Ξένος Σπύρος – Spiros Xenos [1881-1963]

Ξένος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε για έξι χρόνια στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1903 εγκατέλειψε την Ελλάδα, επωφελούμενος από μία υποτροφία η οποία του επέτρεψε να σπουδάσει στο Μόναχο της Γερμανίας.
Στη συνέχεια, ίδρυσε στο Παρίσι ένα στούντιο και προσπάθησε να εδραιωθεί στην καλλιτεχνική κοινωνία της πόλης. Εκεί γνωρίστηκε με την πρώτη του γυναίκα, την Έλιν φον Ράις (1874-1926), γεννημένη στο Γκέτεμποργκ της νοτιοδυτικής Σουηδίας. Παντρεύτηκαν το 1911. Το 1913, το ζευγάρι πήγε για ένα σύντομο διάστημα στην Σουηδία. Ωστόσο, λόγω του ξεσπάσματος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ένα χρόνο αργότερα, ο Ξένος έμεινε στην Σουηδία για την υπόλοιπη ζωή του.
Τα έργα του Ξένου ήταν εμπνευσμένα από τα τοπία της δυτικής ακτής της Σουηδίας. Επίσης, δημιουργούσε προσωπογραφίες και νεκρές φύσεις. Στο βιβλίο «Partille Krönika» του Έρικ Μπέργκενταλ(Erik Bergendahl), το οποίο δημοσιεύτηκε το 1920 και ανατυπώθηκε το 1980, γίνεται μια έμμεση αναφορά στον Ξένο στη σελίδα 305.
Τα έργο του Ξένου κοσμούν κτίρια στη Σουηδία και την Ελλάδα. Έργα του Ξένου εκτίθενται στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας Τσάλμερς στο Γκέτεμποργκ, στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ και στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου.
Το 1920, έχτισε τη Βίλα Αθηνά στο Ούτμπι του Γκέτεμποργκ.
Ο Ξένος είναι θαμμένος στο νέο κοιμητήριο του Έργκρυτε. Στο ίδιο κοιμητήριο είναι θαμμένη η δεύτερη γυναίκα του, η Εστέρα Έλενα Ξένου (1903-1996), η οποία γεννήθηκε στο Χέλσινγκμποργκ.
Ο Ξένος πέθανε στο Γκέτεμποργκ σε ηλικία 81 ετών.

wikipedia

Χάρος Βασίλης – Vasilis Charos [1938-2000]

Ο χαράκτης Βασίλης Χάρος γεννήθηκε το 1938 στα Κύθηρα. Από το 1962 έως το 1967, σπούδασε με υποτροφία του ΙΚΥ στην ΑΣΚΤ και συγκεκριμένα στο εργαστήριο χαρακτικής του Κ. Γραμματόπουλου και στο εργαστήριο βυζαντινής αγιογραφίας και νωπογραφίας. Το 1970 – 1973 συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του ΙΚΥ στην École Nationale Supérieure des Beaux Arts στο Παρίσι, στο εργαστήριο λιθογραφίας του Dayez και βιτρό στο εργαστήριο του Diran.
Ως ιδρυτής της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών διετέλεσε πρώτος της πρόεδρος, ενώ υπήρξε και μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου, όπου διετέλεσε έφορος χαρακτικής, μέλος των επιτροπών κατάταξης και κρίσεων του ΕΕΤΕ, αντιπρόσωπος του ΕΕΤΕ σε επιτροπές του Υπουργείου Πολιτισμού, καθώς και μέλος επιτροπής των Πανελληνίων Εκθέσεων.
Μετά τις πρώτες του ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα (Κεραία 1965 και Ελληνοαμερικάνικη Ένωση 1968) και στο Παρίσι (1971 και 1972), το έργο του παρουσιάστηκε σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επιπλέον, συμμετείχε σε αρκετές, ομαδικές εκθέσεις, όπως στις Πανελλήνιες (1965-1975 και 1987), στις Μπιενάλε Χαρακτικής στο Sao Paulo 1969, στο Παρίσι 1972, στο Μπάντεν-Μπάντεν 1981 κ.α. Έλαβε, επίσης, διακρίσεις, όπως το α΄ βραβείο χαρακτικής της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών το 1970 και το α΄ βραβείο Σχεδίου της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης το 1967. Δημοσίευσε μελέτες για τη χαρακτική στον ημερήσιο τύπο, στο περιοδικό τέχνης «Ζυγός» και στο Χρονικό «Ώρα».

View this document on Scribd

Σαντοριναίου Μυρσίνη – Mirsini Santorineou [1926-1988]

Ξυλόκαστρο, 1926 – Αθήνα 1988. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (απόφοιτος 1948). Παράλληλα ήταν διπλωματούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
Ζωγράφιζε νησιώτικα τοπία, κυρίως της Σαντορίνης. Η γραφή της είναι εξπρεσιονιστική με έντονες χρωματικές αντιθέσεις, δυναμισμό και έμφαση στις ματιέρες των υλικών που χρησιμοποιεί (λάδια, ακρυλικά). Παρουσίασε το έργο της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Έργα της βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ, στην Π.Δ. Καλαμάτας, στο θεατρικό Μουσείο, Αθηνών, στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων κ.α.

psatharis-auctions.com.cy

Μαντάς Νίκος – Nikos Mantas [1921]

Ο Νίκος Μαντάς γεννήθηκε στις Σπέτσες το 1921. Πολυτάλαντος παρ’όλο ότι έμαθε λίγα γράμματα. Από μικρός δούλεψε δίπλα στον πατέρα του ως οικοδόμος. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως συντηρητής κτιρίων στην ΑΚΣΣ απ’όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Παράλληλα με την δουλειά του ασκούσε και το έργο του οργανοπαίκτη και με τη μουσική του επίδοση, παίζοντας βιολί στη σπετσιώτικη κομπανία, δημιουργούσε κέφι στις διάφορες συντροφιές, στους χορούς, στους γάμους και τα πανηγύρια. Παράλληλα ζωγράφιζε συνεχώς διάφορα θέματα όπως καράβια, σπίτια, σκηνές απ’ την καθημερινή ζωή και πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε έναν αξιόλογο λαϊκό αυτοδίδακτο ζωγράφο.
Με τις υπαίθριες εκθέσεις που οργάνωνε, ο Νίκος Μαντάς σε διάφορα μέρη του νησιού, διέθετε τα έργα του, κυρίως σε ξένους παραθεριστές που εκτίμησαν την αξία τους.

fayscontrol.gr

Nikos Mantas, was born in Spetses in 1921, he went to school until the third grade of primary school and then his father introduced him to the art of construction but he was an unsettling and creative spirit at the same time, drawing from a very young age. With his great love, painting, he systematically engaged after 1982, when he retired. Noteworthy is that during the last decade of his working life he was a conservator of the buildings of the Anargyreos and Korgialeneios School of Spetses. There the artistic vein that penetrated hiμ found expression fueled from the same subsoil from which predate naive painters like Douanier Rousseau or the Greeks Panagiotis Zographos and Theophilos Hatzimihail, draw inspiration. In parallel Nikos Mantas was playing violin at feasts and festivals

Χριστοφόρου Τζών – John Christoforou [1921-2014]

Ο Τζον Χριστοφόρου γεννήθηκε το 1921 στο Λονδίνο από Ελληνες γονείς που κατάγονταν από τη Σμύρνη. Ο παππούς από την πλευρά της μητέρας του ήταν γλύπτης. Μέσα από μια περιπετειώδη πορεία, κατά την οποία χάνει και τους δύο γονείς του, φτάνει το 1930 στην Αθήνα. Φοιτά για ένα μικρό διάστημα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα θα υποστεί την επιρροή της ελληνικής και ιδίως της βυζαντινής τέχνης. Το 1938 φεύγει για το Λονδίνο, όπου και εγκαθίσταται. Το 1946 ανακαλύπτει τη μοντέρνα τέχνη και έκτοτε αφιερώνει τη ζωή του στη ζωγραφική.
Το 1951 ζει για έναν χρόνο στο Παρίσι, ανακαλύπτοντας τα μεγάλα μουσεία της γαλλικής πρωτεύουσας. Κατά τη διάρκεια αυτής της απόλυτα μοναχικής περιόδου, καταστρέφει το μεγαλύτερο μέρος των έργων από την εποχή της «μαθητείας». Τον επόμενο χρόνο, και πάλι στο Λονδίνο, στη λαϊκή συνοικία Shepherds Bush, όπου αρχίζει μια περίοδος πυρετώδους και έντονης δουλειάς. Μέσα από την αναπαράσταση, η οποία είναι παρούσα από την αρχή στη ζωγραφική του, το έργο του αντιτίθεται στις τάσεις της εποχής. Το 1956 εγκαθίσταται στο Παρίσι μαζί με τη σύντροφο της ζωής του, Ρουθ. Από τότε ζωγραφίζει αδιάλειπτα και παρουσιάζει τη δουλειά του σε γκαλερί και μουσεία της Ευρώπης. Τιμάται στο Λονδίνο το 1965 με το Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Τέχνης. Η Εθνική Πινακοθήκη αποκτά έργο του το 1984. Το 1993 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «La Difference» μια σημαντική μονογραφία, που διατρέχει τριάντα χρόνια δημιουργίας του καλλιτέχνη. Εργα του βρίσκονται σε πολλές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

galerielefakis.com

Παπαβασιλείου Πέτρος – Petros Papavasiliou [1928]

Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά κατάγεται από το Τσεπέλοβο του Ζαγορίου. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα από το 1949 ως το 1955 με δασκάλους το Γιάννη Μόραλη στη ζωγραφική και το Γιάννη Κεφαλληνό στη χαρακτική. Αποφοίτησε με 4 βραβεία στην ξυλογραφία και χαλκογραφία.
Δίδαξε ως βοηθός του δασκάλου του Γιάννη Κεφαλληνού για 2 χρόνια. Συνέχισε τις σπουδές του με ιταλική υποτροφία στην Περούτζια, ειδικεύτηκε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στη χαρακτική στο Ουρμπίνο της Ιταλίας, στην εικονογράφηση βιβλίου στο Εθνικό Ίδρυμα Τέχνης της ίδιας πόλης και στους μοντέρνους εκτυπωτές στο Ινστιτούτο Ριτσόλι του Μιλάνου. Το 1962 ίδρυσε το Grafic Olimpia και ασχολήθηκε με εκδόσεις τέχνης.
Τιμήθηκε με βραβεία στην Αλεξάνδρεια, στη Βαρκελώνη, στο Μόντε Κάρλο. Παρουσίασε τη δουλειά του σε ατομικές εκθέσεις σε πόλεις σε όλη την Ιταλία, στην Ελλάδα (τις περισσότερες στην Γκαλερί Αργώ 1977, 1983, 1989, 1993, 1995), στην Ελβετία, τις ΗΠΑ, το Βέλγιο, τη Γαλλία, σε σημαντικούς χώρους ακόμη και σε μουσεία και σε ομαδικές σε όλο τον κόσμο. Το σπίτι του στο Μιλάνο υπήρξε τόπος καλλιτεχνικών συναντήσεων μιας ομάδας Ελλήνων δημιουργών με τους Ακριθάκη, Θόδωρο, Παύλο, Τάκη, Τσόκλη, Φασιανό.
Υπήρξε φίλος του Ρίτσου που έγραψε ποίημα για τη δουλειά του. Μαζί του δημιούργησε το 1981 τις λιθογραφίες του «Ο κόσμος είναι ένας». Το 1984 φιλοτέχνησε την έκδοση «Ο κόσμος βλέπει» του Οδυσσέα Ελύτη με τη συμβολή της Γκαλερί Αργώ και με επίσημη παρουσίαση και έκθεση έργων του στο Μουσείο Μπενάκη. Το 1993 εργάστηκε στο ποιητικό κείμενο «Ανάβασις» του Γάλλου νομπελίστα Σαιν-Τζων Περς. Φιλοτέχνησε πολλά άλλα ανάλογα συλλεκτικά λευκώματα τέχνης.
Στο έργο του αναφέρονται πολλές εκδόσεις, όπως το βιβλίο «Φανταστική Τέχνη» του Πάολο Μπελίνι με ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στους Λαμς, Μάττα και Πέτρο. Δημιουργήθηκαν συλλογές στην Ιταλία και Ελλάδα που είναι επισκέψιμες για το κοινό.
Από την ποιητική του συλλογή παρατίθεται το ποίημά του «Χρυσόφτερα της σκέψης»

izagori.gr

Πρέβελης Μιχαήλ – Michail Prevelis

Παυλίδης Μηνώτος Πέτρος – Petros Pavlidis Minotos [1800-1861]

Γκατ-Βούλγαρη Ελένη – Eleni Gat-Voylgari [1913-1965]

Η Ελένη Γκατ-Βούλγαρη γεννήθηκε στη Ρωσία το 1913. Μετά τον ερχομό της στην Ελλάδα επέλεξε να ασχοληθεί με την επιστήμη και ξεκίνησε τις σπουδές της στην ιατρική, πολύ γρήγορα όμως, την κέρδισε η ζωγραφική. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από όπου αποφοίτησε το 1940. Πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Παντρεύτηκε με το φημισμένο συνθέτη, μαέστρο και συνιδρυτή της Λυρικής Σκηνής, Μιχάλη Βούρτση. Κόρη τους είναι η γνωστή Ελληνίδα ηθοποιός Μάρθα Βούρτση.
Έργα της βρίσκονται στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη, την Πινακοθήκη Αβέρωφ, την Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων και αλλού.

Καρακίτσος Γιώργος – Giorgos Karakitsos [1954]

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1954 και σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας.
Η ζωγραφική του κινείται στα πλαίσια των αναπαραστατικών τάσεων. Πρόθεσή του είναι να καταγράψει την άμεση και φευγαλέα οπτική εμπειρία όψεων του αστικού χώρου, καθημερινών κοινωνικών καταστάσεων και κυρίως τοπίων. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.

Ζωγραφίζοντας την Άρτα

Περιμένοντας το χιόνι – Οι ζωγράφοι και τα «λευκά» έργα τέχνης

View this document on Scribd

Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος – Konstantinos Konstantinidis [1871-1953]

Τα κάλαντα στην ελληνική ζωγραφική

View this document on Scribd

Σπεράντζας (Σπεράντσας) Σπυρίδων – Spyridon (Sperantsas) Sperantzas [1733-1818]

Αγιογράφος από τα Επτάνησα. Έζησε το 18o αι. Σπούδασε στη Βενετία και άκμασε στην Κέρκυρα στα τελευταία χρόνια της βενετικής κυριαρχίας. Στην τέχνη του επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τους Κρήτες ζωγράφους. Διακόσμησε πολλές εκκλησίες της Κέρκυρας, όπως εκείνες του Άγιου Ελευθέριου και του Άγιου Ιωάννη και ζωγράφισε πλήθος εικόνων, μεγάλων διαστάσεων, οι κυριότερες από τις οποίες είναι ο Νυμφίος στη Μανδρακίνα και τα «Εισόδια» και ο Ευαγγελισμός στην Κρεμαστή. Επιπλέον φιλοτέχνησε πολλές θρησκευτικές παραστάσεις καθώς και προσωπογραφίες αγίων. Είχε εξαιρετικές διακοσμητικές ικανότητες αλλά πολλά έργα του διακρίνονται για την προχειρότητα τους, που οφείλεται στην ταχύτητα με την οποία εργαζόταν.