Δημοτική Πινακοθήκη Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη ‘Ντίνος Κατσαφάνας’

Διεύθυνση: Ραιδεστού 32 και Π. Τσαλδάρη, 184 53 Νίκαια
Τηλ.: 210 4913588
E-mail: pinakothiki.nikaia.rentis@gmail.com

http://pinakothiki-nikaiarentis.gr

Κεφάλα Σόφη – Sofi Kefala [1912-2001]

H Σόφη Κεφάλα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 και έφυγε από τη ζωή, αφήνοντάς μας τη ζωγραφική της, με επίκεντρο την Αθήνα, αλλά και την Καισαριανή που της μιλούσε ως τοπίο, και τη Ρούμελη, πατρίδα του πατέρα της. Σε ηλικία 22 ετών, το 1934 φοίτησε στο Σχολείο Καλών Τεχνών και παρακολούθησε τα εργαστήρια των Δ. Γερανιώτη και Κωνσταντίνου Παρθένη. Το 1938 έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση στην αίθουσα Στρατηγοπούλου με ακουαρέλες, ελαιογραφίες και σχέδια και απέσπασε εγκωμιαστά σχόλια του I. M. Παναγιωτόπουλου και του Μπεκέ. Με προτροπή του αρχαιολόγου Μαρινάτου εργάσθηκε εθελοντικά στα αντίγραφα του Αρχαιολογικού Μουσείου και επισκεπτόταν το Βυζαντινό για να μελετήσει σχέδιο και χρώμα. Το 1939 πήρε μέρος στην Δ΄ Εκθεση των «Ελευθέρων Καλλιτεχνών» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου σχολίασε τη χάρη και τον ηθογραφικό χαρακτήρα της ζωγραφικής της. Στους πρώτους μήνες του πολέμου εργάστηκε στη φύλαξη αρχαιοτήτων και μετά στα αντίγραφα. Στην Κατοχή, όταν άδειασε το Αρχαιολογικό Μουσείο, εργάστηκε ως αδελφή νοσοκόμα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στο 18ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, στο Ζάππειο και στο κέντρο διανομής γάλακτος για τα βρέφη. Δύσκολοι καιροί και η Σόφη παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών και συνέχισε να ζωγραφίζει. Το σύνολο της δουλειάς της που αναφέρεται στην Κατοχή και στα πεινασμένα και άρρωστα παιδιά παρουσιάστηκε το 1982 στην αίθουσα Εργαστήρι Τέχνης στο Χαλάνδρι. Από το 1948 ώς το 1967 δίδαξε Αγγλικά και Τεχνικά στις Σχολές Μωραΐτη, Αηδονοπούλου και Χιλλ και πολλές μαθήτριές της από εκείνα τα χρόνια, που θα διαβάσουν αυτό το σημείωμα, θα αδράξουν την ευκαιρία να αναγνωρίσουν το λιτό και ανεπιτήδευτο, σαν από παιδικό βλέμμα, της ζωγραφικής της Σόφης Κεφάλα στις 77 υδατογραφίες που έκανε, πολύτιμη καταγραφή μιας Αθήνας άγνωστης στις νεότερες γενιές. Σε αυτή την ενότητα της Παλιάς Αθήνας ανήκουν τα 21 έργα της Εκθεσης «H Παλιά Αθήνα» που παρουσιάζει το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης στο βιβλιοπωλείο του MIET, Αμερικής 13, από τις 3 Ιουλίου έως την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου. Από το εικονογραφημένο, κομψό ενημερωτικό έντυπο που εξέδωσε το MIET για τη Σόφη Κεφάλα και την ενότητα «Παλιά Αθήνα» είναι αυτές οι βιογραφικές πληροφορίες που τονίζουν τη στενή σχέση της προσωπικότητας της Σόφης Κεφάλα με τη ζωγραφική. Στη δικτατορία δεν έκανε εκθέσεις. Ζωγράφιζε και μελετούσε σχέδια και χρώμα στο αρχαιολογικό και στο Βυζαντινό Μουσείο και μετέφρασε από τα ρωσικά έργα των Τσέχοφ, Γκόρκι και άλλων. Πραγματοποίησε τη σύνθεση «Πολυτεχνείο». Από τη μεταπολίτευση και μετά έκανε πολλές εκθέσεις, όπως στη γκαλερί Κρεωνίδης το 1978 με τοπία και συνθέσεις, το 1983 με θέμα την Αθήνα, στην γκαλερί Χρυσόθεμις το 1985 με την ενότητα «Εθνικός Κήπος» (πολύ ενδιαφέρον θέμα και σήμερα που ο Εθνικός Κήπος φθίνει μπροστά στα μάτια μας…), το 1987 με την ενότητα «Κτήμα Βουδούρη», το 1991 με έργα της δεκαετίας τού ’80 και στο MIET το 1995 με την ενότητα «Παλιά Αθήνα». Πολυταξιδεμένη, πολύγλωσση, μετέφρασε το παιδικό παραμύθι του Αντερσεν «O μικρός Τίτης», σε παράφραση και εικονογράφηση δική της, που εκδόθηκε το 1990 και το 1996 βγήκε το βιβλίο της «Του Πολέμου και της Κατοχής», ημερολόγιο με σκίτσα της από την περίοδο 1940-1944, που τη βίωσε και την κράτησε ζωγραφίζοντας.

kathimerini.gr

Ρεντζής Νώντας – Nontas Rentzis [1939]

ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ

Ο Νώντας Ρεντζής γεννήθηκε το 1939 στον Δρυμώνα Τριχωνίδας. Τελείωσε το Γυμνάσιο στο Μεσολόγγι, σπούδασε στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και εργάστηκε στην Ηλιούπολη Αττικής. Έλαβε μέρος στους πολιτιστικούς και κοινωνικούς αγώνες της γενιάς του. Τα τελευταία χρόνια ζωγραφίζει “…σε μια εκ βαθέων προσπάθεια εξομολόγησης, έκφρασης και επικοινωνίας.”
Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος σε περισσότερες από ογδόντα ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, σε Δημόσιες Πινακοθήκες και Μουσεία εντός και εκτός της χώρας. Η UNESCO τον βράβευσε για την προσφορά του στην τέχνη.

Μπαθάς Μάρκος – Markos Mpathas [1498-1578]

Ο Μάρκος Μπαθάς, (Κρήτη, 1498 – Βενετία 1578), υπήρξε πιθανώς πατέρας του Γεωργίου Μπαθά και συγγενής του Θωμά Μπαθά και του Θεοφάνη Στρελίτζα-Μπαθά. Επίσης υπήρξε θείος των Μανέα και Μάρκου Χαλκιόπουλων. Σύμφωνα με έγγραφες μαρτυρίες, στις 16 Ιουνίου 1538 έγινε μέλος της Ελληνικής Αδελφότητας Βενετίας, στην οποία συνέχισε να πληρώνει συνδρομές έως το 1561.
Από τα ταμειακά βιβλία φαίνεται ότι είχε μισθώσει από την Αδελφότητα κατοικία, όπου διέμενε από το 1552 έως το 1564, και εξ’ αιτίας αυτής της συναλλαγής ήλθε σε δικαστική διαμάχη με την Αδελφότητα. Η Αδελφότητα, εξάλλου, το 1550 κατέβαλε στον Μπαθά διάφορα ποσά για εργασίες που έκανε στο ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων. Σύμφωνα με ανέκδοτο έγγραφο, στις 7 Φεβρουαρίου 1560 o Marcus Strilizza dictus Batta quondam domini Georgii νοίκιασε το σπίτι του στο Ηράκλειο στον Μανέα Χαλκιόπουλο. Τον ίδιο χρόνο, σύμφωνα με άλλο έγγραφο, ο ζωγράφος Μανέας Χαλκιόπουλος διόρισε στο Ηράκλειο πληρεξούσιο την αδελφή του, στην οποία συνέστησε να φροντίζει και για τα συμφέροντα του θείου της, Μάρκου Μπαθά, που ζούσε στη Βενετία.
Το 1570 πέθανε ένας γιός του στη Βενετία. Τον ίδιο χρόνο μνημονεύεται σε ισπανικό έγγραφο ο Marco greco, pintor, frontero de la capilla de S. Jorge de los Griegos, gordo I gotoso. Η περιγραφή αναφέρεται ασφαλώς στον Μάρκο Μπαθά που πέθανε από ποδάγρα (goto), όπως φαίνεται από το νεκρολόγιο της Ελληνικής Κοινότητας Βενετίας: 28 ditto (Ιουνίου 1578) e morto miser Marco Batta, greco, amallato in anni doi da gotte de anni 80. Licenciato. Ξεχωρίζει ως μικρογράφος σε φιλολογικούς κώδικες, όπου φαίνεται ικανός να εικονογραφήσει με χαριέστατα σκίτσα ιταλικής τεχνοτροπίας κείμενα του Πλωτίνου με συμβολικά θέματα ή άλλα κείμενα με μυθολογικά θέματα.
Σε δύο μοναστήρια της Ηπείρου, κοντά στα Γιάννενα, υπάρχουν τρεις φορητές, ζωγραφισμένες σέ ξύλο εικόνες πού παρουσιάζουν ξεχωριστό εν­διαφέρον, γιατί έχουν την υπογραφή του ελάχιστα γνωστού από το έργο του Κρητικού ζωγράφου Μάρκου Στρελίτζα Μπαθά ή Μάρκου Βαθά, όπως τις υπογράφει. Οι εικόνες αυτές αποτελούν και τα μόνα για την ώρα γνω­στά στο είδος τους έργα του ζωγράφου. Πρόκειται συγκεκριμένα για την εικόνα του Προδρόμου με σκηνές του βίου του γύρω, πού σώζεται στη μονή του ‘Αγίου ‘Ιωάννη του Προδρόμου στο Νησί της λίμνης των ‘Ιωαννίνων και για τις δεσποτικές εικόνες του Χριστού και της Παναγίας με το παιδί πού υπάρχουν στη μονή του Προδρόμου της Καστρίτσας, στο λόφο της Καστρίτσας ανατολικά τής λίμνης των Ιωαννίνων.
Για το Maestro Marcho Striliza, detto Batha ή Batta ή Patha, όπως σημειώνεται στα διάφορα έγγραφα, υπάρχουν αρκετά βιογραφικά στοιχεία στα κατάστιχα της Ελληνικής Κοινότητας τής Βενετίας. Ό ζωγράφος γεννήθηκε το 1498 και πέθανε στή Βενετία σε ηλικία ογδόντα χρονών στις 28 ‘Ιουνίου του 1578. Το 1538 έγινε μέλος τής ‘Αδελφότητας (Ser Marcho Batha depentor intra il la scuola). Λίγα χρόνια πιο ύστερα, σέ έγγραφο του 1542 χαρακτηρίζεται δάσκαλος στην τέχνη του (Maestro). Πιθανό­τατα γυιός του υπήρξε ό ζωγράφος επίσης Γεώργιος Μπαθας (Zorzi Batha depentor), μέλος τής ‘Αδελφότητας από το 1561, ό ίδιος προφανώς πού ανα­φέρεται σε έγγραφο του 1560 (Zorzi de Marco candiotto depentor). Στη Βενετία ό Μάρκος Βαθάς έζησε καθώς φαίνεται συνέχεια ως το τέλος της ζωής του.

Αναφέρεται σέ διάφορα έγγραφα από το 1548 ώς το 1560, σχετικά με τις ετήσιες εισφορές του στην ‘Αδελφότητα, την κατα­βολή μισθώματος για το σπίτι της ‘Αδελφότητας, δπου έμενε, και για ένα κατάστημα (bottega), ίσως το εργαστήριο του, και σχετικά με την πολύ­χρονη δικαστική διένεξη πού είχε με τήν ‘Αδελφότητα για τα μισθώματα. Το 1568 ήταν υποψήφιος για το σώμα της Προσθήκης (Gionta) της ‘Αδελ­φότητας, άλλα έχασε την εκλογή με μικρή διαφορά ψήφων. Για το ζωγραφικό έργο του Μάρκου Βαθά, αντίθετα, πολύ λίγα είναι γνωστά. Σε έγγραφο του 1550 σημειώνεται ότι πήρε από την ‘Αδελφότητα ένα χρηματικό ποσό για εργασίες πού έκαμε στο ναό του ‘Αγίου Γεωργίου.
Τα γνωστά ενυπόγραφα έργα του, έκτος από τις εικόνες της Ηπείρου πού παρουσιάζονται εδώ, είναι τα ακόλουθα:

α) Ή προσωπογραφία του Κρητι­κού ιερέα Ζαχαρία Μαραφαρα Σκορδίλη, πού περιλαμβάνεται σε ξυλογρα­φία στην έκδοση έργου του Νικήτα Φιλοσόφου πού έγινε στη Βενετία το 1563. ‘Αριστερά από τη μορφή είναι ή υπογραφή του ζωγράφου: Χειρ Μάρκου Βαθά.

β) Τα μικρογραφημένα σχεδιάσματα τεσσάρων χειρογρά­φων κωδίκων της Βιέννης και τοΰ Μονάχου («Vindob. Phil. gr. 182, Vindob. Theol. gr. 7, Vindob. Histor. gr. 117 και Monac. gr. 163, αντίστοιχα), πού κάτοχος τους ίσως υπήρξε ό Μάρκος Βαθάς.

Οι μικρογραφίες είναι σχεδιασμένες ή ζωγραφισμένες με υδατογραφία στο περιθώριο των φύλλων και παριστάνουν σε καθαρά δυτικό ύφος κοσμικά και θρησκευτικά θέματα εμπνευσμένα από το κείμενο και αύτοπροσωπογραφικά σχεδιάσματα, πού σχετίζονται συχνά με αντίστοιχα σημεία του κειμένου. Γονατιστός συνήθως, σε στάση δεομένου εικονίζεται σε προχω­ρημένη ηλικία ό ζωγράφος, με το όνομα του γραμμένο κάτω: Μάρκος ό Βαθέος, ό Βαθέος, και σε μία περίπτωση Μάρκος Βαθάς. ‘Από τους κώ­δικες της Βιέννης ό ένας χρονολογείται στο 1569’ οι άλλοι δύο της Βιέννης και ό κώδικας του Μονάχου μπορούν να χρονολογηθούν πριν από το 1558 και στο 1560, αντίστοιχα.
Οι μικρογραφίες δεν εικονογραφούν συστηματικά το κείμενο των κω­δίκων. Δεν έχουν δηλαδή από θεματογραφική άποψη τον ενιαίο, μεθοδικό χαρακτήρα του τελειωμένου, κατά παραγγελία εκτελεσμένου έργου. Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν μάλλον σα συνθετικά γυμνάσματα του ζω­γράφου στην απεικόνιση ορισμένων χωρίων του κειμένου και σα σχεδιά­σματα πού έγιναν για προσωπική χρήση και ευχαρίστηση, όπως φανερώνει και ή συχνή, με κάποια κιόλας διάθεση προσωπικής προβολής παράσταση τής μορφής του ζωγράφου, πολλές φορές μάλιστα στο ίδιο χειρόγραφου.
Από τα στοιχεία αυτά φαίνεται βάσιμη ή άποψη, ότι τα τέσσερα χειρόγραφα ήταν για κάποιο καιρό στην κατοχή του Βαθά. ‘Ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική αξία τους, τα μικρογραφημένα σχεδιάσματα των χειρογράφων τής Βιέννης και του Μονάχου αποτελούν αξιοσημείωτα δείγματα προσωπικού ύφους του Μάρκου Βαθά, χαρακτηρι­στικά ιδίως τής ευχέρειας πού είχε στο δυτικό τρόπο ζωγραφικής και ειδι­κότερα στο είδος τής μικρογραφίας. Φαίνεται πολύ πιθανό από τα δείγματα αυτά και από την ξυλογραφία πού έκαμε του Σκορδίλη, πώς ό ζωγράφος ασχολήθηκε επαγγελματικά στην πολύχρονη διαμονή του στη Βενετία με την εικονογράφηση των βιβλίων πού έξέδιδαν τά ελληνικά τυπογραφεία για την διαπαιδαγώγηση του υπόδουλου Ελληνισμού.
Αλλά, οπωσδήποτε, τα έργα αυτά έχουν από το είδος και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους περιορισμένη σημασία σαν αντιπροσωπευτικά δείγματα τής ζωγραφικής του Μάρκου Βαθά. Από την άποψη αυτή, οι τρεις εικόνες τής Ηπείρου βοηθούν ασφαλέστερα σε σχέση με τα παραπάνω έργα να σχηματισθή σε μία πρώτη θεώρηση ή εικόνα της καλλιτεχνικής προσωπικότητας του ζωγράφου.
Βάσιμα ό Hunger υποθέτει ότι ό ζωγράφος Μάρκος Στριλίτζας Μπαθας ή Μάρκος Βαθάς είχε συγγένεια με το συνονόματο καί σύγχρονο του σπου­δαίο Κρητικό ζωγράφο Θεοφάνη Στρελίτζα ή Στριλίτζα Μπαθά. (Για το Θεοφάνη βλ. M. Chatzidakis , Recherches sur le peintre Théophane le Cretois, DOP, 23-24 (1969 – 1970), σ. 311 έ.) Τα φανερά λόγιο όνομα «Βαθάς» ή ό «Βαθέος» πού χρησιμοποιεί ό Μάρκος στα έργα του ήταν ίσως το καλλιτεχνικό όνομα πού καθιέρωσε στη Βενετία (αποδίδεται πιθανώς με τον ιταλικό τύπο Patha των έγγραφων). «Οσο γνωρίζομε, όνομα Βαθάς δεν αναφέρεται την εποχή αυτή άλλα μόνο Μπαθάς».
Στα γνωστά έργα του, ό ζωγράφος υπογράφει πάντα με το όνομα «Μάρκος Βαθάς» ή «Μάρκος ό Βαθέος». Στή μελέτη αύτη γίνεται χρήση του ονόματος Μάρκος Βαθάς, με το όποιο ό ζωγράφος υπέγραψε τά περισσότερα από τα γνωστά έργα του και ανάμεσα τους τις εικόνες της ‘Ηπείρου.

Μυρτάλη ΑΧΕΙΜΑΣΤΟΥ-ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ

peritexnisologos.blogspot.gr

 

View this document on Scribd

Καπτζής Χαράλαμπος – Charalampos Kaptzis [1923-2008]

ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ

Ο Χαράλαμπος Καπτζής γεννήθηκε το 1923 στο Σκαλοχώρι Λέσβου από γονείς Μικρασιάτες από τα Μοσχονήσια. Μεγάλωσε στη Μυτιλήνη και το 1946 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με την οικογένειά του και ζωγραφίζει, ζωγραφίζει, ζωγραφίζει. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 40 ατομικές εκθέσεις. Έργα του κοσμούν το «Musée International d’Art Naïf» στη Νίκαια της Γαλλίας. Από το 1996 είναι μέλος του Ελληνικού Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών και μέλος του πνευματικού και πολιτιστικού Σωματείου «Πανελλήνιος Εταιρεία Πολιτισμού». Έχει τιμηθεί από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών για τη συμμετοχή του στην ανύψωση και καλλιέργεια του σύγχρονου Ελληνικού Πολιτισμού. Απεβίωσε στις 8 Δεκεμβρίου 2008, μια μέρα μετά τη λήξη της τελευταίας του ατομικής έκθεσης.

Θωμόπουλος Θωμάς – Thomas Thomopoulos [1873-1937]

Ο Θωμάς Θωμόπουλος (Σμύρνη, 1873 – Αθήνα, 2 Σεπτεμβρίου 1937) ήταν Έλληνας γλύπτης, ζωγράφος και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Ο Θωμάς Θωμόπουλος ήταν Κυπριακής καταγωγής.Σε ηλικία 4 ετών ήλθε από τη Σμύρνη στην Αθήνα το 1877. Φοίτησε στη Σχολή των Τεχνών. Δάσκαλοί του ήταν ο Γεώργιος Βρούτος (γλυπτική) και ο Νικηφόρος Λύτρας (ζωγραφική). Το 1897 του απονεμήθηκε το Θωμαΐδειο και το Χρυσοβέργειο βραβείο. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία των Καλών Τεχνών του Μονάχου και αργότερα πήγε στη Φλωρεντία, στη Νάπολη και στη Ρώμη, καταλήγοντας το 1900 στην Αθήνα, όπου και έγινε καθηγητής γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο (μαζί με άλλους καλλιτέχνες) στην καλλιτεχνική αναγνώριση αλλά και τη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά στα μέσα της δεκαετίας του 1920.
wikipedia

 

He first studied painting at the School of Arts with Nikiforos Lytras and sculpture with Georgios Vroutos; he went on to S. Eberle’s workshop and the Munich Academy, where he attended composition classes. He visited and studied museums in Florence, Rome and Naples. Returning to Greece in 1900, he established a workshop; in 1910, he had courses at K. Konstantinidis’s workshop. In January 1912, he was appointed professor at the School of Arts and remained in this post throughout his life. His contribution to the preservation of Yannoulis Chalepas’s works was substantial: He visited the island of Tinos in 1922, leading a Ministry of Education team, in order to cast in plaster the works of Chalepas’s latest period. In 1930, he was elected regular member of the Academy of Athens.
His exhibition activity includes solo and group exhibitions, including events at the Parnassos Hall and exhibitions by the Greek Society of Artists, as well as the Venice Biennale (1934); a tribute to his work was held during the 1948 Panhellenic exhibition.
His apprenticeship with Georgios Vroutos accounts for the neoclassicist qualities in his work; moreover – even in his earliest works – the evident preference to mythological and allegorical subjects suggests his affinity with neo-idealist and symbolist trends, with which he had come into contact during his studies in Munich. Thomopoulos, however, is not limited to these, as his oeuvre is informed by an eclectic attitude. Thus, romantic qualities can also be felt, such as his endeavour to capture passion, or his flowing outlines, originating in Rodin, along with realistic qualities, mainly in his busts. His greatest innovation was his coloured sculptures, which he introduced in the 1900’s.

nationalgallery.gr

Αρλιώτη Λιλή – Lili Arlioti [1908-1979]

Ζωγράφος, σύζυγος του οικονομολόγου Καρόλου Αρλιώτη και κόρη του στρατηγού Αριστοτέλη Βλαχόπουλου. Η Αρλιώτη σπούδασε ζωγραφική και μουσική στην Αθήνα και στο εξωτερικό, καθώς και ιστορία της τέχνης στη Λωζάννη.

Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος – Hellenic Maritime Museum

Διεύθυνση: Ακτή Θεμιστοκλέους, Μαρίνα Ζέας, 185 37 Πειραιάς
Τηλέφωνο: (+30) 210-4516264, 210-4286959
Ημέρες-Ώρες λειτουργίας
Τρίτη – Σάββατο: 09.00 – 14.00 Κυριακή, Δευτέρα κλειστά
Γενική είσοδος: 4,00 €, Μειωμένο: 2,00 €

http://hmmuseum.gr/

Παραμυθιώτης Παναγιώτης – Panagiotis Paramithiotis [17ος αιώνας αρχές 18ου αιώνα] περ. 1680 – ;

Παραμυθιώτης, Παναγιώτης (Κέρκυρα, περ. 1680 – ;). Αγιογράφος. Η οικογένειά του καταγόταν από την Παραμυθιά της Ηπείρου. Ανάμεσα στα έργα του περιλαμβάνεται Ο Μυστικός Δείπνος, που βρίσκεται στη μητροπολιτική εκκλησία της Κέρκυρας, Ο Άγιος Αρσένιος στους Αγίους Πάντες κ.ά. Το πλέον αξιόλογο δημιούργημα του καλλιτέχνη είναι η μεγάλη σύνθεση Δημιουργία του κόσμου, στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου, όπου φαίνεται καθαρά το μεγάλο ταλέντο του, χάρη στην εκφραστικότητα των προσώπων, στην πλαστική δημιουργία και στην εξαιρετική σύνθεση του έργου.

ygeiaonline.gr

View this document on Scribd

Ησαΐας Αλέξανδρος – Alexandros Isaias [1800-1839]

Ο Αλέξανδρος Ησαίας γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1800. Ο Ιωάννης Καποδίστριας τον διόρισε το 1829 διευθυντή στο Αλληλοδιδακτικό Σχολείο στο Ναύπλιο. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη λιθογράφηση και έκδοση υδατογραφιών σχετικών με πολεμικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Αν και αρχικά είχε συμφωνήσει να λιθογραφήσει τις εικόνες σύμφωνα με τα πρώτότυπα έργα, εκείνος τύπωσε διαφορετικές εικόνες, οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν λιθογραφίες Ιταλών δημιουργών,τις οποίες υπέγραψε ως έργα του. Το 1839 λίγο πριν το θάνατό του, στην Τεργέστη τύπωσε επτά λιθογραφίες με τον γενικό τίτλο Ιστορία της Ελλάδος υπό Αλέξανδρου Σ. Ησαΐα. Η πλήρης σειρά του έργου βρίσκεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

wikipedia

Ορφανός Λάμπρος – Lampros Orfanos [1916-1995]

ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ

Ο Λάμπρος Ορφανός γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. των Αθηνών με καθηγητές τον Ο. Αργυρό και τον Ε. Θωμόπουλο, και χαρακτική με δάσκαλο τον Γ. Κεφαλληνό. Παρακολούθησε Ιστορία της Τέχνης κοντά στον Π. Πρεβελάκη, όπου υπήρξε και επιμελητής του τμήματος του. Το 1949 άρχισε να εργάζεται στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην Υπηρεσία Καλλιτεχνικού Σχεδίου και Χάραξης του Ιδρύματος Εκτυπώσεων Τραπεζογραμματίων και Αξιών (Ι.Ε.Τ.Α. Με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. σπούδασε στο Παρίσι (1952-1955), στο Εργαστήριο Χαρακτικής της Ecole des Beaux-Arts, με καθηγητή και Maître du Burin, τον R. Cami. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του τιμήθηκε το 1953 με το δεύτερο και τρίτο βραβείο χαρακτικής και το 1954 με το πρώτο. Παράλληλα τον ίδιο καιρό φοίτησε στο College Technique Estienne (Arts et Industries du livre) όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου, στη χάραξη γραμματοσήμων, γραμμάτων, τραπεζογραμματίων και αξιών, με καθηγητή τον R.Cottet. Στο Παρίσι χάραξε τρία ελληνικά γραμματόσημα, που φιλοτέχνησε σαν δείγμα εργασίας για τα ΕΛ.ΤΑ, όπως επίσης και τρία γραμματόσημα του Γαλλικού κράτους και των Γαλλικών αποικιών. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα συνέχισε τις εργασίες του στο (Ι.Ε.Τ.Α.). Δημιούργησε και χάραξε σε ατσάλι τα κυριότερα χαρτονομίσματα του Ελληνικού Κράτους. Σχεδίασε τις μακέττες όλων των Ελληνικών Κερμάτων από το 1973 ως το 1976, σε συνεργασία με τον Ι. Στίνη και αργότερα με τους γλύπτες Θ. Παπαγιάννη και Ν. Περαντινό. Χάρη στον Ξενοφώντα Ζολώτα, Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, και την ειδίκευση του Λάμπρου Ορφανού στη μικροχαρακτική σε ατσάλι, η Ελλάδα άρχισε να παράγει και να εκτυπώνει στο Εθνικό Νομισματοκοπείο της Τράπεζας της Ελλάδος (ΙΕΤΑ) τα δικά της τραπεζογραμμάτια, στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Το1963 συνάπτει αποκλειστικό συμβόλαιο χάραξης τραπεζογραμματίων με την Διεθνή Εκτυπωτική εταιρεία Χαρτονομισμάτων και Αξιών, De La Rue – R. Giori Company (Lausanne) της Ελβετίας. Ως πρώτο έργο του δημιούργησε το χαρτονόμισμα των 10$ για την Τράπεζα του Καναδά, σε συνεργασία με τον Ι. Στίνη. Το 1961 τιμήθηκε και με το Α βραβείο αφίσας με θέμα τη Γενική Απογραφή Πληθυσμού. Φιλοτέχνησε τα Χαρτόσημα του Ελληνικού Κράτους επι Βασιλευομένης Δημοκρατίας όπως επίσης και επί Ελληνικής Δημοκρατίας. Τη δεκαετία του 1960 δημιούργησε το λογότυπο του νεοσύστατου Οργανισμού Γεωργικων Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος, όπως επίσης τα Γραμμάτια Συντάξεών του. Το 1977 φιλοτέχνησε δύο γραμματόσημα των Ελληνικών Ταχυδρομείων (ΕΛΤΑ), ένα για την Αποκατάσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας και ένα για τον Απόδημο Ελληνισμό. Έργα τους βρίσκονται στις συλλογές των Υπουργείων Παιδείας, Πολιτισμού και Εξωτερκών, στην Εθνική Πινακοθήκη, και στα σημαντικότερα Μουσεία, Βιβλιοθήκες Αρχεία και Ιδρύματα της Ελλάδος. Επίσης έργα του Λ.Ορφανού υπάρχουν στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βοστώνης, στo Μουσείο Τέχνης του Portland, στο Ίδρυμα Getty (ΗΠΑ), στην Βασιλική Συλλογή της Σουηδίας και στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Νορβηγίας. Ακόμα έργα του περιλαμβάνονται στις Κεντρικές Τράπεζες της Γαλλλίας, του Βελγίου, του Καναδά, της Χιλής και της Ελλάδος, στις συλλογές των Υπουργείων Εξωτερικων του Ισραήλ και της Ρουμανίας και σε μεγάλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Ο Λάμπρος Ορφανός ανήκει στους κορυφαίους δημιουργούς της εποχής του. (Το βιογραφικό σημείωμα του Λ. Ορφανού, προέρχεται από τη διδακτορική διατριβή της Ελένης Γκόνου Στυλιανίδη, με θέμα «Οι πρώτοι Έλληνες χαράκτες του εθνικού χαρτονομίσματος και το χαρακτικό τους έργο» )

lifo.gr

Καλούτσης Βαλέριος – Valerios Kaloutsis [1927-2014]

Ο Βαλέριος Καλούτσης γεννήθηκε στα Χανιά το 1927 και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη, στο Saint Martin’s School του Λονδίνου και στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού. Ήδη από τη δεκαετία του ’50 έχει μια έντονη παρουσία στον ευρωπαϊκό χώρο, συνδυάζοντας την τεχνολογία με την καλλιτεχνική έκφραση και την αγωνία για τη διατύπωση ενός προσωπικού οράματος με τα πιο ρηξικέλευθα επιστημονικά δεδομένα. Το 1955 συμμετέχει σε μεγάλη ομαδική έκθεση στην Picadilly Gallery της Cork Street στο Λονδίνο. Το 1957 η πρώτη ατομική του έκθεση στο Παρίσι (Galerie 93, Faubourg) αποσπά εκτενείς αναφορές στον γαλλικό Τύπο. Το 1960 υπογράφει συμβόλαιο με τη Redfern Gallery στο Λονδίνο, όπου εκθέτει συνεχώς από το 1961 έως το 1968. Την ίδια εποχή ασχολούνται μαζί του κριτικοί κύρους όπως οι Julian Hall, Charles Spencer, Eric Newton, Edward Lucie-Smith, Conroy Maddox, Pierre Rouve, Jasia Reichardt, κ.ά., σε έντυπα όπως τα «Guardian», «Times», «Arts Review», το γαλλικό «Art» (με την υπογραφή του Michel Ragon), κ.ά. Τον Ιούλιο του 1962 το περιοδικό «The Studio» κυκλοφορεί με φωτογραφία του Καλούτση στο εξώφυλλο και μεγάλη συνέντευξή του στο εσωτερικό με τίτλο «Ego into Art». Το 1968 λαμβάνει μέρος στην ομαδική έκθεση που διοργανώνει ο Χρήστος Ιωακειμίδης στο Βερολίνο, με τίτλο «Avantgarde, Griechenland» (συμμετέχουν επίσης οι Δανιήλ, Λογοθέτης, Νίκος -Κεσσανλής-, Παύλος, Τάκις, Τσόκλης και Ξενάκης), και το 1969 στην «Expo ’69» στο Μόντρεαλ, ενώ επεξεργάζεται μια σειρά από φωτοκινητικά και ηχοκινητικά έργα («Kinoptics» και «Naturmatic»). Η αλλαγή της σταδιοδρομίας του Βαλέριου Καλούτση σημειώνεται όταν πεθαίνει ο ιδιοκτήτης της Redfern Gallery, το 1968, η γκαλερί κλείνει και ο Καλούτσης χάνει τον άνθρωπο που τον πίστευε και τον στήριζε. Το γεγονός αυτό θα σημάνει μια περίοδο μεγάλης εσωστρέφειας έως τη στιγμή που ο Καλούτσης θα αρχίσει να συνεργάζεται με τον «Δεσμό» του Μάνου Παυλίδη και της Έπης Πρωτονοταρίου (1973). Ταυτόχρονα, ο Καλούτσης συμμετέχει ανελλιπώς στη Fiac του Παρισιού από το 1974 έως το 1980. Από το 1990 ζει μόνιμα στα Χανιά, συνεχίζοντας να παράγει αδιάκοπα και συνεχίζοντας να εμπνέεται από τη γενέθλια γη. Παραδόξως ο Καλούτσης σήμερα δεν είναι τόσο γνωστός όσο θα του άξιζε. Τα τελευταία χρόνια μια σειρά παρουσιάσεις του έργου του (μεταξύ των οποίων η συμμετοχή στην ομαδική έκθεση του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, την αφιερωμένη στους καλλιτέχνες του «Δεσμού», το 1999, η αναδρομική έκθεση με τίτλο «Μεταλλαγές 1950-2000» στην αίθουσα «Το Μήλο Τεχνοχώρος», στην Αθήνα, το 2004, και κυρίως η αναδρομική έκθεση «Ανατροπές 1954-2004» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, μεταξύ 7.11.2005 – 7.1.2006, σε επιμέλεια Μ. Στεφανίδη), επιχειρούν να αποκαταστήσουν, εν μέρει, την ιστορική αλήθεια και να του αποδώσουν τη θέση που του ανήκει στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της νεώτερης και νεωτερικής τέχνης στη χώρα μας.

biblionet.gr

Κάσιαλος Μιχαήλ – Michael Kashalos [1885-1974] Cypriot

Γεννήθηκε στο χωριό Άσσια το 1885. Ήταν μοναχοπαίδι, αυτοδίδακτος ζωγράφος της απλοϊκής (Ναΐφ) τέχνης. Στο Δημοτικό Σχολείο Άσσιας παρακολουθεί με ζήλο τον δάσκαλό του Κ. Πιερίδη, ο οποίος ασχολείτο με την αγιογραφία, καθώς επίσης και τους δύο πατέρες Κύριλλο και Νύφωνα, οι οποίοι ασχολούνταν εκείνη την περίοδο με την αγιογράφηση των εικόνων της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου.

Στα 13 του αρχίζει να μαθαίνει την τέχνη του παπουτσή, επάγγελμα το οποίο εξάσκησε μέχρι το 1920. Ακολούθως ασχολείται με την αγγειοπλαστική και δημιουργεί απομιμήσεις παλαιών αντικειμένων, τα οποία και πωλεί. Το 1957, σε ηλικία 72 ετών, αρχίζει να ζωγραφίζει. Τον ενθαρρύνουν στην προσπάθειά του αυτή ο Αδαμάντιος Διαμαντής και ο Χριστόφορος Σάββα. Ο ίδιος έλεγε πάντοτε ότι «για να γίνει ένας ζωγράφος, πρέπει να έχει σταθερό χέρι. Να μην τρέμει». Συμμετέχει σε διάφορες εκθέσεις από το 1960 μέχρι 1966. Το Φεβρουάριο του 1967 εκθέτει στο Ινστιτούτο Κοινοπολιτείας στο Λονδίνο και προσελκύει ρεκόρ επισκέψεων, πωλώντας σχεδόν όλα του τα έργα. Μεταξύ των ετών 1967 και 1971 αρχίζει την ανέγερση της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα στην Άσσια, τις αγιογραφίες της οποίας έκανε ο ίδιος.

Το 1969 λαμβάνει μέρος στην Τριενάλε Ναΐφ Τέχνης στην Μπρατισλάβα, όπου αποσπά εύφημο μνεία. Ακολούθως συμμετέχει σε διάφορες εκθέσεις μέχρι το 1974, όπου κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής κακοποιείται από τους Τούρκους και κλονίζεται σοβαρά η υγεία του. Πεθαίνει στις 31 Αυγούστου 1974 σε ηλικία 89 ετών. Τον ίδιο χρόνο η Ακαδημία Αθηνών τον βραβεύει μετά θάνατον. Το έργο του αποτελεί σημαντική προσφορά στην παγκόσμια ιστορία της απλοϊκής τέχνης και δικαίως κατατάσσει τον Μιχάλη Κάσιαλο στους μεγάλους Ευρωπαίους ναΐφ καλλιτέχνες.

 

Born in Assia, 1885. Self-taught. Attended a few icon-painting classes at Elementary School given by the teacher and iconographer Kyriacos Pierides. Worked as shoe-maker until the Second World War and then turned to mirror decoration and painting on glass. He also made decorative clay and plaster objects and copies of ancient finds. Around 1957 he took up painting and gradually devoted himself entirely to it. In August 1974 was seriously wounded by the Turkish Army which invaded his village and died later, on 31 of August, as a refugee in Larnaca. Is considered as the father of contemporary Cypriot Naive art. His work can be found at the State Gallery of Contemporary Cypriot Art, the Cyprus Folk Art Museum, the Cultural Centre of Popular Bank and in private collections.

psatharis-auctions.com.cy

Σκορδίλης Εμμανουήλ – Emmanouil Skordilis [1647-1671]

Από τους σημαντικότερους ζωγράφους των Κυκλάδων του 17ου αιώνα, με μεγάλο αριθμό έργων. Καταγόταν από την Κρήτη και υποθέτουμε βάσιμα ότι εκεί ζούσε έως τήν ώριμη ηλικία του, γιατί μία εικόνα στη μονή Χρυσοπηγής Χανίων με την υπογραφή χείρ και έξοδος Εμμανουήλ ιερέως Σκορδυλήου, υποδηλώνει, εκτός από κάποια προσωπική σχέση με τη μονή, καί ότι από εκεί θα έφυγε ο ζωγράφος μετά την άλωση των Χανίων από τους Τούρκους (1645). Η παλαιότερη γνωστή χρονολογημένη εικόνα του στις Κυκλάδες είναι του έτους 1647. Πρέπει να είχε εγκατασταθεί στη Μήλο, όπου υπογράφει: Μνήσθητι Κύριε ως αγαθός των δούλων σου Μανουήλ ιερέως Σκορδίλη και Γιακουμετου Μοδινού των επιτρόπων στην εικόνα της Δυνάμεως του Υψίστου.

pandektis.ekt.gr

Κόλλας Περικλής – Periklis Kollas [1860-1883]

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1860. Σπούδασε στην Ιταλία και το έργο που μας έχει αφήσει είναι εξαιρετικά περιορισμένο, αφού πέθανε σε ηλικία μόλις 23 ετών.

Ασχολήθηκε κυρίως με την τοπιογραφία. Από το μικρό σε όγκο έργο του διακρίνεται η αγάπη του για τις χρωματικές διαβαθμίσεις και το καλοδουλεμένο σχέδιο.

Έργα του έχουν στην κατοχή τους η Κερκυραϊκή Πινακοθήκη, η Πινακοθήκη Δήμου Κέρκυρας και η Φιλαρμονική Εταιρεία της Κέρκυρας.

Ο Περικλής Κόλλας πέθανε το 1883

Corfu Art Gallery