Βενετούλιας Λουκάς – Loucas Venetoulias [1930-1984]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930. Πρώτος δάσκαλός του στη ζωγραφική ήταν ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1954-1958) με καθηγητές τους Γ. Μόραλη και Σ. Παπαλουκά, αφού εγκατέλειψε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στην Ιατρική.
Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Θεσσαλονίκη (1964, Τέχνη). Έκτοτε πραγματοποίησε πάνω από 10 ατομικές εκθέσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Κύριο θέμα της ζωγραφικής του ήταν εξαρχής ο αστικός χώρος της γενέτειράς του, της Θεσσαλονίκης. Στα πρώτα του έργα η παρουσία ανθρώπινων μορφών είναι σπάνια. Αντίθετα, στην επόμενη φάση της δουλειάς του, κατά την περίοδο της Δικτατορίας, οι ανθρώπινες φιγούρες συμβάλλουν στη διατύπωση κριτικών μηνυμάτων. Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούν και οι μορφές μηχανημάτων που δεσπόζουν σε ορισμένα έργα του αυτής της περιόδου. Ξεχωριστές ενότητες αποτελούν τα τοπία της Σαντορίνης και οι Νεκρές Φύσεις που ζωγραφίζει κυρίως μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Πολλά από τα έργα του έχουν ξαναδουλευτεί αρκετά χρόνια μετά την αρχική ολοκλήρωσή τους. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση μιας σειράς αφηρημένων συνθέσεων του 1968, μέσω των οποίων ο καλλιτέχνης ερευνούσε τις χρωματικές σχέσεις. Όλα σχεδόν τα έργα αυτής της σειράς ξαναδουλεύτηκαν το 1980.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επανέρχεται στην εικόνα της Θεσσαλονίκης, την οποία αποδίδει τονίζοντας τις επεμβάσεις του σύχρονου τρόπου ζωής στην όψη της πόλης.
Παράλληλα με τη ζωγραφική, ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και τις γραφικές τέχνες. Κείμενά του για την τέχνη έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος (ΣΚΕΤΒΕ, 1983) και πρωτοστάτησε στις προσπάθειες ίδρυσης Σχολής Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη.
Μετά το θάνατό του (Θεσσαλονίκη 1984), οργανώθηκε αναδρομική του έκθεση στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης (1985). Ακολούθησαν άλλες τρεις αναδρομικές του στη Θεσσαλονίκη (2000, 2004 και 2010).

He was born in 1930 in Thessaloniki. His first painting teacher was Nikos Gabriel Pentzikis. He studied at the Athens School of Fine Arts (1954-1958) with Yiannis Moralis and Spyros Papaloukas, giving up his medicine studies.
His first solo exhibition took place in Thessaloniki (Art gallery, 1964). Since then, more than 10 solo exhibitions were organized in Thessaloniki and Athens, while he participated in many group exhibitions in Greece and abroad.
From the start, the main theme in his painting was the urban space of his hometown, Thessaloniki. In his early works, the presence of human figures is rare. In the next phase of his work, however, created during the dictatorship period, the appearance of human figures contributes to the expression of criticism. The exact same purpose is served by the presence of machines, which dominate certain works of this period. The landscapes of Santorini island, as well as his Still Lifes, form separate sections, painted mainly after the mid 70’s.
He remade many of his works, several years after their initial completion. This was also the case for a series of abstract compositions of 1968, through which the artist explored colour relationships. Almost every single work of this series was remade in 1980.
During the last years of his life, he returns to the image of Thessaloniki as a main theme, which he depicts by highlighting the interventions of modern lifestyle on the face of the city.
Alongside painting, he was involved in set design and graphic arts projects. His writings on art have been published in newspapers and magazines. He was also founding member and vice president of the Association of Visual Artists of Northern Greece (SKETBE, 1983), and played a particularly active part in the efforts to found a School of Fine Arts in Thessaloniki.
In 1985, a year after his death (Thessaloniki, 1984), a retrospective exhibition on his work was organized at the Vafopouleio Cultural Centre of Thessaloniki. Three more retrospective exhibitions followed, also in Thessaloniki (2000, 2004 and 2010).

dp.iset.gr

Σκαρλάτος Ιωάννης – Ioannis Skarlatos [1907-1956]

Γεννήθηκε στην Ίμβρο, το 1907 και πέθανε στη Δαμασκό, το 1956. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1924-1930) με δάσκαλους τους Δ. Γερανιώτη, Νικόλαο Λύτρα, Σ. Βικάτο, Γ. Ιακωβίδη και Θ. Θωμόπουλο. Επιδόθηκε στην προσωπογραφία, μετά από παρότρυνση του Ιακωβίδη. Ακαδημαϊκός ρεαλιστής, με ιμπρεσιονιστική πινελιά, επεξεργάζεται προσεκτικά τα θέματα των έργων του. Φιλοτέχνησε προσωπογραφίες, γυμνά, νεκρές φύσεις, τοπία. Ανάμεσα στις προσωπογραφίες του ξεχωρίζουν του Γεωργίου Ιακωβίδη, η Αυτοπροσωπογραφία του και η προσωπογραφία της συζύγου του, ζωγράφου Μαρίνας Χαϊκάλη. Ζωγράφισε ακόμα προσωπικότητες της Μέσης Ανατολής και δημοσίευσε σκίτσα του στην εφημερίδα Ελεύθερος Άνθρωπος.

nikias.gr

Λιθογραφίες του πολέμου 1940 – Ελληνική νίκη και συντριβή των Ιταλών

View this document on Scribd

Ρωμανού Χρύσα – Chrysa Romanou [1931-2006]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, κοντά στους Α. Γεωργιάδη και Γ. Μόραλη. Έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1960 (Ζυγός). Το 1961, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., πηγαίνει για σπουδές στο Παρίσι, όπου και θα παραμείνει για 20 χρόνια, έως την επιστροφή της στην Αθήνα το 1981.
Η πρώιμη στροφή της προς την αφαίρεση έδειχνε ήδη την τάση της να αποδεσμευτεί από τις καθιερωμένες μορφές, αναζητώντας ένα σύγχρονο προσωπικό ιδίωμα. Οι αναζητήσεις της στράφηκαν αρχικά προς την αξιοποίηση της αυτόματης γραφής και της χειρονομίας. Ζώντας στο Παρίσι είχε την ευκαιρία να εξοικειωθεί με διάφορα πρωτοποριακά εκφραστικά μέσα, συμπορευόμενη με τους καλλιτέχνες της γενιάς του ’60. Σύντομα άρχισε να εφαρμόζει τεχνικές του φωτομοντάζ και κολάζ, χρησιμοποιώντας εικόνες ειδών μαζικής κατανάλωσης ή φωτογραφίες από τον Τύπο, συχνά αποσπασματικές ή παραποιημένες, μαζί με χειρόγραφα ή τυπωμένα κείμενα και σύμβολα (Λαβύρινθοι, Ωροσκόπια, Καζινο, Ρεπορτάζ, Χάρτες). Το περιεχόμενο των έργων είναι έντονα κριτικό, αλλά η διατύπωση έχει μάλλον ποιητικό παρά ορθολογιστικό χαρακτήρα. Το ίδιο ισχύει και για τις τρισδιάστατες κατασκευές της (Meccano) που παραπέμπουν σε μια παιγνιώδη ουτοπική αρχιτεκτονική, καθώς και για τα πιο πρόσφατα έργα της, στα οποία χρησιμοποιεί την τεχνική του ντεκολάζ σε πλεξιγκλάς.
Παρουσίασε το έργο της σε περιορισμένο αριθμό ατομικών εκθέσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων οι Biennale Νέων (Παρίσι, 1961), Χαρακτικής (Λιουμπλιάνα, 1961), Sao Paulo (1965, 1994), Βενετίας (1976, στο πλαίσιο του Progetto Arcevia) και Κωνσταντινούπολης (1997), διάφορα παρισινά Salons (1967, 1971, 1972, 1974, 1976, 1978, 1980), Ευρωπάλια (Βέλγιο, 1982), Μεταμορφώσεις του Μοντέρνου (Αθήνα, 1992), κ.ά. 

.

She was born in Athens in 1931. She studied at the Athens School of Fine Arts under A. Georgiadis and Y. Moralis. She presented her first solo show in Athens in 1960 (Zygos). In 1961 she leaves for Paris on scholarship (State Scholarship Foundation), where she will eventually settle for 20 years, returning again to Greece in 1981.
Her early turn to abstraction revealed her tendency to disengage from the traditional forms, seeking a personal artistic idiom. At first, she explored automatic writing and gesture. While living in Paris, she had the opportunity to familiarize herself with different avant-garde expressive media, in the same line with the artists of the 60’s. Soon she began to use techniques such as photomontage and collage, using mass culture images or print media photos, often modified or fragmented, along with manuscripts, printed texts and symbols (Labyrinths, Horoscopes, Casinos, Reportages, Maps). The content of her works is intensely critical, but her expressive style is rather poetic than rational. The same applies to her three-dimensional structures (Meccano), which allude to a playful utopian architecture, and also to her latest works, in which she employs the décollage technique on plexiglass.
She presented her work in a limited number of solo exhibitions in Greece and abroad, but she participated in many group and international art shows, among which are the following: Young Artists Biennale (Paris, 1961), Engraving Biennale (Ljubljana, 1961), Sao Paulo Biennale (1965, 1994); Venice Biennale (1976 as part of the Projetto Arcevia), and Instanbul Biennale (1997), various Paris Salons (1967, 1971, 1972, 1974, 1976, 1978, 1980), Europalia (Βelgium, 1982), Transformations of Modern Art, (Athens, 1992), and many more.

dp.iset.gr

Ξενάκη Μαριάννα – Marianna Xenaki [1938]

Η Μαριάννα Ξενάκη γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα.
Αφού αποφοίτησε από το Ελληνοαμερικανικό Γυμνάσιος Pierce College Αθήνας, φοίτησε με υποτροφία του ΙΚΥ στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, από όπου πήρε πτυχίο Χαρακτικής και Θεωρητικών Σπουδών με τους καθηγητές Ι. Μόραλη, Κ. Γραμματόπουλο , Π.Πρεβελάκη και Π.Μυλωνά.
Στη συνέχεια, σπούδασε σκηνογραφία στη Σχολή Θεάτρου Π. Κατσέλη, καθώς και Χαλκογραφία (Burin) στην Ecole Superieure des Beux Arts.
Τέλος, η Μαριάννα Ξενάκη έχει σπουδές στις Γραφικές Τέχνες και στη Λιθογραφία, στην Ecole Supérieure des Beaux Arts στο Παρίσι με καθηγητή τον G.Dayez.

Κυριακούλης Αντώνης – Antonis Kyriakoulis [1938]

Ο Αντώνης Κυριακούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938.
Άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Αναργύρειο και Κοριαλένειο Σχολή Σπετσών.
Στα 1960-64 παρακολούθησε μαθήματα γραφικών τεχνών στη Σχολή Δοξιάδη, δίπλα στον χαράκτη Α. Τάσσο. Το 1964-65 και από το 1966 έως τον Απρίλιο του 1967, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο London College of Printing στο Λονδίνο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσανατολίζεται επαγγελματικά στη ζωγραφική.
Το 1971 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση, στη Fondazione Europa στο Μιλάνο, για την οποία το περιοδικό Mondo Giovine του αφιέρωσε ειδικό τεύχος.
Από το 1972 θα ασχοληθεί συστηματικά με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία.
Έχει συνεργαστεί με όλες τις κρατικές σκηνές και την Εθνική Λυρική Σκηνή, της οποίας διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου κατά την περίοδο 1983 – 85, καθώς και με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.
Έχει κάνει 38 εκθέσεις και έχει κυκλοφορήσει σειρές από χρηστικά αντικείμενα τέχνης.

zoumboulakis.gr

Ράτσικας Δημήτρης – Dimitris Ratsikas [1946]

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1946. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-arts στο Παρίσι όπου ειδικεύτηκε στη Νωπογραφία, το Ψηφιδωτό, το Υφαντό, τα Vitraux και τη Λιθογραφία Ακολούθησαν σπουδές Πλαστικών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης Paris I όπου αναδείχθηκε Διδάκτωρ της Αισθητικής. Έχει εκθέσει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Γαλλίας. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι.

Born in Ioannina, Greece in 1946. He studied Painting at the Athens School of Fine Arts. He continued his studies at the Ecole Nationale Superieure des Beaux-arts in Paris where he specialized in Fresco, Weaving, Mosaic, Vitraux and Lithography. He continued his studies in Sculpture at the University of Paris I Sorbonne where he has been pronounced Doctor in Esthetics. He has exhibited in many cities in Greece and France. Lives and works in Paris.

frissirasmuseum.com

Κουρσάρης Σπύρος – Spyros Koursaris [1950]

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1950. Σπούδασε Zωγραφική και Σκηνογραφία στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών (1969-1974). Έργα του έχουν φιλοξενηθεί σε εξώφυλλα ποίησης και λογοτεχνικών βιβλίων, σε αφίσες, στα ημερολόγια του O.T.E. (1988), των Eκδόσεων Πατάκη (1992), των Γιατρών του Kόσμου (1999), του O.Λ.Π. (2000), κ.ά. Το 1992 σχεδίασε στο περιοδικό «Νέο Επίπεδο» για την ποιήτρια Κική Δημουλά. Το 1997 το Λογοτεχνικό Περιοδικό «Πόρφυρας» φιλοξένησε έργα του και το μηνιαίο Λογοτεχνικό Περιοδικό «Eυθύνη», στα τεύχη του έτους 1998. Tο 1999 συμμετείχε με έργα του στο CD ROM του Υπουργείου Παιδείας «Ο Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος των Αρχαίων Ελλήνων». Δίδαξε Αισθητική και Καλλιτεχνική Αγωγή στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (1997-2013). Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, στο Yπουργείο Πολιτισμού, στις συλλογές της Aγροτικής Tράπεζας, της Tράπεζας Eργασίας, του O.T.E., σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές. Zει και εργάζεται στην Αθήνα.

Born in Corfu in 1950, he studied Painting and Stage Design at the Athens School of Fine Arts (1969-1974). Works of his are found on covers of literature and poetry books, several posters and illustrations of the calendars of the Hellenic Telecommunications Organization (1988), Patakis Publications (1992), “Médecins du Monde Greece” (1999), the Piraeus Port Authority (2000), et al. In 1992, he illustrated the poetry of Kiki Dimoula in the magazine “Neo Epipedo”. The literature magazine “Porfyras” hosted his artworks in 1997 and the monthly literature magazine “Efthyni” in 1998. In 1999, he worked for the illustration of the CD-ROM “The Private and Public Life of the Ancient Greeks” edited by the Greek Ministry of Education. He taught Aesthetics and Art Education at the Democritus University of Thrace (1997-2013). Works by him can be found at the National Gallery – Alexandros Soutsos Museum, the Greek Ministry of Culture, in the collections of the Agricultural Bank of Greece, Ergobank and O.T.E., in private museums and other collections. He lives and works in Athens.

felioscollection.gr

Πετρομιχελάκης Απόστολος – Apostolos Petromihelakis [1931]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Από το 1951 έως το 1955 σπούδασε ζωγραφική κοντά στο Γ. Μόραλη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Κατά τις χρονικές περιόδους 1957-1961 και 1968-1970 παρακολουθεί ελεύθερα μαθήματα στο Εδιμβούργο και στη Ρώμη αντίστοιχα. Ο Απόστολος Πετρομιχελάκης διδάσκει ζωγραφική στο Δήμο Ζωγράφου. Έχει παρουσιάσει το έργο του τόσο σε ατομικές όσο και σε ομαδικές εκθέσεις, ενώ έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας.

Μαρκογιαννάκης Ευάγγελος – Evaggelos Markogiannakis [1874-1956]

Ο Ευάγγελος Μαρκογιαννάκης με καταγωγή από το Οροπέδιο Λασιθίου γεννήθηκε το 1874 στο Ηράκλειο Κρήτης. Αρχικά, είναι πιθανόν να μαθήτευσε κοντά στον ντόπιο αγιογράφο Ιωάννη Χατζή, όμως απέκτησε πτυχίο από την ΑΣΚΤ αργά στη ζωή του, καταθέτοντας φάκελο με έργα του (1936). Του ανατέθηκαν τα σημαντικότερα έργα της εποχής του, όπως το τέμπλο του ιερού ναού του Αγίου Μηνά, του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο κ.ά. Επίσης, φορητές εικόνες του απαντούν σε πλήθος ιερών ναών σ’ όλη την Κρήτη, ενώ παράλληλα το κοσμικό έργο του περιλαμβάνει πολλές προσωπογραφίες και με κυρίως ηθογραφικά θέματα, άλλωστε το ενδιαφέρον του για τη λαογραφία ήταν έντονο. Υπήρξε, ίσως, ο αντιπροσωπευτικότερος ζωγράφος και αγιογράφος της περιόδου. Ο Μαρκογιαννάκης απεβίωσε το 1956 στο Ηράκλειο.

heraklionartgallery.gr

Αλεξανδρίδης Ανδρόγειος – Androgios Alexandridis [1886-1968]

Ο Ανδρόγειος Αλεξανδρίδης, γιος του ζωγράφου Αντωνίου Αλεξανδρίδη και θείος του επίσης ζωγράφου Αλέκου Αλεξανδρίδη, γεννήθηκε το 1886 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ, απ’ όπου αποφοίτησε το 1911. Μετά την επιστροφή του, διορίστηκε ως καθηγητής τεχνικών σε σχολείο στα Χανιά (1917-1920) και κατόπιν δίδαξε στην Παιδαγωγική Ακαδημία στο Ηράκλειο και στο Γυμνάσιο Αρρένων της πόλης έως τον θάνατό του.
Το 1935 ίδρυσε Σχολή Οικοκυρικών με βοηθό τη σύζυγό του Κούλα Σταμαθιουδάκη.Επίσης, εξέδωσε βιβλία και φυλλάδια καλλιτεχνίας, τα οποία εντάχθηκαν στην εκπαίδευση και φιλοτέχνησε ανάγλυφους χάρτες της Κρήτης, της Ελλάδας και των 4 Ηπείρων, έργα για τα οποία έλαβε χρυσό βραβείο και τα οποία, μετά από έγκριση του Υπουργείου Παιδείας εντάχθηκαν στα σχολεία, σε δημόσια καταστήματα και σε τράπεζες. Πέθανε το 1968 στο Ηράκλειο, αφήνοντας πίσω του αρκετούς μαθητές.

Καπαϊτζή Έλλη – Elli Kapaitzi [1909-1980]

Η Έλλη Καπαϊτζή πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Κ. Ρωμανίδη. Συνέχισε τις σπουδές της στην ΑΣΚΤ (1927-1934), με δασκάλους τους Ε Θωμόπουλο και Κ. Παρθένη. Στο έργο της επιλέγει ως μορφοπλαστικό ιδίωμα τον ιμπρεσιονισμό, με λυρικές κλιμακώσεις της χρωματικής γκάμας, και αποδίδει πορτρέτα, νεκρές φύσεις και τοπία, από ελληνικά νησιά, φιλοτεχνημένα με την τεχνική της ελαιογραφίας, του παστέλ και της ακουαρέλας. Παρουσίασε το έργο της σε ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές.(πηγή: Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών, Εκδοτικός Οίκος «Μέλισσα»)

Ζωγράφος Γ. Παντελής – Pantelis G. Zografos [1878-1935]

Σπούδασε στο Σχολείο των Τεχνών και στα 1902 επισκέφθηκε το Άγιον όρος όπου μαθήτευσε στο Μοναστήρι των Ιωσσαφαίων. Πήγε στη Ρωσία όπου μελέτησε την σύγχρονη ρώσικη αγιογραφία. Δίδαξε σε γυμνάσια της Σπάρτης. Δίδαξε επίσης στην Αμερική βυζαντινολογία και ιστορία της τέχνης στο College of the City της Ν. Υόρκης. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές εκθέσεις και το 1938 διοργανώθηκε αναδρομική του έργου του στην αίθουσα Στρατηγοπούλου. Πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Δημοσίευσε μελέτες για μνημεία βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης.

nikias.gr

Pantelis G. Zografos was born in the port town of Kymi on the Island of Evvia, Greece in 1878. His father; George Zografos and his grandfather Pantoleon Zografos were both iconographers who sometimes followed work to different areas of Greece.
The young Pantelis grew up in the Plaka area of old Athens around several generations of iconographers. He often accompanied his father on trips to restore icons in the monasteries and churches of Greece. His experiences inspired a passion in him for Byzantine art and culture. He pursued his studies in this field and earned a diploma at the School of fine arts in Athens
In 1897 as a young man he returned to Evvia and took a job painting icons in a small church in the village of Oxylithos. As was the custom of the time he boarded with a host family and at lunch time one of the daughters of the family was sent to serve his lunch. The family no doubt saw him as a potential groom for their older daughter , but he has his eye on the younger Kaliopi and they were soon married.
During the next decade they had two daughters and three sons. Kaliopi stayed in Oxylithos, raising her five children amongst family while Pantelis continued to work and travel.
1902 finds him in Mount Athos; a Northern peninsula dedicated to monasteries and churches. After a short break with his family he travels to Russia where he studies with world famous teachers of byzantine art. After two years he returns to paint beautiful icons of Saint Barbara, Saint Athanasios and the Last Supper. Around 1912 he travels to Egypt where he has several exhibitions and gives lectures.
Between 1920 and 1925 he is appointed as art teacher at the high school of Sparta so that he can also work nearby at the historic ares of Mystras. then in 1926 he is given a possition at the kalambaka high school while he also works at monasteries the Meteora region.
In 1927 he takes an appointment at City College, New York City as professor of Byzantine art and culture and paints, writes freelance articles and exhibits his work.
He returns to Greece in 1933 where he paints for collectors as well as working to produce frescoes for churches.
In 1935 while working on a high scaffold in the church of St Marina in Theseon, Athens he had a stoke and hours later he died at the age of 57.

Σαρασίτης Δημήτρης – Dimitris Sarasitis [1963]

O Δημήτρης Σαρασίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963.
Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ., με καθηγητές τους Π. Τέτση, Π. Παπασπύρου και Δ. Μυταρά. Αποφοίτησε το 1996. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει σε ομαδικές .
Έργα του ανήκουν σε σημαντικές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

 

Dimitris Sarasitis was born at 1963 at Athens.
He studied painting at the Athens School of Fine Arts, having as professors P. Tetsis, R. Papaspyrou, D. Mytaras.
He graduated at 1996.
Some of his works belong to very important private and public collections.

Ζώρζης (Γεώργιος Τζώρτζης) – Zorzis (Georgios Tzortzis) [16ος αι.]

Ο Ζώρζης ή Τζώρτζης ήταν κρητικός αγιογράφος του 16ου αιώνα.
Ο κρητικός αγιογράφος ζωγράφος Ζώρζης (Τζώρτζης, Γεώργης) καταγόταν από εξελληνισμένη βενετική οικογένεια της Κρήτης. Δεν είναι γνωστές πολλές χρονολογίες και γεγονότα από τη ζωή του. Υπήρξε μαθητής του Θεοφάνη του Κρητός από τον οποίο επηρεάστηκε τεχνοτροπικά. Του αποδίδονται πολλά και σημαντικά έργα στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά η παρουσία του δεν μαρτυρείται σε κτητορικές επιγραφές μνημείων και είναι γνωστή μόνο από άλλες πηγές.
Το παλαιότερο έργο του φαίνεται ότι ήταν η αγιογράφηση της μονής Διονυσίου στο Άγιον Όρος. Σύμφωνα με το χειρόγραφο τυπικό της μονής Διονυσίου του Αγίου Όρους, που χρονολογείται στο 1634, σημειώνεται ότι «ο Ζώρζης ο Κρής» ήταν ο αγιογράφος της μονής, της οποίας το καθολικό και μέρος της τράπεζας, αγιογραφήθηκε το 1547, όπως μαθαίνουμε από τη σχετική κτητορική επιγραφή: «εζωγραφήθη δε παρά του θαυμαστού τεχνίτου εκείνου κυρ Ζώρζη του Κρητός».
Σε κώδικα της μονής του Αγίου Βησσαρίωνος (Δουσίκου) κοντά στα Τρίκαλα αναφέρεται πως ο αγιογράφος «Τζώρτζης εκ Κάστρου Κωνσταντινουπόλεως» διακόσμησε το 1557 το καθολικό της μονής. Έργο του θεωρείται και η αγιογράφηση της μονής Δοχειαρίου στο Άγιον Όρος, του σημερινού καθολικού του Μεγάλου Μετεώρου και του καθολικού της μονής Ρουσάνου στα Μετέωρα (1560).
Ο Ζώρζης θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της πρώιμης μεταβυζαντινής ζωγραφικής, εφάμιλλος σύμφωνα με ορισμένους με τον Θεοφάνη τον Κρητικό και τα έργα του ανήκουν τεχνοτροπικά στην ονομαζόμενη «Κρητική Σχολή» αγιογραφίας. Χαρακτηριστικό στοιχείο της τεχνικής του είναι η προτίμηση στα σκοτεινά χρώματα και η χρήση έντονων φωτοσκιάσεων στις μορφές των τοιχογραφιών, οι οποίες διακρίνονται για την αυστηρότητα και τη σχηματικότητά τους, έτσι ώστε αυτές να εμφανίζονται έντονες και ζωντανές.

el.wikipedia.org

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ
Ο Κρητικός ζωγράφος Ζώρζης (16ος αι.) – περι τεχνης ο λογος