς μας τη δική του θεωρία, το δικό του ατομικό σύστημα ερμηνείας ή συγκρότησης μιας κοσμικής διάστασης. Ο Βασίλης Σολιδάκης ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Συλλογή Κανελλοπούλου – Canellopoulos Foundation

Ιδρύθηκε το 1976 μετά τη δωρεά στο Ελληνικό Δημόσιο της ιδιωτικής συλλογής του Παύλου και της Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Στεγάσθηκε στο νεοκλασικό αρχοντικό της οικογένειας Μιχαλέα, στην βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης, το οποίο κτίσθηκε το 1864, αγοράσθηκε δε και αναστηλώθηκε από το ελληνικό κράτος στην δεκαετία 1960-70.
Στις συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνονται:
Εικόνα με την «Κοίμηση της Θεοτόκου» της Σχολής της Κωνσταντινούπολης, τέλη 14ου αιώνα.
Εικόνα με θέμα την «Αποτομή της Αγίας Παρασκευής». Φέρει την υπογραφή του Μιχαήλ Δαμασκηνού, 16ος αιώνας.

Θεωρίας 12 | & Πάνος, Πλάκα, Αθήνα

Παραπομπές

Ίδρυμα Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου

Αρκελές Βασίλειος – Vasileios Arkeles [1762-1827]

Αγιογράφος. Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Η τέχνη του ήταν επηρεασμένη από δυτικά στοιχεία, αλλά διατηρούσε επαφές και με τη βυζαντινή παράδοση. Έργα του σώζονται στο μουσείο Λευκάδας, καθώς επίσης στους ναούς Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης και Αγίου Χαραλάμπους στην Πρέβεζα.

Βασαΐτης Μάρκος – Markos Vasaitis [1470-1530]

Zωγράφος, ελληνικής καταγωγής που έζησε στην Ιταλία. Την ελληνικότητα της καταγωγής του βεβαιώνει και ο Γκ. Βαζάρι. Έζησε στη Βενετία, όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Σπούδασε ζωγραφική στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Αλβίζε Βιβαρίνι και διακρίθηκε ανάμεσα στους συμμαθητές του (Μοντάνια, Μοτσέτο, Βαλέντζα, Λότο κ.ά.). Αρχικά ακολούθησε την τεχνοτροπία του δασκάλου του, σύντομα όμως απέκτησε ανεξαρτησία και γοήτευσε με τη διαφάνεια των χρωματισμών του και τη λεπτότητα των προσωπογραφιών του. Σώζονται πολλά από τα έργα του, με θέματα παρμένα κυρίως από την ιστορία του Χριστιανισμού. Σπουδαιότερα από αυτά θεωρούνται τα εξής: «Η κλήση των γιων του Ζεβεδαίου στην αποστολική Εκκλησία», «Ο Χριστός τη στιγμή που πεθαίνει» (και τα δύο στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας), «Ο Άγιος Σεβαστιανός» (ναός της Σάντα Μαρία ντέλα Σαλούτε), «Η στέψη προς Θεοτόκου» (ναός της Σάντα Μαρία ντέι Φράρι) και «Η μετάσταση προς Παναγίας» (ναός Πέτρου και Παύλου), αριστουργηματικό δημιούργημα του καλλιτέχνη. Έργα του βρίσκονται στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας και σε εκκλησίες της ίδιας πόλης. Αναφέρεται και με το επώνυμο Μπαζαΐτης.

Κονταρίνης Κωνσταντίνος – Konstantinos Kontarinis (β΄ μισό 17ου – αρχές 18ου αιώνα)

Από τους παραγωγικότερους αγιογράφους των τριών πρώτων δεκαετιών του 18ου αι. Ζούσε στην Κέρκυρα και ακολουθεί στα περισσότερα έργα του την τεχνοτροπία του π. Εμμανουήλ Τζάνε.

 

Απακάς Ιωάννης – Ioannis Apakas (τέλη 16ου-αρχές 17ου αι.)

Ιερωμένος και ζωγράφος από την Κρήτη. Επηρεάστηκε από παλαιότερους ζωγράφους της Κρητικής Σχολής, όπως οι Ρίτζοι, ο Κλόντζας και ο Μιχαήλ Δαμασκηνός. Σώζονται αρκετές ενυπόγραφες εικόνες του. Η σημαντικότερη είναι η «Αποκαθήλωση» στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας.

Πατρικαλάκις Φαίδων – Faidon Patrikalakis [1935-2017]

O Φαίδων Πατρικαλάκις γεννήθηκε στη Δράμα την 1.1.1935. Σπούδασε αρχικά στη Σχολή Bακαλό και στη συνέχεια στο Παρίσι, στην Academie Julian, στην Academie du Feu, με την καθοδήγηση του Jabot, και στην Ecole de Dessin Applique a la Mode Historique.
Παρουσίασε έργα του από το 1960 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Eλλάδα και το εξωτερικό, ενώ ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία-ενδυματολογία.
Έχει υπογράψει τα σκηνικά για τον «Mατωμένο γάμο» στην «Alliance Francaise» (1960).
Στο Παρίσι (1961-64) μεταξύ άλλων συνεργάστηκε με το «Theatre de poche», ενώ στο Λονδίνο με το θέατρο «Old Witch».
Στην Eλλάδα συνεργάστηκε με το Θέατρο Tέχνης του Kαρόλου Kουν (1967-1973), το KΘBE (1970), το Θέατρο Στοά (1971), το Θέατρο Kαρέζη-Kαζάκου (1973-1974), το Aνοικτό Θέατρο (1975), το Θεσσαλικό Περιφερειακό Θέατρο στον «Προμηθέα Δεσμώτη» που παρουσιάστηκε στην Eπίδαυρο κ.ά.
Στο σημαντικό συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται 33 βιβλία για τη ζωγραφική, τη μουσική, τη σκηνογραφία, το θέατρο, έχει γράψει ποίηση, ένα μυθιστόρημα και ταξιδιωτικές εμπειρίες.