Απακάς Ιωάννης – Ioannis Apakas (τέλη 16ου-αρχές 17ου αι.)

Ιερωμένος και ζωγράφος από την Κρήτη. Επηρεάστηκε από παλαιότερους ζωγράφους της Κρητικής Σχολής, όπως οι Ρίτζοι, ο Κλόντζας και ο Μιχαήλ Δαμασκηνός. Σώζονται αρκετές ενυπόγραφες εικόνες του. Η σημαντικότερη είναι η «Αποκαθήλωση» στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας.

Πατρικαλάκις Φαίδων – Faidon Patrikalakis [1935-2017]

O Φαίδων Πατρικαλάκις γεννήθηκε στη Δράμα την 1.1.1935. Σπούδασε αρχικά στη Σχολή Bακαλό και στη συνέχεια στο Παρίσι, στην Academie Julian, στην Academie du Feu, με την καθοδήγηση του Jabot, και στην Ecole de Dessin Applique a la Mode Historique.
Παρουσίασε έργα του από το 1960 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Eλλάδα και το εξωτερικό, ενώ ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία-ενδυματολογία.
Έχει υπογράψει τα σκηνικά για τον «Mατωμένο γάμο» στην «Alliance Francaise» (1960).
Στο Παρίσι (1961-64) μεταξύ άλλων συνεργάστηκε με το «Theatre de poche», ενώ στο Λονδίνο με το θέατρο «Old Witch».
Στην Eλλάδα συνεργάστηκε με το Θέατρο Tέχνης του Kαρόλου Kουν (1967-1973), το KΘBE (1970), το Θέατρο Στοά (1971), το Θέατρο Kαρέζη-Kαζάκου (1973-1974), το Aνοικτό Θέατρο (1975), το Θεσσαλικό Περιφερειακό Θέατρο στον «Προμηθέα Δεσμώτη» που παρουσιάστηκε στην Eπίδαυρο κ.ά.
Στο σημαντικό συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται 33 βιβλία για τη ζωγραφική, τη μουσική, τη σκηνογραφία, το θέατρο, έχει γράψει ποίηση, ένα μυθιστόρημα και ταξιδιωτικές εμπειρίες.

Ευκλείδης Γρηγόριος – Grigorios Efkleidis [1896-1984]

Καβάλα ή Κωνσταντινούλη 1896 – Αθήνα 1981
Έκανε ελεύθερες σπουδές στο Βερολίνο και στο Αμβούργο και παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα, κοντά στο Γ. Ιακωβίδη. Στις συνθέσεις του κυρίως τοπία, αξιοποιεί εξπρεσιονιστικά και αφαιρετικά στοιχεία.
Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές (Αθήνα 1938, Ζάπειο 1958, «Τέχνη» Θεσσαλονίκη 1960, Ζαχαρίου 1961, «Νέεες Μορφές» 1966 κα) και ομαδικές εκθέσεις (Πανελλήνιες 1939, 1952, 1957, 1960, 1963, 1967, 1969, 1971, 1973, 1975, Μπιενάλε Αλεξάνδρειας,1961, Μπιενάλε Ανγκόνας, Ιταλία 1968 – Χρυσό Μετάλλιο κα)
Έργα του βρίσκονται στις Π.Δ. Ιωαννίνων και Καλαμάτας στην Εθνική Τράπεζα και στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ.

Σαριπόλου-Λίβα Αθηνά – Athina Saripolou-Liva [1855-1910]

Η Αθηνά Σαριπόλου-Λίβα, ένα από τα εννέα παιδιά του πρώτου έλληνα συνταγματολόγου Νικολάου Ι. Σαριπολου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1855. Όπως και όλα τα αδέλφια της μεγάλωσε σε ένα ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο περιβάλλον και η διαπαι­δαγώγηση της στηρίχθηκε στην κλασική παιδεία, για την οποία ο πατέρας της έτρε­φε μεγάλο θαυμασμό. Παράλληλα τα συχνά ταξίδια της οικογένειας στην Ευρώπη έδωσαν στα παιδιά την ευκαιρία πιο ολοκληρωμένης μόρφωσης.
Η Αθηνά ήταν ερασιτέχνις ζωγράφος από τα παιδικά της χρόνια, όπως άλλω­στε και οι αδελφές της Μαρία, Πολυξένη και Αντωνίνα. Κύριο θέμα της ζωγραφι­κής της είναι το πατρικό της σπίτι, το οποίο απεικονίζει δωμάτιο-δωμάτιο.
Ζωγραφίζει με μεγάλες λεπτομέρειες τα ταβάνια, τα δάπεδα, τις πόρτες, τα παρά­θυρα, αλλά και τα αντικείμενα που υπήρχαν μέσα. Ακόμη ζωγραφίζει την ίδια της
την οικογένεια στην καθημερινή της ζωή. Έτσι, οι πίνακες αυτοί, μοναδικές απει­κονίσεις ενός σπιτιού που δεν υπάρχει πια, μας μεταφέρουν για λίγο στην ατμό­σφαιρα ενός μεγαλοαστικού σπιτιού του περασμένου αιώνα.

 

View this document on Scribd

View this document on Scribd

Ζωγράφος Κωνσταντίνος – Konstantinos Zografos [1883-1913]

Παλαιοκαπάς Κωνσταντίνος – Konstantinos Paleokapas [17ος αιώνας]

Κρητικός Αγιογράφος ο Κωνσταντίνος Παλαιοκαπάς δραστηριοποιείται κατά το α’ ήμισυ του 17ου αιώνα. Συνεχίζει την τεχνική της φορητής εικόνας με την παλαιά παράδοση.
Τέσσερα έργα του είναι γνωστά:
1) «Η Δέησις» του έτους 1635. Ευρίσκεται εις το Νησί των Κυκλάδων Σίφνος εις τον Ναό του Αγίου Γεωργίου του Αφέντη.
2) «Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος εναγκαλισμένοι» του έτους 1640. Η εικόνα αυτή σώζεται στο καθολικό της Ιεράς Μονής Καρακάλλου του Αγίου Όρους.
Ἐφέστιος είκόνα τῆς Μονῆς θεωρείται ὁ περίφημος Ἐναγκαλισμός τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, ἔργο τοῦ ἁγιογράφου Κωνσταντίνου Παλαιοκαπᾶ ἀπό τό 1640, ἡ ὁποῖα διαφυλάχθηκε θαυματουργικῶς ἀπό πυρκαγιά στίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰώνα.
3) Η εικόνα της Σταυρώσεως με την επιγραφή « ΧΕΙΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΚΑΠΑ» που είναι αχρονολόγητη.
4) Η εικόνα του Αγίου Νικολάου του έτους 1635-37, Μονή Οδηγητρίας Κυρίας Γωνιάς στο Κολυμβάρι Χανίων.

proskynitis.blogspot.gr

Τσάμης Γιάννης – Giannis Tsamis [1920]

Γεννήθηκε το 1920

Σπουδές: Ζωγραφική στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux-Arts (1950-1953).
Επιδίδεται στην υδατογραφία. Ασχολήθηκε με τη χαρακτική και τη γλυπτική.

Ατομικές Εκθέσεις
Internationale Γαλλία 1951,
Morihiene Παρίσι 1953,
Graganovitz Παρίσι 1953,
St. Placide Παρίσι 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959,
Bellechasse Παρίσι 1961, 1965,
Anne Colin Παρίσι 1971,
Abras Mont des Arts, Βρυξέλλες 1979, 1981, 1983
Horizon Παρίσι 1989

Χαϊκάλη Μαρίνα – Marina Chaikali [1908-1950]

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών ζωγραφική. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον πνευματισμό ως μέντιουμ, εφαρμόζοντας μάλιστα την ύπνωση και όταν ζωγράφιζε. Η ζωγραφική της με νεκρές φύσεις και ανθογραφία χαρακτηρίζεται για τη σχεδιαστική ευκρίνεια.
Παρουσίασε το έργο της σε ατομικές (Ξενοδοχείο Ερμής 1930, Παρνασσός 1932, 1934, Στρατηγοπούλου 1936, 1939, Μέγαρο Εφεσίου 1937, Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη 1938, Ζάππειο 1950, Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων 1972) και πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις.

nikias.gr

Δεσύλλας Στέλιος – Stelios Desillas [1875-1913]

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1875. Σπούδασε ζωγραφική στην Καλλιτεχνική Σχολή της Κέρκυρας, στη Βενετία και κοντά στον Ν. Γύζη, στην Ακαδημία του Μονάχου, όπου εγκαταστάθηκε.
Θερμός πατριώτης, πολέμησε μαζί με το Λ. Μαβίλη, στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897. Το 1905 πήγε στο Λονδίνο, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.
Ακολούθησε τον γερμανικό ιμπρεσιονισμό. Τα έργα του διακρίνονται για τον πλούτο των χρωμάτων. Αντέγραψε έργα μεγάλων δασκάλων από τις πινακοθήκες της Γερμανίας. Παρουσίασε το έργο του σε ομαδικές εκθέσεις (Sezession, Μόναχο, 1910• Glaspalast, Μόναχο, 1912).
Ο Στέλιος Δεσύλλας πέθανε το 1913.

Κριεζής Ε. Αντώνιος – Antonios E. Kriezis [1872-1944]

Ο Αντώνιος Επαµ. Κριεζής (1872-1943) γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1872 στην
Ύδρα. Μαθήτευσε στη Βρέστη, στη Γαλλική Ναυτική Πολεµική Σχολή και διετέλεσε
αξιωµατικός του πολεµικού ναυτικού όπου έφτασε ως το βαθµό του υποναυάρχου. Ο
Αντώνιος Ε. Κριεζής αναγνωρίστηκε ως τακτικός εταίρος από την Ιστορική και
Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος το 1923. Συγκρότησε τα κατάλοιπα της
οικογένειας Κριεζή που έχουν διασωθεί και παράλληλα συνέλεξε υλικό για την
ιστορία του ελληνικού πολεµικού ναυτικού.

Δωρεές Ελλήνων Καλλιτεχνών προς την Εθνική Πινακοθήκη 1910-2012

View this document on Scribd

Μπερτσά-Δανιηλίδη Ερασμία – Erasmia Bertsa-Daniilidi [1900-1956]

Η Ερασμία Μπέρτσα-Δανιηλίδη γεννήθηκε το 1900 στην Άμφισσα. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και μετά την αποφοίτησή της πήγε αρχικά στο Μόναχο και στη συνέχεια στο Παρίσι. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1827. Πέθανε στην Αθήνα το 1956.

Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας- Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα

Γουδής Αθανάσιος – Athanasios Goudis [1914]

Ναυτικός. Αυτοδίδακτος. Οι συνθέσεις του με μολύβι και σινική μελάνη που έχουν ως θέμα καράβια, ναυμαχίες, ήρωες του 1821, γοργόνες, κινούνται σ’ ένα ναΐφ ιδίωμα με ιδιαίτερη έμφαση στην απόδοση των λεπτομερειών. Έχει παρουσιάσει σε ατομικές (Λέβερ 1978) και ομαδικές εκθέσεις.

nikias.gr

Πασχαλίδης Νικόλαος – Nikolaos Paschalidis [1906-1980]

Ο Ν. Πασχαλίδης ασχολήθηκε συστηματικά με εικονογράφηση, αφίσα και ρεαλιστική ζωγραφική. Παρουσίασε τη δουλειά του σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές,

 

Greek painter Nikolaos Paschalidis systematically dealt with illustration, posters and realistic painting. He presented his work on many expositions in Greece and abroad. His works are in galleries and private collections.

botsisauctions.com

Καρανίκας Ηλίας – Ilias Karanikas [1932-2013]

Ο Ηλίας Ι. Καρανίκας γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1932, στο χωριό Σελλάδες του Δήμου Ν. Σκουφά, πλησίον της Άρτας, εκεί όπου πραγματοποίησε και μέρος από τις πρωτοβάθμιες εγκύκλιες σπουδές του, καθώς τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, πρέπει μάλλον να τις ολοκλήρωσε στην Άρτα, όπου εκεί η οικογένειά του, μέσα στα χρόνια της Κατοχής, είχε μετεγκατασταθεί, χωρίς να εγκαταλείψει βέβαια και το χωριό. Συντροφιά ο Ηλίας είχε τα δύο του τα αδέλφια, που έγιναν κατόπιν κι εκείνα γιατροί, όπως άλλωστε κι ο ίδιος.
Ο Ηλίας Καρανίκας σπούδασε ιατρική και ειδικεύθηκε στην γενική χειρουργική. Τα επιστημονικά του συγγράμματα και οι ανακοινώσεις του σε Συνέδρια κι Επιστημονικά Ιατρικά Περιοδικά, διαδέχονταν έκτοτε το ένα το άλλο, τις δε μελέτες κι έρευνές του τις εικονογραφούσε με δικά του σχέδια , που θεωρούνται ακόμη και σήμερα, ευκρινέστατα, λυσιτελή κι υποδειγματικά στο είδος τους. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά του έμεινε λίγος χρόνος κι έτσι μπόρεσε και τον κέρδισε η ζωγραφική (παράλληλα με το ιατρικό του λειτούργημα), καθώς και η μετάφραση, εκκλησιαστικών κειμένων, ανάμεσα στα οποία υπήρξαν εκείνα της Αποκάλυψης του Ιωάννη, αλλά και του Γέροντος Σοφρωνίου του Έσσεξ, (ενός σπουδαίου και διεθνώς γνωστού, ορθόδοξου πνευματικού αναστήματος, που έργα του μέχρι το 1975 είχαν μεταφραστεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, πλην των ελληνικών).
Η ζωγραφική αυτού του αυτοδίδακτου, πλην όμως στοχαζόμενου και περισκεπτόμενου, του ευγενούς και σεμνού, του καλλιεργημένου και με αισθήματα φιλοπατρίας, του ταλαντούχου κατά τα άλλα αυτού ανθρώπου, θα μπορούσε θεματικά να διαμορφώσει τις εξής ενότητες: α) φύση και υπαίθρια τοπία, β) πορτραιτογραφία, γ) σκηνές ου καθημερινού βίου, δ) ιστορικές και θρησκευτικές παραστάσεις, ε) αλληγορικές συνθέσεις, στ) διακοσμητικά μοτίβα. Οι προαναφερθείσες ενότητες, διαθέτουν μια εσωτερική συνοχή, καθώς η μια διασυνδέεται ή διαπλέκεται συχνά με την άλλη, ως υφολογία και ατμόσφαιρα. Τα υλικά που στα έργα του έχει χρησιμοποιήσει ο συγκεκριμένος δημιουργός, είναι μολύβια απλά και χρωματιστά, υδατοχρώματα, κάρβουνα, σινική μελάνη, παστέλ, κυρίως όμως λάδια και σπανιότερα ακρυλικά χρώματα σε χαρτιά, χαρτόνια και καμβάδες. Μέχρι και μονοτυπίες, ακόμη και αγιογραφίες είχε κάνει. Αυτό δηλώνει ότι δοκίμαζε και πειραματιζόταν με ό,τι υλικό και με όποια τεχνική κέντριζε την φαντασία του. Πολλές φορές συνδύαζε τεχνικές και υλικά, χωρίς περιορισμούς και προκαταλήψεις, γεγονός που ήδη έχω επισημάνει, σε σχέση με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Μια προσωπικότητα, που βγαίνει ανάγλυφη μέσα από τα έργα του, όταν με προσοχή κανείς τα προσεγγίζει.
Πολλά από τα έργα του Ηλία Καρανίκα, ιδίως όσα αφορούν τα ιστορικά και θρησκευτικά του θέματα, παρουσιάζουν αφηγηματικότητα, καθώς ζωγραφίζει επιλεκτικά επεισόδια μιας κάθε φορά «ιστορίας», που ξεκινά από τα επίγεια και περατώνεται στα ουράνια ή αντίστροφα. Μπορεί ένα έργο του να ξεκινά από ένα όνειρο ή όραμα και να ολοκληρώνεται στην γη, χωρίς ο χρόνος ή ο τόπος να έχει καμιά δεσμευτική δυνατότητα. Αντίθετα, ο χρόνος στα θέματά του λειτουργεί αποκαθηλωτικά και λυτρωτικά.

Παραπομπές
Αφιέρωμα στον ζωγράφο Ηλία Καρανίκα, (1932-2013)