Καρακίτσος Γιώργος – Giorgos Karakitsos [1954]

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1954 και σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας.
Η ζωγραφική του κινείται στα πλαίσια των αναπαραστατικών τάσεων. Πρόθεσή του είναι να καταγράψει την άμεση και φευγαλέα οπτική εμπειρία όψεων του αστικού χώρου, καθημερινών κοινωνικών καταστάσεων και κυρίως τοπίων. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.

Ζωγραφίζοντας την Άρτα

Περιμένοντας το χιόνι – Οι ζωγράφοι και τα «λευκά» έργα τέχνης

View this document on Scribd

Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος – Konstantinos Konstantinidis [1871-1953]

Τα κάλαντα στην ελληνική ζωγραφική

View this document on Scribd

Σπεράντζας (Σπεράντσας) Σπυρίδων – Spyridon (Sperantsas) Sperantzas [1733-1818]

Αγιογράφος από τα Επτάνησα. Έζησε το 18o αι. Σπούδασε στη Βενετία και άκμασε στην Κέρκυρα στα τελευταία χρόνια της βενετικής κυριαρχίας. Στην τέχνη του επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τους Κρήτες ζωγράφους. Διακόσμησε πολλές εκκλησίες της Κέρκυρας, όπως εκείνες του Άγιου Ελευθέριου και του Άγιου Ιωάννη και ζωγράφισε πλήθος εικόνων, μεγάλων διαστάσεων, οι κυριότερες από τις οποίες είναι ο Νυμφίος στη Μανδρακίνα και τα «Εισόδια» και ο Ευαγγελισμός στην Κρεμαστή. Επιπλέον φιλοτέχνησε πολλές θρησκευτικές παραστάσεις καθώς και προσωπογραφίες αγίων. Είχε εξαιρετικές διακοσμητικές ικανότητες αλλά πολλά έργα του διακρίνονται για την προχειρότητα τους, που οφείλεται στην ταχύτητα με την οποία εργαζόταν.

Ναλτσατζιάν Σάρκης – Sarkis Naltsatsian [1907-1994]

Ο αρμένικης καταγωγής Σαρκής Ναλτσατζιάν γεννήθηκε στο Αντιγιαμάν της Μικράς Ασίας το 1907. Βίωσε από κοντά τις συνέπειες της γενοκτονίας των Αρμενίων (1915), χάνοντας ολόκληρη την οικογένειά του σε ηλικία μόλις 7 ετών. Λίγα χρόνια αργότερα ήρθε στην Κέρκυρα μαζί με άλλα προσφυγόπουλα. Φιλοξενήθηκε στο οικοτροφείο και εργάστηκε σκληρά για να κερδίσει το μεροκάματό του.
Σταδιακά άρχισε να διακρίνεται για το ταλέντο του στη ζωγραφική. Είχε την τύχη μάλιστα να δουλέψει δίπλα στον Πιζάνη, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε χρωματοπωλείο στην Κέρκυρα. Έτσι λοιπόν μυήθηκε στον χώρο των χρωμάτων και στη συνέχεια φοίτησε στην Καλλιτεχνική Σχολή της Κέρκυρας, με δασκάλους τους Άγγελο Γιαλλινά και Γεώργιο Σαμαρτζή.
Γνώρισε και παντρεύτηκε τη Χριστίνα, η οποία εργαζόταν ως επαγγελματίας σεφ σε κάποια από τα καλύτερα εστιατόρια της Κέρκυρας και αργότερα της Αθήνας. Η κόρη τους Άννα περνούσε πολλές ώρες με τον πατέρα της. Αναφέρει η ίδια σε συνέντευξή της: «Ο πατέρας μου ήταν ένας καλός, ήσυχος άνθρωπος, ένας χαρακτηριστικός Αρμένιος της γενιάς του- δυνατός αλλά συγκρατημένος, πολύ εσωστρεφής. Ένιωθε άνετα κυρίως με τους άλλους Αρμένιους της Κέρκυρας. Ποτέ δεν αθετούσε τον λόγο του, και γι’ αυτόν η τιμή ήταν το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή του».
Ο Σαρκής –όπως υπέγραφε πάντοτε στους πίνακές του, χρησιμοποιώντας το μικρό του όνομα-, ασχολείται κυρίως με την τοπιογραφία. Τα έργα του, ελαιογραφίες και υδατογραφίες, κινούνται στο πλαίσιο του ιμπρεσιονισμού. Στις υδατογραφίες του διαφαίνεται ξεκάθαρα η επίδραση του δασκάλου του Γιαλλινά. Ο Σαρκής παρήγαγε πολλά πρωτότυπα έργα αλλά και αντιγραφές άλλων μεγάλων Κερκυραίων ζωγράφων.
Εργαζόταν συχνά σε εκκλησίες και αρχοντικά του νησιού, όπου αναπαλαίωνε ξεθωριασμένες αγιογραφίες: στο Αχίλλειο, τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Γεώργιο του Παλαιού Κάστρου, τον Άγιο Βασίλειο, το Μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας κ.α.
Το 1952 η οικογένεια Ναλτσατζιάν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ο Σαρκής συνέχισε να ζωγραφίζει. Απομακρύνθηκε έτσι από το περιβάλλον που αγάπησε, αλλά ζωγράφιζε ακόμη, κυρίως για τους Κερκυραίους και την Κέρκυρα.

corfuartgallery.com

Βενετούλιας Λουκάς – Loucas Venetoulias [1930-1984]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930. Πρώτος δάσκαλός του στη ζωγραφική ήταν ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1954-1958) με καθηγητές τους Γ. Μόραλη και Σ. Παπαλουκά, αφού εγκατέλειψε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στην Ιατρική.
Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Θεσσαλονίκη (1964, Τέχνη). Έκτοτε πραγματοποίησε πάνω από 10 ατομικές εκθέσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Κύριο θέμα της ζωγραφικής του ήταν εξαρχής ο αστικός χώρος της γενέτειράς του, της Θεσσαλονίκης. Στα πρώτα του έργα η παρουσία ανθρώπινων μορφών είναι σπάνια. Αντίθετα, στην επόμενη φάση της δουλειάς του, κατά την περίοδο της Δικτατορίας, οι ανθρώπινες φιγούρες συμβάλλουν στη διατύπωση κριτικών μηνυμάτων. Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούν και οι μορφές μηχανημάτων που δεσπόζουν σε ορισμένα έργα του αυτής της περιόδου. Ξεχωριστές ενότητες αποτελούν τα τοπία της Σαντορίνης και οι Νεκρές Φύσεις που ζωγραφίζει κυρίως μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Πολλά από τα έργα του έχουν ξαναδουλευτεί αρκετά χρόνια μετά την αρχική ολοκλήρωσή τους. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση μιας σειράς αφηρημένων συνθέσεων του 1968, μέσω των οποίων ο καλλιτέχνης ερευνούσε τις χρωματικές σχέσεις. Όλα σχεδόν τα έργα αυτής της σειράς ξαναδουλεύτηκαν το 1980.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επανέρχεται στην εικόνα της Θεσσαλονίκης, την οποία αποδίδει τονίζοντας τις επεμβάσεις του σύχρονου τρόπου ζωής στην όψη της πόλης.
Παράλληλα με τη ζωγραφική, ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και τις γραφικές τέχνες. Κείμενά του για την τέχνη έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος (ΣΚΕΤΒΕ, 1983) και πρωτοστάτησε στις προσπάθειες ίδρυσης Σχολής Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη.
Μετά το θάνατό του (Θεσσαλονίκη 1984), οργανώθηκε αναδρομική του έκθεση στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης (1985). Ακολούθησαν άλλες τρεις αναδρομικές του στη Θεσσαλονίκη (2000, 2004 και 2010).

He was born in 1930 in Thessaloniki. His first painting teacher was Nikos Gabriel Pentzikis. He studied at the Athens School of Fine Arts (1954-1958) with Yiannis Moralis and Spyros Papaloukas, giving up his medicine studies.
His first solo exhibition took place in Thessaloniki (Art gallery, 1964). Since then, more than 10 solo exhibitions were organized in Thessaloniki and Athens, while he participated in many group exhibitions in Greece and abroad.
From the start, the main theme in his painting was the urban space of his hometown, Thessaloniki. In his early works, the presence of human figures is rare. In the next phase of his work, however, created during the dictatorship period, the appearance of human figures contributes to the expression of criticism. The exact same purpose is served by the presence of machines, which dominate certain works of this period. The landscapes of Santorini island, as well as his Still Lifes, form separate sections, painted mainly after the mid 70’s.
He remade many of his works, several years after their initial completion. This was also the case for a series of abstract compositions of 1968, through which the artist explored colour relationships. Almost every single work of this series was remade in 1980.
During the last years of his life, he returns to the image of Thessaloniki as a main theme, which he depicts by highlighting the interventions of modern lifestyle on the face of the city.
Alongside painting, he was involved in set design and graphic arts projects. His writings on art have been published in newspapers and magazines. He was also founding member and vice president of the Association of Visual Artists of Northern Greece (SKETBE, 1983), and played a particularly active part in the efforts to found a School of Fine Arts in Thessaloniki.
In 1985, a year after his death (Thessaloniki, 1984), a retrospective exhibition on his work was organized at the Vafopouleio Cultural Centre of Thessaloniki. Three more retrospective exhibitions followed, also in Thessaloniki (2000, 2004 and 2010).

dp.iset.gr

Σκαρλάτος Ιωάννης – Ioannis Skarlatos [1907-1956]

Γεννήθηκε στην Ίμβρο, το 1907 και πέθανε στη Δαμασκό, το 1956. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1924-1930) με δάσκαλους τους Δ. Γερανιώτη, Νικόλαο Λύτρα, Σ. Βικάτο, Γ. Ιακωβίδη και Θ. Θωμόπουλο. Επιδόθηκε στην προσωπογραφία, μετά από παρότρυνση του Ιακωβίδη. Ακαδημαϊκός ρεαλιστής, με ιμπρεσιονιστική πινελιά, επεξεργάζεται προσεκτικά τα θέματα των έργων του. Φιλοτέχνησε προσωπογραφίες, γυμνά, νεκρές φύσεις, τοπία. Ανάμεσα στις προσωπογραφίες του ξεχωρίζουν του Γεωργίου Ιακωβίδη, η Αυτοπροσωπογραφία του και η προσωπογραφία της συζύγου του, ζωγράφου Μαρίνας Χαϊκάλη. Ζωγράφισε ακόμα προσωπικότητες της Μέσης Ανατολής και δημοσίευσε σκίτσα του στην εφημερίδα Ελεύθερος Άνθρωπος.

nikias.gr

Λιθογραφίες του πολέμου 1940 – Ελληνική νίκη και συντριβή των Ιταλών

View this document on Scribd

Ρωμανού Χρύσα – Chrysa Romanou [1931-2006]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, κοντά στους Α. Γεωργιάδη και Γ. Μόραλη. Έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1960 (Ζυγός). Το 1961, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., πηγαίνει για σπουδές στο Παρίσι, όπου και θα παραμείνει για 20 χρόνια, έως την επιστροφή της στην Αθήνα το 1981.
Η πρώιμη στροφή της προς την αφαίρεση έδειχνε ήδη την τάση της να αποδεσμευτεί από τις καθιερωμένες μορφές, αναζητώντας ένα σύγχρονο προσωπικό ιδίωμα. Οι αναζητήσεις της στράφηκαν αρχικά προς την αξιοποίηση της αυτόματης γραφής και της χειρονομίας. Ζώντας στο Παρίσι είχε την ευκαιρία να εξοικειωθεί με διάφορα πρωτοποριακά εκφραστικά μέσα, συμπορευόμενη με τους καλλιτέχνες της γενιάς του ’60. Σύντομα άρχισε να εφαρμόζει τεχνικές του φωτομοντάζ και κολάζ, χρησιμοποιώντας εικόνες ειδών μαζικής κατανάλωσης ή φωτογραφίες από τον Τύπο, συχνά αποσπασματικές ή παραποιημένες, μαζί με χειρόγραφα ή τυπωμένα κείμενα και σύμβολα (Λαβύρινθοι, Ωροσκόπια, Καζινο, Ρεπορτάζ, Χάρτες). Το περιεχόμενο των έργων είναι έντονα κριτικό, αλλά η διατύπωση έχει μάλλον ποιητικό παρά ορθολογιστικό χαρακτήρα. Το ίδιο ισχύει και για τις τρισδιάστατες κατασκευές της (Meccano) που παραπέμπουν σε μια παιγνιώδη ουτοπική αρχιτεκτονική, καθώς και για τα πιο πρόσφατα έργα της, στα οποία χρησιμοποιεί την τεχνική του ντεκολάζ σε πλεξιγκλάς.
Παρουσίασε το έργο της σε περιορισμένο αριθμό ατομικών εκθέσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων οι Biennale Νέων (Παρίσι, 1961), Χαρακτικής (Λιουμπλιάνα, 1961), Sao Paulo (1965, 1994), Βενετίας (1976, στο πλαίσιο του Progetto Arcevia) και Κωνσταντινούπολης (1997), διάφορα παρισινά Salons (1967, 1971, 1972, 1974, 1976, 1978, 1980), Ευρωπάλια (Βέλγιο, 1982), Μεταμορφώσεις του Μοντέρνου (Αθήνα, 1992), κ.ά. 

.

She was born in Athens in 1931. She studied at the Athens School of Fine Arts under A. Georgiadis and Y. Moralis. She presented her first solo show in Athens in 1960 (Zygos). In 1961 she leaves for Paris on scholarship (State Scholarship Foundation), where she will eventually settle for 20 years, returning again to Greece in 1981.
Her early turn to abstraction revealed her tendency to disengage from the traditional forms, seeking a personal artistic idiom. At first, she explored automatic writing and gesture. While living in Paris, she had the opportunity to familiarize herself with different avant-garde expressive media, in the same line with the artists of the 60’s. Soon she began to use techniques such as photomontage and collage, using mass culture images or print media photos, often modified or fragmented, along with manuscripts, printed texts and symbols (Labyrinths, Horoscopes, Casinos, Reportages, Maps). The content of her works is intensely critical, but her expressive style is rather poetic than rational. The same applies to her three-dimensional structures (Meccano), which allude to a playful utopian architecture, and also to her latest works, in which she employs the décollage technique on plexiglass.
She presented her work in a limited number of solo exhibitions in Greece and abroad, but she participated in many group and international art shows, among which are the following: Young Artists Biennale (Paris, 1961), Engraving Biennale (Ljubljana, 1961), Sao Paulo Biennale (1965, 1994); Venice Biennale (1976 as part of the Projetto Arcevia), and Instanbul Biennale (1997), various Paris Salons (1967, 1971, 1972, 1974, 1976, 1978, 1980), Europalia (Βelgium, 1982), Transformations of Modern Art, (Athens, 1992), and many more.

dp.iset.gr

Ξενάκη Μαριάννα – Marianna Xenaki [1938]

Η Μαριάννα Ξενάκη γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα.
Αφού αποφοίτησε από το Ελληνοαμερικανικό Γυμνάσιος Pierce College Αθήνας, φοίτησε με υποτροφία του ΙΚΥ στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, από όπου πήρε πτυχίο Χαρακτικής και Θεωρητικών Σπουδών με τους καθηγητές Ι. Μόραλη, Κ. Γραμματόπουλο , Π.Πρεβελάκη και Π.Μυλωνά.
Στη συνέχεια, σπούδασε σκηνογραφία στη Σχολή Θεάτρου Π. Κατσέλη, καθώς και Χαλκογραφία (Burin) στην Ecole Superieure des Beux Arts.
Τέλος, η Μαριάννα Ξενάκη έχει σπουδές στις Γραφικές Τέχνες και στη Λιθογραφία, στην Ecole Supérieure des Beaux Arts στο Παρίσι με καθηγητή τον G.Dayez.

Κυριακούλης Αντώνης – Antonis Kyriakoulis [1938]

Ο Αντώνης Κυριακούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938.
Άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Αναργύρειο και Κοριαλένειο Σχολή Σπετσών.
Στα 1960-64 παρακολούθησε μαθήματα γραφικών τεχνών στη Σχολή Δοξιάδη, δίπλα στον χαράκτη Α. Τάσσο. Το 1964-65 και από το 1966 έως τον Απρίλιο του 1967, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο London College of Printing στο Λονδίνο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσανατολίζεται επαγγελματικά στη ζωγραφική.
Το 1971 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση, στη Fondazione Europa στο Μιλάνο, για την οποία το περιοδικό Mondo Giovine του αφιέρωσε ειδικό τεύχος.
Από το 1972 θα ασχοληθεί συστηματικά με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία.
Έχει συνεργαστεί με όλες τις κρατικές σκηνές και την Εθνική Λυρική Σκηνή, της οποίας διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου κατά την περίοδο 1983 – 85, καθώς και με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.
Έχει κάνει 38 εκθέσεις και έχει κυκλοφορήσει σειρές από χρηστικά αντικείμενα τέχνης.

zoumboulakis.gr

Ράτσικας Δημήτρης – Dimitris Ratsikas [1946]

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1946. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-arts στο Παρίσι όπου ειδικεύτηκε στη Νωπογραφία, το Ψηφιδωτό, το Υφαντό, τα Vitraux και τη Λιθογραφία Ακολούθησαν σπουδές Πλαστικών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης Paris I όπου αναδείχθηκε Διδάκτωρ της Αισθητικής. Έχει εκθέσει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Γαλλίας. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι.

Born in Ioannina, Greece in 1946. He studied Painting at the Athens School of Fine Arts. He continued his studies at the Ecole Nationale Superieure des Beaux-arts in Paris where he specialized in Fresco, Weaving, Mosaic, Vitraux and Lithography. He continued his studies in Sculpture at the University of Paris I Sorbonne where he has been pronounced Doctor in Esthetics. He has exhibited in many cities in Greece and France. Lives and works in Paris.

frissirasmuseum.com

Κουρσάρης Σπύρος – Spyros Koursaris [1950]

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1950. Σπούδασε Zωγραφική και Σκηνογραφία στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών (1969-1974). Έργα του έχουν φιλοξενηθεί σε εξώφυλλα ποίησης και λογοτεχνικών βιβλίων, σε αφίσες, στα ημερολόγια του O.T.E. (1988), των Eκδόσεων Πατάκη (1992), των Γιατρών του Kόσμου (1999), του O.Λ.Π. (2000), κ.ά. Το 1992 σχεδίασε στο περιοδικό «Νέο Επίπεδο» για την ποιήτρια Κική Δημουλά. Το 1997 το Λογοτεχνικό Περιοδικό «Πόρφυρας» φιλοξένησε έργα του και το μηνιαίο Λογοτεχνικό Περιοδικό «Eυθύνη», στα τεύχη του έτους 1998. Tο 1999 συμμετείχε με έργα του στο CD ROM του Υπουργείου Παιδείας «Ο Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος των Αρχαίων Ελλήνων». Δίδαξε Αισθητική και Καλλιτεχνική Αγωγή στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (1997-2013). Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, στο Yπουργείο Πολιτισμού, στις συλλογές της Aγροτικής Tράπεζας, της Tράπεζας Eργασίας, του O.T.E., σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές. Zει και εργάζεται στην Αθήνα.

Born in Corfu in 1950, he studied Painting and Stage Design at the Athens School of Fine Arts (1969-1974). Works of his are found on covers of literature and poetry books, several posters and illustrations of the calendars of the Hellenic Telecommunications Organization (1988), Patakis Publications (1992), “Médecins du Monde Greece” (1999), the Piraeus Port Authority (2000), et al. In 1992, he illustrated the poetry of Kiki Dimoula in the magazine “Neo Epipedo”. The literature magazine “Porfyras” hosted his artworks in 1997 and the monthly literature magazine “Efthyni” in 1998. In 1999, he worked for the illustration of the CD-ROM “The Private and Public Life of the Ancient Greeks” edited by the Greek Ministry of Education. He taught Aesthetics and Art Education at the Democritus University of Thrace (1997-2013). Works by him can be found at the National Gallery – Alexandros Soutsos Museum, the Greek Ministry of Culture, in the collections of the Agricultural Bank of Greece, Ergobank and O.T.E., in private museums and other collections. He lives and works in Athens.

felioscollection.gr