Τσόκος Διονύσιος – Dionysios Tsokos [1820-1862]

ΔΕΙΤΕ ΚΙ’ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΕΔΩ

Ο Διονύσιος Τσόκος (Ζάκυνθος, 1814 ή 1820 – Αθήνα, 1862) ήταν ένας από τους πρώτους εθνικούς ζωγράφους της μεταοθωμανικής Ελλάδας. Οί γονείς του Τσόκου ήταν Ηπειρώτες. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα έλαβε κοντά στον Νικόλαο Καντούνη. Ο τελευταίος ήταν ανεμεμειγμένος στην εθνική εξέγερση του 1821 και είχε υποστεί διώξεις και ταλαιπωρίες για τις ιδέες και την δράση του. Έτσι ο Τσόκος, έλαβε από τον δάσκαλό του όχι μόνον καλλιτεχνική παιδεία, αλλά και έντονη εθνική συνείδηση. Λέγεται ότι ο Τσόκος εγκατέλειψε την Ζάκυνθο για να εγκατασταθεί στην ελεύθερη Ελλάδα. Πάντως είναι βέβαιο ότι το 1844 ήταν στην Βενετία, όπου παρακολούθουσε κανονικά μαθήματα ζωγραφικής με δάσκαλο τον ιταλό Λουδοβίκο Λιππαρίνι (Ludovico Lipparini). Με παρότρυνση του Λιπαρρίνι άρχισε να ασχολείται με ιστορικά θέματα και με προσωπογραφίες. Το 1845 συμμετείχε με ένα πορτρέτο γυναίκας στην Δημόσια Έκθεση της Ακαδημίας της Βενετίας και το όνομά του αναφέρεται σε σχετική τεχνοκριτική που δημοσιεύθηκε σε ιταλική εφημερίδα της εποχής. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1847, όπου συνέχισε να ασχολείται με ιστορικά θέματα δημιουργώντας γνωστούς πίνακας όπως: Φυγή από την Πάργα (1849), Ο όρκος των Φιλικών (1849), Η δολοφονία του Καποδίστρια (1850), κ.ά. Από το 1850 έως το 1860 εκτέλεσε κατά παραγγελία πολλές προσωπογραφίες ιστορικών προσώπων της εποχής καθώς και προσωπογραφίες καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1856 διορίστηκε καθηγητής σχεδίου και ζωγραφικής στο Αρσάκειο. Την ίδια χρονιά εντυπωσίασε τους τεχνοκριτικούς με τις προσωπογραφίες του στην Έκθεση των Τεχνών που διοργάνωσε το τότε Σχολείον των Τεχνών (η μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών). Πέθανε το 1862 υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Το έργο του — κυρίως θέματα από την Επανάσταση του 1821, προσωπογραφίες και αγιογραφίες — συνδυάζει στοιχεία του ιταλικού ακαδημαϊσμού με στοιχεία της Επτανησιακής Σχολής. Σήμερα θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες της ζωγραφικής στην νεότερη Ελλάδα.

 

(1820 Zakynhtos – 1862 Athens)
He studied painting at the Academy of Fine Arts in Venice under professor Lodovico Lipparini while it is said that in Zakynthos he took lessons from Nikolaos Kantounis. During his studies he twice took part in exhibitions in Venice (1845 and 1846). In 1847 he returned to Greece and in 1856 was appointed professor of drawing and painting at the Arsakeio.

Having been raised with the ideals of liberty and influenced by the work of his teacher, he painted historical subjects influenced by the Greek War of Independence, which are characterized by a sentimental overload. Starting in 1850 he began to do portraits of leading figures, his relatives as well as professors at the University of Athens for the decoration of the ceremonial hall in which there is a more academic style at work, although still possessing elements of Ionian island painting. Toward the end of his life he undertook, at the request of the Greek government, to do the portraits of the men who fought the Greek Revolution but he died before he was able to complete the task. These works can today be found in the National Historical Museum while the preliminary drawings for them are in the collection of the E. Koutlidis Foundation and the Benaki Museum.

About G+D

ARTA GREECE
This entry was posted in ΖΩΓΡΑΦΟΙ. Bookmark the permalink.

1 Responses to Τσόκος Διονύσιος – Dionysios Tsokos [1820-1862]

  1. Παράθεμα: Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ | Ἑλλήνων Φῶς

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.