Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1890. Ήταν ιερέας και αυτοδίδακτος ζωγράφος. Η ζωγραφική του περιλαμβάνει στοιχεία ιμπρεσιονιστικά αλλά και από την ζωγραφική της υπαίθρου. Έργα του, με θέμα τοπία και νεκρές φύσεις παρουσίασε σε πανελλήνιες εκθέσεις, το 1939 και 1970.
corfuartgallery.com
UNKNOWN TREASURES FROM THE NATIONAL GALLERY COLLECTIONS
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ
Εθνική πινακοθήκη – National Gallery (Alexandros Soutsos Museum) paletaart2 + paletaart3
ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ
Ο Γεώργιος Γεροντίδης Γεροντάκης γεννήθηκε το 1907 στην Σμύρνη, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Σμυρνιά . Φοίτησε μεχρι την Β΄ ταξη του δημοτικού σχολείου γιατι δεν το επέτρεψε η ανέχεια της οικογένειας του.
Το 1922 μαζί με άλλους Μικρασιάτες έφτασε πρόσφυγας στο Αγρίνιο, και μετά με την οικογένεια του ήρθαν στα Χανιά. Έπειτα για καλύτερη τύχη έφυγε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και έπειτα από 1,5 χρόνο μπήκε στο πλοίο ως λαθρεπιβάτης για να ξαναγυρίσει στα Χανιά, τον ανακάλυψαν όμως και υποχρεώθηκε να δουλεψει στο πλοίο μερικούς μήνες για να πληρωθούν τα ναύλα.
Στα Χανιά εργάστηκε σε υαλοπωλείο, και στην κατασκευή καφασιών για συσκευασία σταφίδας. Έπειτα εργάστηκε στην ΑΒΕΑ για 15 έτη.
Με την βοήθεια του έφορου αρχαιοτήτων Κου Θεοφανίδη και του τότε διευθυντή του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης Κου Τωμαδάκη, διορίστηκε στο αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στον ¨ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ¨ το 1937.
Παντρεύτηκε την Ελισάβετ Γεροντίδου , το γένος Μινωτάκη και απέκτησαν μια κόρη την Στέλλα (Λέλα) Γεροντίδου – Βουρβαχάκη.
Πηγή ΕΔΩ
Ο Θωμάς Μώλος γεννήθηκε στα Μέγαρα το 1921. Από μικρό παιδί αναγκάζεται να αφήσει το σχολείο και να βγει στη βιοπάλη ,η δουλεία του ήταν οικοδόμος αλλά από μικρό παιδί είχε ιδιαίτερη διάθεση για το σχέδιο.
To 1952 ξεκινά την εικαστική του ενασχόληση ως αυτοδίδακτος. Για λόγους επιβίωσης η γραφιστική τον βάζει στο κόσμο της τέχνης , χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς δεσμεύσεις . Μετά την γραφιστική η ζωγραφική , η γλυπτική και οι μακέτες είναι οι τέχνες που για 50 χρόνια ο Θωμάς Μώλος δίνει τον καλύτερο εαυτό του και θεωρείται από τις σημαντικότερες προσωπικότητες των Μεγάρων στη σύγχρονη ιστορία τους . Η πρώτη ατομική έκθεση έργων του γίνεται στις αρχές της δεκαετίας του 60 , σ ‘ αυτή τη δεκαετία συμμετέχει σε ομαδικές παρουσιάσεις σε δήμους της χώρας μας και σε χώρους προσιτούς στο πολύ κόσμο.
Στη δεκαετία του 70 έχει περισσότερες παρουσιάσεις έργων του στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1975 ο Θωμάς Μώλος που δεν έχει χάσει ποτέ τους δεσμούς του με τα Μέγαρα , κάνει την πρώτη ατομική έκθεσή του στα γραφεία του συλλόγου »Θέογνις» , για να γίνει το ίδιο το 1987 και το 1993 . Πριν απο αυτές το 1966 είχε κάνει έκθεση στα Μέγαρα με τον χαράκτη Αλέξανδρο Κορογιαννάκη . Ο Θωμάς Μώλος συμμετείχε σε εκθέσεις στο εξωτερικό . 1973 στη Τζένοβα , το 1979 στη Σόφια , το 1982 στη 4′ Διεθνή Έκθεση Ρεαλιστικής Ζωγραφικής , 1980 Φιλιππούπολη (Βουλγαρίας) , 1988 Μόσχα.
istoriatonmegaron.blogspot.gr
Παραπομπές
Θωμας Μωλος – Thomas Molos
Καλοσγούρος, Ιωάννης Βαπτιστής (Κέρκυρα 1794 – 1878). Γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας. Σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Παύλο Προσαλέντη τον πρεσβύτερο και μετεκπαιδεύτηκε στη ζωγραφική Ακαδημία της Βενετίας. Επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου δίδαξε ζωγραφική χωρίς αμοιβή. Τα σπουδαιότερα έργα του είναι η μαρμάρινη προτομή της Ελένης Αρμένη Γ. Μοτσενίγου, που βρίσκεται στο δημαρχείο της Κέρκυρας, και η προτομή του κόμη Γκίλφορντ. Στη ζωγραφική ασχολήθηκε κυρίως με τη μικρογραφία (μινιατούρα).
Ο Ιωάννης Παγωμένος ή (Τάχας), είναι ένας από τους πολύ σημαντικούς ζωγράφους της Ενετοκρατούμενης δυτικής Κρήτης και της Παλαιολόγειας περιόδου. Είναι ένας ελάχιστα προβεβλημένος καλλιτέχνης . Θεωρείται σαν ο «αξιολογώτερος» αγιογράφος που εργάστηκε στη Δυτική Κρήτη. Η προέλευση του είναι άγνωστη, η εργασία του όμως ήταν μακράς διαρκείας περί τα 30 χρόνια, γεγονός που μαρτυρεί και την αξία του.
Παραπομπές
Διεύθυνση: Ραιδεστού 32 και Π. Τσαλδάρη, 184 53 Νίκαια
Τηλ.: 210 4913588
E-mail: pinakothiki.nikaia.rentis@gmail.com
H Σόφη Κεφάλα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 και έφυγε από τη ζωή, αφήνοντάς μας τη ζωγραφική της, με επίκεντρο την Αθήνα, αλλά και την Καισαριανή που της μιλούσε ως τοπίο, και τη Ρούμελη, πατρίδα του πατέρα της. Σε ηλικία 22 ετών, το 1934 φοίτησε στο Σχολείο Καλών Τεχνών και παρακολούθησε τα εργαστήρια των Δ. Γερανιώτη και Κωνσταντίνου Παρθένη. Το 1938 έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση στην αίθουσα Στρατηγοπούλου με ακουαρέλες, ελαιογραφίες και σχέδια και απέσπασε εγκωμιαστά σχόλια του I. M. Παναγιωτόπουλου και του Μπεκέ. Με προτροπή του αρχαιολόγου Μαρινάτου εργάσθηκε εθελοντικά στα αντίγραφα του Αρχαιολογικού Μουσείου και επισκεπτόταν το Βυζαντινό για να μελετήσει σχέδιο και χρώμα. Το 1939 πήρε μέρος στην Δ΄ Εκθεση των «Ελευθέρων Καλλιτεχνών» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου σχολίασε τη χάρη και τον ηθογραφικό χαρακτήρα της ζωγραφικής της. Στους πρώτους μήνες του πολέμου εργάστηκε στη φύλαξη αρχαιοτήτων και μετά στα αντίγραφα. Στην Κατοχή, όταν άδειασε το Αρχαιολογικό Μουσείο, εργάστηκε ως αδελφή νοσοκόμα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στο 18ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, στο Ζάππειο και στο κέντρο διανομής γάλακτος για τα βρέφη. Δύσκολοι καιροί και η Σόφη παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών και συνέχισε να ζωγραφίζει. Το σύνολο της δουλειάς της που αναφέρεται στην Κατοχή και στα πεινασμένα και άρρωστα παιδιά παρουσιάστηκε το 1982 στην αίθουσα Εργαστήρι Τέχνης στο Χαλάνδρι. Από το 1948 ώς το 1967 δίδαξε Αγγλικά και Τεχνικά στις Σχολές Μωραΐτη, Αηδονοπούλου και Χιλλ και πολλές μαθήτριές της από εκείνα τα χρόνια, που θα διαβάσουν αυτό το σημείωμα, θα αδράξουν την ευκαιρία να αναγνωρίσουν το λιτό και ανεπιτήδευτο, σαν από παιδικό βλέμμα, της ζωγραφικής της Σόφης Κεφάλα στις 77 υδατογραφίες που έκανε, πολύτιμη καταγραφή μιας Αθήνας άγνωστης στις νεότερες γενιές. Σε αυτή την ενότητα της Παλιάς Αθήνας ανήκουν τα 21 έργα της Εκθεσης «H Παλιά Αθήνα» που παρουσιάζει το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης στο βιβλιοπωλείο του MIET, Αμερικής 13, από τις 3 Ιουλίου έως την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου. Από το εικονογραφημένο, κομψό ενημερωτικό έντυπο που εξέδωσε το MIET για τη Σόφη Κεφάλα και την ενότητα «Παλιά Αθήνα» είναι αυτές οι βιογραφικές πληροφορίες που τονίζουν τη στενή σχέση της προσωπικότητας της Σόφης Κεφάλα με τη ζωγραφική. Στη δικτατορία δεν έκανε εκθέσεις. Ζωγράφιζε και μελετούσε σχέδια και χρώμα στο αρχαιολογικό και στο Βυζαντινό Μουσείο και μετέφρασε από τα ρωσικά έργα των Τσέχοφ, Γκόρκι και άλλων. Πραγματοποίησε τη σύνθεση «Πολυτεχνείο». Από τη μεταπολίτευση και μετά έκανε πολλές εκθέσεις, όπως στη γκαλερί Κρεωνίδης το 1978 με τοπία και συνθέσεις, το 1983 με θέμα την Αθήνα, στην γκαλερί Χρυσόθεμις το 1985 με την ενότητα «Εθνικός Κήπος» (πολύ ενδιαφέρον θέμα και σήμερα που ο Εθνικός Κήπος φθίνει μπροστά στα μάτια μας ), το 1987 με την ενότητα «Κτήμα Βουδούρη», το 1991 με έργα της δεκαετίας τού ’80 και στο MIET το 1995 με την ενότητα «Παλιά Αθήνα». Πολυταξιδεμένη, πολύγλωσση, μετέφρασε το παιδικό παραμύθι του Αντερσεν «O μικρός Τίτης», σε παράφραση και εικονογράφηση δική της, που εκδόθηκε το 1990 και το 1996 βγήκε το βιβλίο της «Του Πολέμου και της Κατοχής», ημερολόγιο με σκίτσα της από την περίοδο 1940-1944, που τη βίωσε και την κράτησε ζωγραφίζοντας.
kathimerini.gr
ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ
Ο Νώντας Ρεντζής γεννήθηκε το 1939 στον Δρυμώνα Τριχωνίδας. Τελείωσε το Γυμνάσιο στο Μεσολόγγι, σπούδασε στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και εργάστηκε στην Ηλιούπολη Αττικής. Έλαβε μέρος στους πολιτιστικούς και κοινωνικούς αγώνες της γενιάς του. Τα τελευταία χρόνια ζωγραφίζει “…σε μια εκ βαθέων προσπάθεια εξομολόγησης, έκφρασης και επικοινωνίας.”
Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος σε περισσότερες από ογδόντα ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, σε Δημόσιες Πινακοθήκες και Μουσεία εντός και εκτός της χώρας. Η UNESCO τον βράβευσε για την προσφορά του στην τέχνη.
Ο Μάρκος Μπαθάς, (Κρήτη, 1498 – Βενετία 1578), υπήρξε πιθανώς πατέρας του Γεωργίου Μπαθά και συγγενής του Θωμά Μπαθά και του Θεοφάνη Στρελίτζα-Μπαθά. Επίσης υπήρξε θείος των Μανέα και Μάρκου Χαλκιόπουλων. Σύμφωνα με έγγραφες μαρτυρίες, στις 16 Ιουνίου 1538 έγινε μέλος της Ελληνικής Αδελφότητας Βενετίας, στην οποία συνέχισε να πληρώνει συνδρομές έως το 1561.
Από τα ταμειακά βιβλία φαίνεται ότι είχε μισθώσει από την Αδελφότητα κατοικία, όπου διέμενε από το 1552 έως το 1564, και εξ’ αιτίας αυτής της συναλλαγής ήλθε σε δικαστική διαμάχη με την Αδελφότητα. Η Αδελφότητα, εξάλλου, το 1550 κατέβαλε στον Μπαθά διάφορα ποσά για εργασίες που έκανε στο ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων. Σύμφωνα με ανέκδοτο έγγραφο, στις 7 Φεβρουαρίου 1560 o Marcus Strilizza dictus Batta quondam domini Georgii νοίκιασε το σπίτι του στο Ηράκλειο στον Μανέα Χαλκιόπουλο. Τον ίδιο χρόνο, σύμφωνα με άλλο έγγραφο, ο ζωγράφος Μανέας Χαλκιόπουλος διόρισε στο Ηράκλειο πληρεξούσιο την αδελφή του, στην οποία συνέστησε να φροντίζει και για τα συμφέροντα του θείου της, Μάρκου Μπαθά, που ζούσε στη Βενετία.
Το 1570 πέθανε ένας γιός του στη Βενετία. Τον ίδιο χρόνο μνημονεύεται σε ισπανικό έγγραφο ο Marco greco, pintor, frontero de la capilla de S. Jorge de los Griegos, gordo I gotoso. Η περιγραφή αναφέρεται ασφαλώς στον Μάρκο Μπαθά που πέθανε από ποδάγρα (goto), όπως φαίνεται από το νεκρολόγιο της Ελληνικής Κοινότητας Βενετίας: 28 ditto (Ιουνίου 1578) e morto miser Marco Batta, greco, amallato in anni doi da gotte de anni 80. Licenciato. Ξεχωρίζει ως μικρογράφος σε φιλολογικούς κώδικες, όπου φαίνεται ικανός να εικονογραφήσει με χαριέστατα σκίτσα ιταλικής τεχνοτροπίας κείμενα του Πλωτίνου με συμβολικά θέματα ή άλλα κείμενα με μυθολογικά θέματα.
Σε δύο μοναστήρια της Ηπείρου, κοντά στα Γιάννενα, υπάρχουν τρεις φορητές, ζωγραφισμένες σέ ξύλο εικόνες πού παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον, γιατί έχουν την υπογραφή του ελάχιστα γνωστού από το έργο του Κρητικού ζωγράφου Μάρκου Στρελίτζα Μπαθά ή Μάρκου Βαθά, όπως τις υπογράφει. Οι εικόνες αυτές αποτελούν και τα μόνα για την ώρα γνωστά στο είδος τους έργα του ζωγράφου. Πρόκειται συγκεκριμένα για την εικόνα του Προδρόμου με σκηνές του βίου του γύρω, πού σώζεται στη μονή του ‘Αγίου ‘Ιωάννη του Προδρόμου στο Νησί της λίμνης των ‘Ιωαννίνων και για τις δεσποτικές εικόνες του Χριστού και της Παναγίας με το παιδί πού υπάρχουν στη μονή του Προδρόμου της Καστρίτσας, στο λόφο της Καστρίτσας ανατολικά τής λίμνης των Ιωαννίνων.
Για το Maestro Marcho Striliza, detto Batha ή Batta ή Patha, όπως σημειώνεται στα διάφορα έγγραφα, υπάρχουν αρκετά βιογραφικά στοιχεία στα κατάστιχα της Ελληνικής Κοινότητας τής Βενετίας. Ό ζωγράφος γεννήθηκε το 1498 και πέθανε στή Βενετία σε ηλικία ογδόντα χρονών στις 28 ‘Ιουνίου του 1578. Το 1538 έγινε μέλος τής ‘Αδελφότητας (Ser Marcho Batha depentor intra il la scuola). Λίγα χρόνια πιο ύστερα, σέ έγγραφο του 1542 χαρακτηρίζεται δάσκαλος στην τέχνη του (Maestro). Πιθανότατα γυιός του υπήρξε ό ζωγράφος επίσης Γεώργιος Μπαθας (Zorzi Batha depentor), μέλος τής ‘Αδελφότητας από το 1561, ό ίδιος προφανώς πού αναφέρεται σε έγγραφο του 1560 (Zorzi de Marco candiotto depentor). Στη Βενετία ό Μάρκος Βαθάς έζησε καθώς φαίνεται συνέχεια ως το τέλος της ζωής του.
Αναφέρεται σέ διάφορα έγγραφα από το 1548 ώς το 1560, σχετικά με τις ετήσιες εισφορές του στην ‘Αδελφότητα, την καταβολή μισθώματος για το σπίτι της ‘Αδελφότητας, δπου έμενε, και για ένα κατάστημα (bottega), ίσως το εργαστήριο του, και σχετικά με την πολύχρονη δικαστική διένεξη πού είχε με τήν ‘Αδελφότητα για τα μισθώματα. Το 1568 ήταν υποψήφιος για το σώμα της Προσθήκης (Gionta) της ‘Αδελφότητας, άλλα έχασε την εκλογή με μικρή διαφορά ψήφων. Για το ζωγραφικό έργο του Μάρκου Βαθά, αντίθετα, πολύ λίγα είναι γνωστά. Σε έγγραφο του 1550 σημειώνεται ότι πήρε από την ‘Αδελφότητα ένα χρηματικό ποσό για εργασίες πού έκαμε στο ναό του ‘Αγίου Γεωργίου.
Τα γνωστά ενυπόγραφα έργα του, έκτος από τις εικόνες της Ηπείρου πού παρουσιάζονται εδώ, είναι τα ακόλουθα:
α) Ή προσωπογραφία του Κρητικού ιερέα Ζαχαρία Μαραφαρα Σκορδίλη, πού περιλαμβάνεται σε ξυλογραφία στην έκδοση έργου του Νικήτα Φιλοσόφου πού έγινε στη Βενετία το 1563. ‘Αριστερά από τη μορφή είναι ή υπογραφή του ζωγράφου: Χειρ Μάρκου Βαθά.
β) Τα μικρογραφημένα σχεδιάσματα τεσσάρων χειρογράφων κωδίκων της Βιέννης και τοΰ Μονάχου («Vindob. Phil. gr. 182, Vindob. Theol. gr. 7, Vindob. Histor. gr. 117 και Monac. gr. 163, αντίστοιχα), πού κάτοχος τους ίσως υπήρξε ό Μάρκος Βαθάς.
Οι μικρογραφίες είναι σχεδιασμένες ή ζωγραφισμένες με υδατογραφία στο περιθώριο των φύλλων και παριστάνουν σε καθαρά δυτικό ύφος κοσμικά και θρησκευτικά θέματα εμπνευσμένα από το κείμενο και αύτοπροσωπογραφικά σχεδιάσματα, πού σχετίζονται συχνά με αντίστοιχα σημεία του κειμένου. Γονατιστός συνήθως, σε στάση δεομένου εικονίζεται σε προχωρημένη ηλικία ό ζωγράφος, με το όνομα του γραμμένο κάτω: Μάρκος ό Βαθέος, ό Βαθέος, και σε μία περίπτωση Μάρκος Βαθάς. ‘Από τους κώδικες της Βιέννης ό ένας χρονολογείται στο 1569’ οι άλλοι δύο της Βιέννης και ό κώδικας του Μονάχου μπορούν να χρονολογηθούν πριν από το 1558 και στο 1560, αντίστοιχα.
Οι μικρογραφίες δεν εικονογραφούν συστηματικά το κείμενο των κωδίκων. Δεν έχουν δηλαδή από θεματογραφική άποψη τον ενιαίο, μεθοδικό χαρακτήρα του τελειωμένου, κατά παραγγελία εκτελεσμένου έργου. Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν μάλλον σα συνθετικά γυμνάσματα του ζωγράφου στην απεικόνιση ορισμένων χωρίων του κειμένου και σα σχεδιάσματα πού έγιναν για προσωπική χρήση και ευχαρίστηση, όπως φανερώνει και ή συχνή, με κάποια κιόλας διάθεση προσωπικής προβολής παράσταση τής μορφής του ζωγράφου, πολλές φορές μάλιστα στο ίδιο χειρόγραφου.
Από τα στοιχεία αυτά φαίνεται βάσιμη ή άποψη, ότι τα τέσσερα χειρόγραφα ήταν για κάποιο καιρό στην κατοχή του Βαθά. ‘Ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική αξία τους, τα μικρογραφημένα σχεδιάσματα των χειρογράφων τής Βιέννης και του Μονάχου αποτελούν αξιοσημείωτα δείγματα προσωπικού ύφους του Μάρκου Βαθά, χαρακτηριστικά ιδίως τής ευχέρειας πού είχε στο δυτικό τρόπο ζωγραφικής και ειδικότερα στο είδος τής μικρογραφίας. Φαίνεται πολύ πιθανό από τα δείγματα αυτά και από την ξυλογραφία πού έκαμε του Σκορδίλη, πώς ό ζωγράφος ασχολήθηκε επαγγελματικά στην πολύχρονη διαμονή του στη Βενετία με την εικονογράφηση των βιβλίων πού έξέδιδαν τά ελληνικά τυπογραφεία για την διαπαιδαγώγηση του υπόδουλου Ελληνισμού.
Αλλά, οπωσδήποτε, τα έργα αυτά έχουν από το είδος και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους περιορισμένη σημασία σαν αντιπροσωπευτικά δείγματα τής ζωγραφικής του Μάρκου Βαθά. Από την άποψη αυτή, οι τρεις εικόνες τής Ηπείρου βοηθούν ασφαλέστερα σε σχέση με τα παραπάνω έργα να σχηματισθή σε μία πρώτη θεώρηση ή εικόνα της καλλιτεχνικής προσωπικότητας του ζωγράφου.
Βάσιμα ό Hunger υποθέτει ότι ό ζωγράφος Μάρκος Στριλίτζας Μπαθας ή Μάρκος Βαθάς είχε συγγένεια με το συνονόματο καί σύγχρονο του σπουδαίο Κρητικό ζωγράφο Θεοφάνη Στρελίτζα ή Στριλίτζα Μπαθά. (Για το Θεοφάνη βλ. M. Chatzidakis , Recherches sur le peintre Théophane le Cretois, DOP, 23-24 (1969 – 1970), σ. 311 έ.) Τα φανερά λόγιο όνομα «Βαθάς» ή ό «Βαθέος» πού χρησιμοποιεί ό Μάρκος στα έργα του ήταν ίσως το καλλιτεχνικό όνομα πού καθιέρωσε στη Βενετία (αποδίδεται πιθανώς με τον ιταλικό τύπο Patha των έγγραφων). «Οσο γνωρίζομε, όνομα Βαθάς δεν αναφέρεται την εποχή αυτή άλλα μόνο Μπαθάς».
Στα γνωστά έργα του, ό ζωγράφος υπογράφει πάντα με το όνομα «Μάρκος Βαθάς» ή «Μάρκος ό Βαθέος». Στή μελέτη αύτη γίνεται χρήση του ονόματος Μάρκος Βαθάς, με το όποιο ό ζωγράφος υπέγραψε τά περισσότερα από τα γνωστά έργα του και ανάμεσα τους τις εικόνες της ‘Ηπείρου.
Μυρτάλη ΑΧΕΙΜΑΣΤΟΥ-ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ
peritexnisologos.blogspot.gr
ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ
Ο Χαράλαμπος Καπτζής γεννήθηκε το 1923 στο Σκαλοχώρι Λέσβου από γονείς Μικρασιάτες από τα Μοσχονήσια. Μεγάλωσε στη Μυτιλήνη και το 1946 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με την οικογένειά του και ζωγραφίζει, ζωγραφίζει, ζωγραφίζει. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 40 ατομικές εκθέσεις. Έργα του κοσμούν το «Musée International d’Art Naïf» στη Νίκαια της Γαλλίας. Από το 1996 είναι μέλος του Ελληνικού Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών και μέλος του πνευματικού και πολιτιστικού Σωματείου «Πανελλήνιος Εταιρεία Πολιτισμού». Έχει τιμηθεί από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών για τη συμμετοχή του στην ανύψωση και καλλιέργεια του σύγχρονου Ελληνικού Πολιτισμού. Απεβίωσε στις 8 Δεκεμβρίου 2008, μια μέρα μετά τη λήξη της τελευταίας του ατομικής έκθεσης.
Ο Θωμάς Θωμόπουλος (Σμύρνη, 1873 – Αθήνα, 2 Σεπτεμβρίου 1937) ήταν Έλληνας γλύπτης, ζωγράφος και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Ο Θωμάς Θωμόπουλος ήταν Κυπριακής καταγωγής.Σε ηλικία 4 ετών ήλθε από τη Σμύρνη στην Αθήνα το 1877. Φοίτησε στη Σχολή των Τεχνών. Δάσκαλοί του ήταν ο Γεώργιος Βρούτος (γλυπτική) και ο Νικηφόρος Λύτρας (ζωγραφική). Το 1897 του απονεμήθηκε το Θωμαΐδειο και το Χρυσοβέργειο βραβείο. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία των Καλών Τεχνών του Μονάχου και αργότερα πήγε στη Φλωρεντία, στη Νάπολη και στη Ρώμη, καταλήγοντας το 1900 στην Αθήνα, όπου και έγινε καθηγητής γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο (μαζί με άλλους καλλιτέχνες) στην καλλιτεχνική αναγνώριση αλλά και τη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά στα μέσα της δεκαετίας του 1920.
wikipedia
He first studied painting at the School of Arts with Nikiforos Lytras and sculpture with Georgios Vroutos; he went on to S. Eberle’s workshop and the Munich Academy, where he attended composition classes. He visited and studied museums in Florence, Rome and Naples. Returning to Greece in 1900, he established a workshop; in 1910, he had courses at K. Konstantinidis’s workshop. In January 1912, he was appointed professor at the School of Arts and remained in this post throughout his life. His contribution to the preservation of Yannoulis Chalepas’s works was substantial: He visited the island of Tinos in 1922, leading a Ministry of Education team, in order to cast in plaster the works of Chalepas’s latest period. In 1930, he was elected regular member of the Academy of Athens.
His exhibition activity includes solo and group exhibitions, including events at the Parnassos Hall and exhibitions by the Greek Society of Artists, as well as the Venice Biennale (1934); a tribute to his work was held during the 1948 Panhellenic exhibition.
His apprenticeship with Georgios Vroutos accounts for the neoclassicist qualities in his work; moreover – even in his earliest works – the evident preference to mythological and allegorical subjects suggests his affinity with neo-idealist and symbolist trends, with which he had come into contact during his studies in Munich. Thomopoulos, however, is not limited to these, as his oeuvre is informed by an eclectic attitude. Thus, romantic qualities can also be felt, such as his endeavour to capture passion, or his flowing outlines, originating in Rodin, along with realistic qualities, mainly in his busts. His greatest innovation was his coloured sculptures, which he introduced in the 1900’s.
nationalgallery.gr
Ζωγράφος, σύζυγος του οικονομολόγου Καρόλου Αρλιώτη και κόρη του στρατηγού Αριστοτέλη Βλαχόπουλου. Η Αρλιώτη σπούδασε ζωγραφική και μουσική στην Αθήνα και στο εξωτερικό, καθώς και ιστορία της τέχνης στη Λωζάννη.
Διεύθυνση: Ακτή Θεμιστοκλέους, Μαρίνα Ζέας, 185 37 Πειραιάς
Τηλέφωνο: (+30) 210-4516264, 210-4286959
Ημέρες-Ώρες λειτουργίας
Τρίτη – Σάββατο: 09.00 – 14.00 Κυριακή, Δευτέρα κλειστά
Γενική είσοδος: 4,00 €, Μειωμένο: 2,00 €
Παραμυθιώτης, Παναγιώτης (Κέρκυρα, περ. 1680 – ;). Αγιογράφος. Η οικογένειά του καταγόταν από την Παραμυθιά της Ηπείρου. Ανάμεσα στα έργα του περιλαμβάνεται Ο Μυστικός Δείπνος, που βρίσκεται στη μητροπολιτική εκκλησία της Κέρκυρας, Ο Άγιος Αρσένιος στους Αγίους Πάντες κ.ά. Το πλέον αξιόλογο δημιούργημα του καλλιτέχνη είναι η μεγάλη σύνθεση Δημιουργία του κόσμου, στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου, όπου φαίνεται καθαρά το μεγάλο ταλέντο του, χάρη στην εκφραστικότητα των προσώπων, στην πλαστική δημιουργία και στην εξαιρετική σύνθεση του έργου.
ygeiaonline.gr
08 Ιουνίου 2017 έως 29 Οκτωβρίου 2017
25 Ιανουαρίου-13 Μαΐου 2018
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & M. Θεοχαράκη
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, Χώρα, Άνδρος
25 Ιουνίου – 1 Οκτωβρίου 2017
Tate Britain Exhibition
/ 5 April – 1 October 2017
28-09-2017 μέχρι 15-01-2018
A. G. Leventis Gallery, Λευκωσία
Renaissance Venice
From 20 June to 24 September 2017
Thyssen-Bornemisza Museum, Madrid, Spain
