Σαριδάκης Δημήτρης – Dimitris Saridakis [1912-1977]

Γεννήθηκε το 1912 στην Κασταμονίτσα Ηρακλείου και φοίτησε στο Γυμνάσιο Καστελλίου. Το 1936 εισήχθη στο προκαταρτικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και κατόπιν στα εργαστήρια, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε δύο φάσεις, εξαιτίας του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Kατά την φοίτησή του στην σχολή, παρακολούθησε μαθήματα με καθηγητές τους Σπύρο Βικάτο, Παύλο Μαθιόπουλο, Επαμεινώνδα Θωμόπουλο,  Ζαχαρία Παπαντωνίου στο μάθημα της ιστορίας της τέχνης. Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε ως έμμισθος υπάλληλος στην Υγειονομική Υπηρεσία Στρατού. Λίγο μετά το 1950 εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο, όπου και άνοιξε εργαστήριο αγιογραφίας.

Κομιανού Άρια – Aria Komianou [1938-2015]

Η Άρια Κομιανού-Κατσιρέα (1938-2015) ανήκει στη γενιά, που η χαρακτική στην Ελλάδα ανοίγεται σε νέες κατευθύνσεις. Από το 1958 μέχρι το 1960 μαθήτεψε κοντά στον Π. Σαραφιανό, ενώ από το 1960-1964 σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. χαρακτική με τον Κ Γραμματόπουλο. Στα έργα της, η χαρακτική δεν είναι πλέον «φυλακισμένη» στις μικρές και μεσαίες διαστάσεις. Η προσωπογραφία του Ξενόπουλου έχει σαν αφετηρία της τη γνωστή ρεαλιστική απεικόνιση, δεν σταματά όμως σ’ αυτή.
Η χαράκτρια παίζοντας με το άσπρο – μαύρο, κάνει ένα σουρεαλιστικό παιχνίδι με το χρώμα και καταφέρνει να εμψυχώνει τα σχήματα, κάνοντας τα να ξεπηδούν δυνατά.

Μουσείο Μεταβυζαντινών Εικόνων Ιεράς Μονής Βύλιζας (Ματσούκι)

Βρίσκεται στο Ματσούκι Ιωαννίνων και στην αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου στεγάζεται το Θρησκευτικό – Ιστορικό – Πολιτιστικό Μουσείο της Ιεράς Μονής Βύλιζας περιέχοντας εικόνες που έχουν καθαρισθεί και συντηρηθεί. Το σύνολο των 58 μεταβυζαντινών εικόνων της μονής Βύλιζας καλύπτει χρονικά την περίοδο από τον 15ο έως και τις αρχές του 20ου αιώνα. Στη συλλογή ανήκουν έργα των μεγάλων κρητικών ζωγράφων ή των εργαστηρίων τους που δραστηριοποιούνται στα Επτάνησα και στην Ιταλία, όπως για παράδειγμα ο Δαμασκηνός ή ο Εμμανουήλ Τζάνες.

Πιέρρης Μάρκος – Markos Pierris [1865-1954]

Ο Μάρκος Πιερρής γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1865. Μαθήτευσε κοντά στον Χαράλαμπο Παχή και μετα σπούδασε στην Accademia di San Luca στη Ρώμη, όπου δούλεψε για αρκετά χρόνια. Αργότερα έκανε ελεύθερες σπούδες στη Βενετία. Ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπογραφία, την τοπιογραφία και την αγιογραφία. Δούλεψε την ελαιογραφία, την υδατογραφία και τα παστέλ χρώματα, ενώ έδωσε και πολλά σχέδια με σινική μελάνη.
Έμεινε προσκολλημένος στα Ιταλικά πρότυπα που γνώρισε στη διάρκεια των σπουδών του. Αυτό που χαρακτηρίζει το έργο του είναι η χρωματική ευγένεια και ο εκφραστικός πλούτος. Παρουσίασε το έργο του σε ομαδικές εκθέσεις (Ολύμπια 1888, Καλλιτεχνική έκθεσις Αθηνών, Ζάππειο, 1898 «Εταιρεία φιλότεχνων», 1900 εθνικό ίδρυμα Κέρκυρας, 1949). Το 1977 οργανώθηκε ανααδρομική έκθεση έργων του στην αναγνωστική εταιρεά Κέρκυρας.
Έργα του βρίσκονται στην Κερκυραϊκή πινακοθήκη, στην πινακοθήκη δήμου Κέρκυρας και στην αναγνωστική εταιρεία Κέρκυρας.
Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της καλλιτεχνικής σχολής Κέρκυρας, όπυ και δίδαξε (1925-1929, 1949-1951)

corfuartgallery.com

Σταυράκης Ιωάννης – Ioannis Stavrakis [1841-1909]

Ηράκλειο Κρήτης, 1841 – 1909 Αθήνα
Σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε στα Χανιά και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών ( 1870 – 1875) με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Το 1875 συμμετείχε στην έκθεση των Ολυμπίων. Μετά την ολοκλήρωση των Σπουδών του εργάστηκε στην Αθήνα., αλλά κυρίως στα Χανιά, όπου αναφέρεται ως ο σημαντικότερος ζωγράφος στα τέλη του 19 ου και στις αρχές του 20 ου αιώνα. Πολύ συχνά παρουσίασε έργα του σε διάφορους χώρους στη πόλη αυτή. Η ζωγραφική του, με θέματα κυρίως πορτρέτα και τοπία, κινείται σε ακαδημαϊκά πλαίσια.
Έργα του βρίσκονται στη Συλλ. Κουτλίδη, στο Δημαρχείο Χανίων, στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, Ηράκλειο κ.α. Το 1892 προσελήφθη από την Υψηλή Πύλη ως ιδιαίτερος ζωγράφος των ανακτόρων στην Κωνσταντινούπολη όπου εργάστηκε για 5 περίπου χρόνια. Ασχολήθηκε συστηματικά με τη διδασκαλία της ζωγραφικής. Κοντά του μαθήτευσαν πολλοί Κρητικοί ζωγράφοι. Δίδαξε επίσης στο Παρθεναγωγείο Χανίων.

psatharis-auctions.com.cy

Παραπομπές

Ι. ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ, ΖΩΓΡΑΦΟΣ – ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΜEΓΑΛΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ

Γεωργιλάς Μαρούλης (Μαρουλής) – Maroulis Georgilas

Κάτοικος Κάστρου Ρεθύμνου, στις 22 Δεκεμβρίου 1635 βρισκόταν στο Χάνδακα, όπου συμφώνησε να ζωγραφίσει μία εικόνα με την Κοίμηση και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και γύρω έξι αγίους, μέσα σε διάστημα επτά μηνών, με αμοιβή 250 λίτρες. Ο ζωγράφος ανέλαβε να βάλει τα χρώματα και το χρυσάφι και ορίσθηκε ποινική ρήτρα, εάν δεν ετοίμαζε εγκαίρως την εικόνα

View this document on Scribd

Σολιδάκης Βασίλης – Vassilis Solidakis [1948]

Γεννήθηκε στη Σιτία στην Κρήτη. Έκανε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική από το 1968 και τις συνέχισε το 1973 κοντά στο Δημήτρη Περδικίδη στη Μαδρίτη. Την πρώτη του ατομική έκθεση παρουσίασε το 1978 στην Αθήνα. Σειρά άλλων ατομικών και ομαδικών ακολούθησε στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το έργο του κινείται στο πλαίσιο ενός παραστατικού εξπρεσιονισμού. Είναι ένας καλλιτέχνης με ανεπτυγμένη ευαισθησία και φιλοσοφικές τάσεις, αντιμετωπίζει τη ζωγραφική όχι μόνο σαν πεδίο έρευνας, αλλά και σαν πεδίο καταγραφής και ανάπτυξης των θέσεων του. Το έργο του, μάς δείχνει την πορεία του καλλιτέχνη από την Ύλη στην Ιδέα, παρακινώντας μας σε άγνωστα ταξίδια στους αχανείς κόσμους της Ύπαρξης και παραδίδοντάς μας τη δική του θεωρία, το δικό του ατομικό σύστημα ερμηνείας ή συγκρότησης μιας κοσμικής διάστασης. Ο Βασίλης Σολιδάκης ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Συλλογή Κανελλοπούλου – Canellopoulos Foundation

Ιδρύθηκε το 1976 μετά τη δωρεά στο Ελληνικό Δημόσιο της ιδιωτικής συλλογής του Παύλου και της Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Στεγάσθηκε στο νεοκλασικό αρχοντικό της οικογένειας Μιχαλέα, στην βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης, το οποίο κτίσθηκε το 1864, αγοράσθηκε δε και αναστηλώθηκε από το ελληνικό κράτος στην δεκαετία 1960-70.
Στις συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνονται:
Εικόνα με την «Κοίμηση της Θεοτόκου» της Σχολής της Κωνσταντινούπολης, τέλη 14ου αιώνα.
Εικόνα με θέμα την «Αποτομή της Αγίας Παρασκευής». Φέρει την υπογραφή του Μιχαήλ Δαμασκηνού, 16ος αιώνας.

Θεωρίας 12 | & Πάνος, Πλάκα, Αθήνα

Παραπομπές

Ίδρυμα Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου

Αρκελές Βασίλειος – Vasileios Arkeles [1762-1827]

Αγιογράφος. Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Η τέχνη του ήταν επηρεασμένη από δυτικά στοιχεία, αλλά διατηρούσε επαφές και με τη βυζαντινή παράδοση. Έργα του σώζονται στο μουσείο Λευκάδας, καθώς επίσης στους ναούς Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης και Αγίου Χαραλάμπους στην Πρέβεζα.

Βασαΐτης Μάρκος – Markos Vasaitis [1470-1530]

Zωγράφος, ελληνικής καταγωγής που έζησε στην Ιταλία. Την ελληνικότητα της καταγωγής του βεβαιώνει και ο Γκ. Βαζάρι. Έζησε στη Βενετία, όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Σπούδασε ζωγραφική στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Αλβίζε Βιβαρίνι και διακρίθηκε ανάμεσα στους συμμαθητές του (Μοντάνια, Μοτσέτο, Βαλέντζα, Λότο κ.ά.). Αρχικά ακολούθησε την τεχνοτροπία του δασκάλου του, σύντομα όμως απέκτησε ανεξαρτησία και γοήτευσε με τη διαφάνεια των χρωματισμών του και τη λεπτότητα των προσωπογραφιών του. Σώζονται πολλά από τα έργα του, με θέματα παρμένα κυρίως από την ιστορία του Χριστιανισμού. Σπουδαιότερα από αυτά θεωρούνται τα εξής: «Η κλήση των γιων του Ζεβεδαίου στην αποστολική Εκκλησία», «Ο Χριστός τη στιγμή που πεθαίνει» (και τα δύο στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας), «Ο Άγιος Σεβαστιανός» (ναός της Σάντα Μαρία ντέλα Σαλούτε), «Η στέψη προς Θεοτόκου» (ναός της Σάντα Μαρία ντέι Φράρι) και «Η μετάσταση προς Παναγίας» (ναός Πέτρου και Παύλου), αριστουργηματικό δημιούργημα του καλλιτέχνη. Έργα του βρίσκονται στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας και σε εκκλησίες της ίδιας πόλης. Αναφέρεται και με το επώνυμο Μπαζαΐτης.

Κονταρίνης Κωνσταντίνος – Konstantinos Kontarinis (β΄ μισό 17ου – αρχές 18ου αιώνα)

Από τους παραγωγικότερους αγιογράφους των τριών πρώτων δεκαετιών του 18ου αι. Ζούσε στην Κέρκυρα και ακολουθεί στα περισσότερα έργα του την τεχνοτροπία του π. Εμμανουήλ Τζάνε.

 

Απακάς Ιωάννης – Ioannis Apakas (τέλη 16ου-αρχές 17ου αι.)

Ιερωμένος και ζωγράφος από την Κρήτη. Επηρεάστηκε από παλαιότερους ζωγράφους της Κρητικής Σχολής, όπως οι Ρίτζοι, ο Κλόντζας και ο Μιχαήλ Δαμασκηνός. Σώζονται αρκετές ενυπόγραφες εικόνες του. Η σημαντικότερη είναι η «Αποκαθήλωση» στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας.

Πατρικαλάκις Φαίδων – Faidon Patrikalakis [1935-2017]

O Φαίδων Πατρικαλάκις γεννήθηκε στη Δράμα την 1.1.1935. Σπούδασε αρχικά στη Σχολή Bακαλό και στη συνέχεια στο Παρίσι, στην Academie Julian, στην Academie du Feu, με την καθοδήγηση του Jabot, και στην Ecole de Dessin Applique a la Mode Historique.
Παρουσίασε έργα του από το 1960 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Eλλάδα και το εξωτερικό, ενώ ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία-ενδυματολογία.
Έχει υπογράψει τα σκηνικά για τον «Mατωμένο γάμο» στην «Alliance Francaise» (1960).
Στο Παρίσι (1961-64) μεταξύ άλλων συνεργάστηκε με το «Theatre de poche», ενώ στο Λονδίνο με το θέατρο «Old Witch».
Στην Eλλάδα συνεργάστηκε με το Θέατρο Tέχνης του Kαρόλου Kουν (1967-1973), το KΘBE (1970), το Θέατρο Στοά (1971), το Θέατρο Kαρέζη-Kαζάκου (1973-1974), το Aνοικτό Θέατρο (1975), το Θεσσαλικό Περιφερειακό Θέατρο στον «Προμηθέα Δεσμώτη» που παρουσιάστηκε στην Eπίδαυρο κ.ά.
Στο σημαντικό συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται 33 βιβλία για τη ζωγραφική, τη μουσική, τη σκηνογραφία, το θέατρο, έχει γράψει ποίηση, ένα μυθιστόρημα και ταξιδιωτικές εμπειρίες.

Ευκλείδης Γρηγόριος – Grigorios Efkleidis [1896-1984]

Καβάλα ή Κωνσταντινούλη 1896 – Αθήνα 1981
Έκανε ελεύθερες σπουδές στο Βερολίνο και στο Αμβούργο και παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα, κοντά στο Γ. Ιακωβίδη. Στις συνθέσεις του κυρίως τοπία, αξιοποιεί εξπρεσιονιστικά και αφαιρετικά στοιχεία.
Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές (Αθήνα 1938, Ζάπειο 1958, «Τέχνη» Θεσσαλονίκη 1960, Ζαχαρίου 1961, «Νέεες Μορφές» 1966 κα) και ομαδικές εκθέσεις (Πανελλήνιες 1939, 1952, 1957, 1960, 1963, 1967, 1969, 1971, 1973, 1975, Μπιενάλε Αλεξάνδρειας,1961, Μπιενάλε Ανγκόνας, Ιταλία 1968 – Χρυσό Μετάλλιο κα)
Έργα του βρίσκονται στις Π.Δ. Ιωαννίνων και Καλαμάτας στην Εθνική Τράπεζα και στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ.

Σαριπόλου-Λίβα Αθηνά – Athina Saripolou-Liva [1855-1910]

Η Αθηνά Σαριπόλου-Λίβα, ένα από τα εννέα παιδιά του πρώτου έλληνα συνταγματολόγου Νικολάου Ι. Σαριπολου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1855. Όπως και όλα τα αδέλφια της μεγάλωσε σε ένα ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο περιβάλλον και η διαπαι­δαγώγηση της στηρίχθηκε στην κλασική παιδεία, για την οποία ο πατέρας της έτρε­φε μεγάλο θαυμασμό. Παράλληλα τα συχνά ταξίδια της οικογένειας στην Ευρώπη έδωσαν στα παιδιά την ευκαιρία πιο ολοκληρωμένης μόρφωσης.
Η Αθηνά ήταν ερασιτέχνις ζωγράφος από τα παιδικά της χρόνια, όπως άλλω­στε και οι αδελφές της Μαρία, Πολυξένη και Αντωνίνα. Κύριο θέμα της ζωγραφι­κής της είναι το πατρικό της σπίτι, το οποίο απεικονίζει δωμάτιο-δωμάτιο.
Ζωγραφίζει με μεγάλες λεπτομέρειες τα ταβάνια, τα δάπεδα, τις πόρτες, τα παρά­θυρα, αλλά και τα αντικείμενα που υπήρχαν μέσα. Ακόμη ζωγραφίζει την ίδια της
την οικογένεια στην καθημερινή της ζωή. Έτσι, οι πίνακες αυτοί, μοναδικές απει­κονίσεις ενός σπιτιού που δεν υπάρχει πια, μας μεταφέρουν για λίγο στην ατμό­σφαιρα ενός μεγαλοαστικού σπιτιού του περασμένου αιώνα.

 

View this document on Scribd

View this document on Scribd