Αρκελές Βασίλειος – Vasileios Arkeles [1762-1827]

Αγιογράφος. Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Η τέχνη του ήταν επηρεασμένη από δυτικά στοιχεία, αλλά διατηρούσε επαφές και με τη βυζαντινή παράδοση. Έργα του σώζονται στο μουσείο Λευκάδας, καθώς επίσης στους ναούς Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης και Αγίου Χαραλάμπους στην Πρέβεζα.

Βασαΐτης Μάρκος – Markos Vasaitis [1470-1530]

Zωγράφος, ελληνικής καταγωγής που έζησε στην Ιταλία. Την ελληνικότητα της καταγωγής του βεβαιώνει και ο Γκ. Βαζάρι. Έζησε στη Βενετία, όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Σπούδασε ζωγραφική στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Αλβίζε Βιβαρίνι και διακρίθηκε ανάμεσα στους συμμαθητές του (Μοντάνια, Μοτσέτο, Βαλέντζα, Λότο κ.ά.). Αρχικά ακολούθησε την τεχνοτροπία του δασκάλου του, σύντομα όμως απέκτησε ανεξαρτησία και γοήτευσε με τη διαφάνεια των χρωματισμών του και τη λεπτότητα των προσωπογραφιών του. Σώζονται πολλά από τα έργα του, με θέματα παρμένα κυρίως από την ιστορία του Χριστιανισμού. Σπουδαιότερα από αυτά θεωρούνται τα εξής: «Η κλήση των γιων του Ζεβεδαίου στην αποστολική Εκκλησία», «Ο Χριστός τη στιγμή που πεθαίνει» (και τα δύο στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας), «Ο Άγιος Σεβαστιανός» (ναός της Σάντα Μαρία ντέλα Σαλούτε), «Η στέψη προς Θεοτόκου» (ναός της Σάντα Μαρία ντέι Φράρι) και «Η μετάσταση προς Παναγίας» (ναός Πέτρου και Παύλου), αριστουργηματικό δημιούργημα του καλλιτέχνη. Έργα του βρίσκονται στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας και σε εκκλησίες της ίδιας πόλης. Αναφέρεται και με το επώνυμο Μπαζαΐτης.

Κονταρίνης Κωνσταντίνος – Konstantinos Kontarinis (β΄ μισό 17ου – αρχές 18ου αιώνα)

Από τους παραγωγικότερους αγιογράφους των τριών πρώτων δεκαετιών του 18ου αι. Ζούσε στην Κέρκυρα και ακολουθεί στα περισσότερα έργα του την τεχνοτροπία του π. Εμμανουήλ Τζάνε.

 

Απακάς Ιωάννης – Ioannis Apakas (τέλη 16ου-αρχές 17ου αι.)

Ιερωμένος και ζωγράφος από την Κρήτη. Επηρεάστηκε από παλαιότερους ζωγράφους της Κρητικής Σχολής, όπως οι Ρίτζοι, ο Κλόντζας και ο Μιχαήλ Δαμασκηνός. Σώζονται αρκετές ενυπόγραφες εικόνες του. Η σημαντικότερη είναι η «Αποκαθήλωση» στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας.

Πατρικαλάκις Φαίδων – Faidon Patrikalakis [1935-2017]

O Φαίδων Πατρικαλάκις γεννήθηκε στη Δράμα την 1.1.1935. Σπούδασε αρχικά στη Σχολή Bακαλό και στη συνέχεια στο Παρίσι, στην Academie Julian, στην Academie du Feu, με την καθοδήγηση του Jabot, και στην Ecole de Dessin Applique a la Mode Historique.
Παρουσίασε έργα του από το 1960 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Eλλάδα και το εξωτερικό, ενώ ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία-ενδυματολογία.
Έχει υπογράψει τα σκηνικά για τον «Mατωμένο γάμο» στην «Alliance Francaise» (1960).
Στο Παρίσι (1961-64) μεταξύ άλλων συνεργάστηκε με το «Theatre de poche», ενώ στο Λονδίνο με το θέατρο «Old Witch».
Στην Eλλάδα συνεργάστηκε με το Θέατρο Tέχνης του Kαρόλου Kουν (1967-1973), το KΘBE (1970), το Θέατρο Στοά (1971), το Θέατρο Kαρέζη-Kαζάκου (1973-1974), το Aνοικτό Θέατρο (1975), το Θεσσαλικό Περιφερειακό Θέατρο στον «Προμηθέα Δεσμώτη» που παρουσιάστηκε στην Eπίδαυρο κ.ά.
Στο σημαντικό συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται 33 βιβλία για τη ζωγραφική, τη μουσική, τη σκηνογραφία, το θέατρο, έχει γράψει ποίηση, ένα μυθιστόρημα και ταξιδιωτικές εμπειρίες.

Ευκλείδης Γρηγόριος – Grigorios Efkleidis [1896-1984]

Καβάλα ή Κωνσταντινούλη 1896 – Αθήνα 1981
Έκανε ελεύθερες σπουδές στο Βερολίνο και στο Αμβούργο και παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα, κοντά στο Γ. Ιακωβίδη. Στις συνθέσεις του κυρίως τοπία, αξιοποιεί εξπρεσιονιστικά και αφαιρετικά στοιχεία.
Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές (Αθήνα 1938, Ζάπειο 1958, «Τέχνη» Θεσσαλονίκη 1960, Ζαχαρίου 1961, «Νέεες Μορφές» 1966 κα) και ομαδικές εκθέσεις (Πανελλήνιες 1939, 1952, 1957, 1960, 1963, 1967, 1969, 1971, 1973, 1975, Μπιενάλε Αλεξάνδρειας,1961, Μπιενάλε Ανγκόνας, Ιταλία 1968 – Χρυσό Μετάλλιο κα)
Έργα του βρίσκονται στις Π.Δ. Ιωαννίνων και Καλαμάτας στην Εθνική Τράπεζα και στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ.

Σαριπόλου-Λίβα Αθηνά – Athina Saripolou-Liva [1855-1910]

Η Αθηνά Σαριπόλου-Λίβα, ένα από τα εννέα παιδιά του πρώτου έλληνα συνταγματολόγου Νικολάου Ι. Σαριπολου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1855. Όπως και όλα τα αδέλφια της μεγάλωσε σε ένα ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο περιβάλλον και η διαπαι­δαγώγηση της στηρίχθηκε στην κλασική παιδεία, για την οποία ο πατέρας της έτρε­φε μεγάλο θαυμασμό. Παράλληλα τα συχνά ταξίδια της οικογένειας στην Ευρώπη έδωσαν στα παιδιά την ευκαιρία πιο ολοκληρωμένης μόρφωσης.
Η Αθηνά ήταν ερασιτέχνις ζωγράφος από τα παιδικά της χρόνια, όπως άλλω­στε και οι αδελφές της Μαρία, Πολυξένη και Αντωνίνα. Κύριο θέμα της ζωγραφι­κής της είναι το πατρικό της σπίτι, το οποίο απεικονίζει δωμάτιο-δωμάτιο.
Ζωγραφίζει με μεγάλες λεπτομέρειες τα ταβάνια, τα δάπεδα, τις πόρτες, τα παρά­θυρα, αλλά και τα αντικείμενα που υπήρχαν μέσα. Ακόμη ζωγραφίζει την ίδια της
την οικογένεια στην καθημερινή της ζωή. Έτσι, οι πίνακες αυτοί, μοναδικές απει­κονίσεις ενός σπιτιού που δεν υπάρχει πια, μας μεταφέρουν για λίγο στην ατμό­σφαιρα ενός μεγαλοαστικού σπιτιού του περασμένου αιώνα.

 

View this document on Scribd

View this document on Scribd

Ζωγράφος Κωνσταντίνος – Konstantinos Zografos [1883-1913]

Παλαιοκαπάς Κωνσταντίνος – Konstantinos Paleokapas [17ος αιώνας]

Κρητικός Αγιογράφος ο Κωνσταντίνος Παλαιοκαπάς δραστηριοποιείται κατά το α’ ήμισυ του 17ου αιώνα. Συνεχίζει την τεχνική της φορητής εικόνας με την παλαιά παράδοση.
Τέσσερα έργα του είναι γνωστά:
1) «Η Δέησις» του έτους 1635. Ευρίσκεται εις το Νησί των Κυκλάδων Σίφνος εις τον Ναό του Αγίου Γεωργίου του Αφέντη.
2) «Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος εναγκαλισμένοι» του έτους 1640. Η εικόνα αυτή σώζεται στο καθολικό της Ιεράς Μονής Καρακάλλου του Αγίου Όρους.
Ἐφέστιος είκόνα τῆς Μονῆς θεωρείται ὁ περίφημος Ἐναγκαλισμός τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, ἔργο τοῦ ἁγιογράφου Κωνσταντίνου Παλαιοκαπᾶ ἀπό τό 1640, ἡ ὁποῖα διαφυλάχθηκε θαυματουργικῶς ἀπό πυρκαγιά στίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰώνα.
3) Η εικόνα της Σταυρώσεως με την επιγραφή « ΧΕΙΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΚΑΠΑ» που είναι αχρονολόγητη.
4) Η εικόνα του Αγίου Νικολάου του έτους 1635-37, Μονή Οδηγητρίας Κυρίας Γωνιάς στο Κολυμβάρι Χανίων.

proskynitis.blogspot.gr

Τσάμης Γιάννης – Giannis Tsamis [1920]

Γεννήθηκε το 1920

Σπουδές: Ζωγραφική στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux-Arts (1950-1953).
Επιδίδεται στην υδατογραφία. Ασχολήθηκε με τη χαρακτική και τη γλυπτική.

Ατομικές Εκθέσεις
Internationale Γαλλία 1951,
Morihiene Παρίσι 1953,
Graganovitz Παρίσι 1953,
St. Placide Παρίσι 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959,
Bellechasse Παρίσι 1961, 1965,
Anne Colin Παρίσι 1971,
Abras Mont des Arts, Βρυξέλλες 1979, 1981, 1983
Horizon Παρίσι 1989

Χαϊκάλη Μαρίνα – Marina Chaikali [1908-1950]

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών ζωγραφική. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον πνευματισμό ως μέντιουμ, εφαρμόζοντας μάλιστα την ύπνωση και όταν ζωγράφιζε. Η ζωγραφική της με νεκρές φύσεις και ανθογραφία χαρακτηρίζεται για τη σχεδιαστική ευκρίνεια.
Παρουσίασε το έργο της σε ατομικές (Ξενοδοχείο Ερμής 1930, Παρνασσός 1932, 1934, Στρατηγοπούλου 1936, 1939, Μέγαρο Εφεσίου 1937, Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη 1938, Ζάππειο 1950, Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων 1972) και πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις.

nikias.gr

Δεσύλλας Στέλιος – Stelios Desillas [1875-1913]

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1875. Σπούδασε ζωγραφική στην Καλλιτεχνική Σχολή της Κέρκυρας, στη Βενετία και κοντά στον Ν. Γύζη, στην Ακαδημία του Μονάχου, όπου εγκαταστάθηκε.
Θερμός πατριώτης, πολέμησε μαζί με το Λ. Μαβίλη, στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897. Το 1905 πήγε στο Λονδίνο, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.
Ακολούθησε τον γερμανικό ιμπρεσιονισμό. Τα έργα του διακρίνονται για τον πλούτο των χρωμάτων. Αντέγραψε έργα μεγάλων δασκάλων από τις πινακοθήκες της Γερμανίας. Παρουσίασε το έργο του σε ομαδικές εκθέσεις (Sezession, Μόναχο, 1910• Glaspalast, Μόναχο, 1912).
Ο Στέλιος Δεσύλλας πέθανε το 1913.

Κριεζής Ε. Αντώνιος – Antonios E. Kriezis [1872-1944]

Ο Αντώνιος Επαµ. Κριεζής (1872-1943) γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1872 στην
Ύδρα. Μαθήτευσε στη Βρέστη, στη Γαλλική Ναυτική Πολεµική Σχολή και διετέλεσε
αξιωµατικός του πολεµικού ναυτικού όπου έφτασε ως το βαθµό του υποναυάρχου. Ο
Αντώνιος Ε. Κριεζής αναγνωρίστηκε ως τακτικός εταίρος από την Ιστορική και
Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος το 1923. Συγκρότησε τα κατάλοιπα της
οικογένειας Κριεζή που έχουν διασωθεί και παράλληλα συνέλεξε υλικό για την
ιστορία του ελληνικού πολεµικού ναυτικού.

Δωρεές Ελλήνων Καλλιτεχνών προς την Εθνική Πινακοθήκη 1910-2012

View this document on Scribd

Μπερτσά-Δανιηλίδη Ερασμία – Erasmia Bertsa-Daniilidi [1900-1956]

Η Ερασμία Μπέρτσα-Δανιηλίδη γεννήθηκε το 1900 στην Άμφισσα. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και μετά την αποφοίτησή της πήγε αρχικά στο Μόναχο και στη συνέχεια στο Παρίσι. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1827. Πέθανε στην Αθήνα το 1956.

Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας- Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα